Ορατότης μηδέν

Απόκοσμη ήταν η ατμόσφαιρα χτες το απόγευμα στην πρωτεύουσα. Ο μαύρος καπνός από τα φλεγόμενα Βίλια είχε σκεπάσει τον Αττικό ουρανό και καθώς προχωρούσε η ώρα και ο ήλιος πήγαινε για να δύσει, είχε πάρει ένα κόκκινο χρώμα. Της φωτιάς.

Η κυβέρνηση των α(χ)ρίστων, αρίστευσε και στα Βίλια.

Πάνω από 50.000 στρέμματα δάσους καμένα, παρανάλωμα του πυρός εκατοντάδες σπίτια, το 112 για εκκένωση αυτή τη φορά δεν λειτούργησε και ο Κούλης στην κοσμάρα του.

Παρουσίασε τον Μπένο.

Αυτό ήταν που «έκαιγε» χτες τον κόσμο.

Όχι μόνο στα Βίλια, αλλά και σε όλη τη χώρα.

Έναν κόσμο που είτε βλέπει τα σπίτια του να καίγονται, είτε έχει μαυρίσει η ψυχή του βλέποντας την πατρίδα του να καταστρέφεται από μία κυβέρνηση σύγχρονων απογόνων του Νέρωνα.

Ο εφιάλτης σε όλο του το μεγαλείο.

Και μαζί ο τρόμος για το αύριο.

Από τη μία οι φωτιές –κανείς δεν θέλει να γίνει μάντης κακών, αλλά κατά πως δείχνουν τα πράγματα έχουμε κι άλλα όμορφα δάση να δούμε να καίγονται- και από την άλλη ο κορονοϊός. Που καλπάζει.

Σε λίγο δεν θα υπάρχουν και πάλι ΜΕΘ για να υποδεχτούν συνανθρώπους μας που θα έχουν προσβληθεί από το θανατηφόρο ιό και θα δίνουν τη μάχη τους για να κρατηθούν στη ζωή.

Και δεν το λέμε εμείς.

Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι το λένε.

Αν σε όλο αυτό το μαύρο φόντο προσθέσει κάποιος την κάκιστη κατάσταση της οικονομίας, τις επερχόμενες απολύσεις με πρόσχημα τον μη εμβολιασμό, τους ανθρώπους που έχουν μείνει άστεγοι και χωρίς αντικείμενο εργασίας, πραγματικά δεν μπορεί να δει τι άλλο χειρότερο μπορεί να μας εύρει.

Όμως, εδώ ισχύει το ποτέ μη λες ποτέ.

Και τα χειρότερα, δυστυχώς, είναι μπροστά μας…