Πόσα ακόμα… στραβά μάτια;

Ούτε μια, ούτε δύο. Δεκάδες είναι πια οι γυναίκες που έχουν δολοφονηθεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια από εραστές, φίλους, σύζυγους, πρώην σύζυγους.

Άλλο ένα περιστατικό, αυτό της δολοφονίας της 30χρονης κοπέλας στη Ρόδο, συγκλονίζει την ελληνική κοινή γνώμη, αποδεικνυοντας ότι πάμε πίσω… ολοταχώς.

Σε μια κοινωνία που κατά τα άλλα προοδεύει, βγάζει σε ένα λεπτό βεβαιώσεις μέσω διαδικτύου, διαζύγια σε μια μέρα, αποδέχεται καινοτομίες, φαίνεται πως τα σκουριασμενα μυαλά, αυτά που θεωρούν ότι μπορούν να έχουν μια γυναίκα… κτήμα τους, μέχρι θανάτου, δεν έχουν πάψει να υπάρχουν και να ζουν ανάμεσα μας.

Παρούσα σε όλα, βέβαια, η γειτονιά και η οικογένεια του δράστη που συνήθως δεν ξέρει τίποτα για το… φονο πάρα μόνο όταν αυτός έχει ήδη γίνει.

Δεν βλέπει τίποτα, δεν ακούει τίποτα, δεν θέλει να δει καθαρά τι συμβαίνει.

Τότε όμως είναι αργά. Είναι αργά για όλες εκείνες τις κοπέλες που έχουν ονειρευτεί τη ζωή τους αλλιώς και δεν προλαβαίνουν να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν κάνει τη λάθος επιλογή.

Όλοι γύρω τους όμως; Ως πότε οι φίλοι, η οικογένεια και οι γνωστοί των θυτών θα εθελοτυφλουν, θα κάνουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Γιατί αν οι ίδιοι οι εν δυνάμει δολοφόνοι αντιληφθούν καταρχήν το πρόβλημά τους, θα έχουν κάνει, ήδη, την αρχή.

Γιατί, δυστυχώς, δεν είναι μια κακιά στιγμή. Είναι μια κατάσταση που μπορεί να αποφευχθεί. Αλλά η κοινωνία μας εξακολουθεί να είναι με τέτοιον τρόπο δομημένη που τελικά… δεν μπορεί.