Πέμπτη και τυχερή ή φαρμακερή για τον Νετανιάχου;
Στις κάλπες προσέρχονται σήμερα περίπου 5,8 εκατομμύρια Ισραηλινοί ψηφοφόροι προκειμένου να επιλέξουν την επόμενη κυβέρνηση τους. Συνολικά 14 κόμματα μάχονται για ένα κομμάτι της πίτας από τις 120 έδρες της Κνεσέτ, στοιχείο που αντικατοπτρίζει την πολυδιάσπαση του πολιτικού σκηνικού και τη δύσκολη επιλογή που έχουν οι ψηφοφόροι.
Πρωταγωνιστές της αναμέτρησης και βασικοί διεκδικητές του πρωθυπουργικού θώκου είναι από τη μία πλευρά, ο σκληρά δεξιός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου και από την άλλη ο κεντρώος (προς τη κεντροδεξιά), πρώην στρατηγός Μπένι Γκαντς.
Ο Νετανιάχου φαίνεται να έχει το προβάδισμα για να διασφαλίσει τη νίκη και τον τίτλο του μακροβιότερου ηγέτη της χώρας (μετρά τέσσερις θητείες και «πηγαίνει» για την πέμπτη). Όμως, είναι σαφές ότι είναι αρκετά στριμωγμένος, σε μια από τις πιο αμφίρροπες αναμετρήσεις εδώ και χρόνια, η οποία για πρώτη φορά έχει και σαφώς προσωπικό χαρακτήρα: με τη Δικαιοσύνη να του έχει ήδη ασκήσει δίωξη για κατηγορίες διαφθοράς, η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο σε εν ενεργεία Ισραηλινό πρωθυπουργό, η κάλπη έχει πάρει και τη μορφή ψήφου εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο του.
Λογικά θα περίμενε κανείς πως το εκλογικό σώμα θα γύριζε την πλάτη στον Νετανιάχου, μετά τις καταιγιστικές εξελίξεις στην έρευνα εναντίον του και τα επιβαρυντικά στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η (πραγματικά ανεξάρτητη) εισαγγελία. Όμως, ο 69χρονος «Μπίμπι» αποδεικνύεται πολύ σκληρός για να πεθάνει.
Ως επικεφαλής της πιο συντηρητικής κυβέρνησης εδώ και χρόνια, ο Νετανιάχου «παίζει» εξαιρετικά το «χαρτί» του σκληρού και ισχυρού ηγέτη που κρατά το Ισραήλ προστατευμένο και ασφαλές. Η ειρηνευτική διαδικασία έχει παγώσει, ενώ προς μεγάλη ικανοποίηση του υπερσυντηρητικού κοινού του, ο ισραηλινός πρωθυπουργός υποσχέθηκε, μόλις προχθές, επιπλέον προσαρτήσεις εβραϊκών οικισμών στη Δυτική Όχθη, εφόσον βεβαίως επανεκλεγεί.
Οι προκλητικές δηλώσεις Νετανιάχου προκάλεσαν αντιδράσεις στη Μέση Ανατολή, όμως ο Μπίμπι γνωρίζει ότι απολαμβάνει της στήριξης του διεθνή παράγοντα και δη, των Αμερικανών, καθώς επί Ντόναλντ Τραμπ ο Λευκός Οίκος εγκατέλειψε την πολιτική των ίσων αποστάσεων. Αρκεί να θυμηθούμε την απίστευτη κίνηση του κυρίου Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του εβραϊκού κράτους, αλλά και την προ ημερών αναγνώριση της κατοχής του Ισραήλ στα Υψίπεδα του Γκολάν, που θεωρήθηκε αναφανδόν προεκλογικό δώρο του Λευκού Οίκου.
Πάντως, το ζήτημα της ασφάλειας δεν είναι το μοναδικό που εννοεί τον ηγέτη του Λικούντ. Πολύ ισχυρό ατού του είναι και η πολύ καλή κατάσταση της οικονομίας. Ακόμη και όσοι δεν συμπαθούν τον Νετανιάχου παραδέχονται ότι έχει φέρει σταθερότητα και ανάπτυξη στη χώρα και την οικονομία. Τα εισοδήματα βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα ρεκόρ, η ανεργία είναι σε χαμηλό επίπεδο ρεκόρ, η αγορά ακμάζει, οι επενδύσεις καλπάζουν, ενώ ο ορίζοντας με βάση και τα ενεργειακά φαντάζει ακόμη πιο ρόδινος.
Βέβαια, τα τρωτά σημεία του, με αφορμή τα σκάνδαλα, έχουν επιτρέψει στον Μπένι Γκαντς να τον πιέσει όσο ποτέ άλλοτε στις δημοσκοπήσεις, αμφισβητώντας την παντοδυναμία του. Άλλωστε και ο 59χρονος Γκαντς διαθέτει ένα προφίλ που είναι εξίσου ελκυστικό στους συντηρητικούς ψηφοφόρους, που θέτουν ως πρώτη προτεραιότητα την ασφάλεια της χώρας.
Ως πρώην επικεφαλής του γενικού επιτελείου στρατού, με θητεία σε στρατιωτικές αποστολές και με αρκετούς πρώην στρατιωτικούς στο επιτελείο του, ο Γκαντς κάθε άλλο παρά μπορεί να θεωρηθεί πιο… μαλακός σε θέματα ασφαλείας. Και η συμμαχία του με τον Γιάιρ Λαπίντ του κεντροδεξιού κόμματος Γες Ατίντ, του έδωσε πρόσβαση σε μια ευρύτερη λαϊκή βάση, με αποτέλεσμα κάποιες δημοσκοπήσεις να τον δείχνουν ακόμη και μπροστά. Όμως, τα προγνωστικά παραμένουν υπέρ του Νετανιάχου.
