Πολιτικοί και τεχνοκράτες

«Ο τεχνοκράτης δεν έχει συνείδηση, δεν έχει θέση μέσα στην κοινωνική δομή. Είναι πληρωμένο χέρι.. Είναι όπως πληρώνεις κάποιον για να κάνει μια δολοφονία, πληρώνεις τον τεχνοκράτης για να σου κάνει την δουλειά… Λοιπόν η λέξη Τεχνοκράτης δεν είναι ουδέτερη λέξη…»

Η παραπάνω αναφορά ανήκει στον Ανδρέα Παπανδρέου σε ομιλία του προς τους αντιπροσώπους κλαδικών οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ το μακρινό 1975 και την υπενθύμισε η βουλευτής του ΜέΡΑ25 Σοφία Σακοράφα κατά την ακρόαση του Γιάννη Στουρνάρα στην Επιτροπή ΔΕΚΟ της Βουλής για την ανανέωση της θητείας του στη θέση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας.

Απ΄ το το 1975 έχει κυλήσει πάρα πολύ νερό στο αυλάκι και πλέον η έννοια του «τεχνοκράτη» δεν αποτελεί φόβητρο, εξακολουθεί ωστόσο να χαρακτηρίζεται από κοινωνική αναλγησία  στο βωμό της αποτελεσματικότητας και της οικονομίας.

Από την κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη η αξιοποίηση «τεχνοκρατών» ή «ειδικών» αποτελεί θέμα συζήτησης και επί Κυριάκου Μητσοτάκη φαίνεται να γίνεται «μόδα» αν σκεφτεί κανείς ότι η μισή κυβέρνησή του απαρτίζεται από εξωκοινοβουλευτικούς «ειδικούς», ενώ παράλληλα η επιλογή του λοιμωξιολόγου Σωτήρη Τσιόδρα και η απήχηση του στην κοινή γνώμη με την επιτυχημένη διαχείριση της πανδημίας έδωσε νέα επιχειρήματα στη αντιπαράθεση μεταξύ «πολιτικών» και «τεχνοκρατών».

Το ενδιαφέρον είναι ότι και η Αριστερά πλέον γοητεύεται από την αύρα των «τεχνοκρατών». Άλλωστε πληροφορίες φέρουν τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα  να ακούσει περισσότερο πια τους συμβούλους του τεχνοκράτες, παρά την Κουμουνδούρου για τα τρέχοντα θέματα της επικαιρότητας.

Δεν ξέρω αν το μέλλον  της χώρας ανήκει στους τεχνοκράτες ή αν είναι απλά είναι μια «μόδα» που θα περάσει. Το σίγουρο είναι ότι η «λυκοφιλία»  μεταξύ πολιτικών και τεχνοκρατών θα συνεχιστεί με τα μεταξύ τους όρια όσο περνά ο καιρός να γίνονται ολοένα και πιο δυσδιάκριτα, εντείνοντας την καχυποψία των πολιτών για το ποιος αποφασίζει και ποιος κάνει τη δουλειά τελικά.