Τα Κίτρινα Γιλέκα, το φράγκο και ο… Λεονάρντο

Παρίσι και Ρώμη προσπαθούν να ρίξουν τους τόνους της μεταξύ τους αντιπαράθεσης, διαμηνύοντας ότι προσπαθούν να οργανώσουν μια συνάντηση σε υψηλό επίπεδο μεταξύ τους για να… θάψουν το τσεκούρι του πολέμου. Επισημαίνουν, άλλωστε, ότι εξακολουθούν να συνεργάζονται κανονικά στα πλαίσια των ευρωπαϊκών φόρουμ. Όμως, τα πράγματα δεν είναι απλά.

Θυμίζουμε ότι η διαμάχη κλιμακώθηκε τις τελευταίες ημέρες με αφορμή την απόφαση του αρχηγού του Κινήματος των Πέντε Αστέρων και αντιπροέδρου της ιταλικής κυβέρνησης Ιταλίας, Λουίτζι Ντι Μάιο, να συναντηθεί με ηγετική ομάδα των «Κίτρινων Γιλέκων». Η γαλλική κυβέρνηση έγινε έξαλλη και έφτασε στο σημείο να ανακαλέσει τον πρεσβευτή της, ο οποίος σημειωτέον δεν έχει επιστρέψει ακόμη στο πόστο του, παρά τα σημερινά σημάδια ανακωχής.

Η οξεία αντίδραση του Παρισιού ήταν αντανάκλαση του πόσο άσχημα στριμωγμένο είναι από την εξέγερση του κινήματος, την οποία έχει αποτύχει να αντιμετωπίσει με όποιο μέσο κι αν έχει δοκιμάσει, είτε του καρότου (παροχές) είτε του μαστίγιου (σκληρή αντίδραση της αστυνομίας, αλλά και ο προ ημερών νέος νόμος για την τήρηση της τάξης). Οι συνεχιζόμενες διαδηλώσεις του κινήματος αποτελούν μέγα αγκάθι για την κυβέρνηση και τον Εμανουέλ Μακρόν προσωπικά. Και το χειρότερο είναι ότι η ζημιά θα έχει άμεσο πολιτικό αντίκτυπο στις επικείμενες ευρωεκλογές.

Οι ευρωεκλογές

Αυτό, όχι μόνο διότι οι διαδηλώσεις επιβαρύνουν την εικόνα της κυβέρνησης, αλλά και επειδή τα Γιλέκα ετοιμάζονται να κατέβουν κανονικά στις εκλογές, με δικό τους ψηφοδέλτιο. Ο Κριστόφ Σαλενσόν, που συνάντησε ο Ντι Μάιο, είναι ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου τους. Αυτό σημαίνει ότι το Κίνημα αντί να ξεφουσκώνει, ενδυναμώνεται και διεκδικεί και ρόλο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο «κουμπώνοντας» με την γενικότερη ενίσχυση της αντισυστημικής διάθεσης σε όλη την Ευρώπη. Οι Πεντάστεροι, λοιπόν, και οι έτεροι ομοϊδεάτες τους, στην Ευρώπη, βλέπουν στα Γιλέκα έναν χρήσιμο εταίρο στην αυριανή Ευρωβουλή.

Βέβαια, το γεγονός ότι την προσέγγιση αυτή την επεδίωξε ειδικά η Ιταλία, επίσης δεν είναι τυχαίο. Ανάμεσα στις δύο χώρες υπάρχουν αρκετά σημεία τριβής, που απλά γιγαντώθηκαν με τη δημιουργία της νέας αντισυστημικής κυβέρνησης στην Ιταλία.

Το Προσφυγικό

Μέγα, όσο και ουσιαστικό σημείο τριβής, είναι το Προσφυγικό. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τη στήριξη του Παρισιού σε μια μετριοπαθή προσφυγική πολιτική από την πλευρά της Ε.Ε. Οι Ιταλοί θεωρούν ότι η Γαλλία αποτελεί πολύ σημαντικό παίχτη στον πολιτικό χάρτη της Αφρικής και άρα θα μπορούσε να επηρεάσει τα δεδομένα στις χώρες, από όπου προέρχονται αρκετοί μετανάστες.

Σε τηλεοπτική του εμφάνιση, ο Αλεσάντρο Ντι Μπατίστα, εκ των ηγετικών στελεχών των Πεντάστερων ισχυρίστηκε ότι ένα από τα κλειδιά για την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών θα ήταν η διασφάλιση της νομισματικής σταθερότητας στην Αφρική. Ισχυρίστηκε, λοιπόν, ότι επειδή το φράγκο Δυτικής Αφρικής (CFA franc), το οποίο είναι το βασικό νόμισμα σε 14(!) αφρικανικές χώρες τυπώνεται στη Γαλλία και έχει σταθερή (fixed) ισοτιμία με το ευρώ, η Γαλλία κάνει ουσιαστικά κουμάντο στην οικονομία τους. Με λίγα λόγια… πως εμποδίζει την ανάπτυξη τους και άρα συντηρεί τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες που οδηγούν πολλούς κατοίκους τους να αναζητούν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη. Την ίδια άποψη έσπευσε να υιοθετήσει με δημόσια δήλωση του και ο Λουίτζι Ντι Μάιο.

Να σημειώσουμε εδώ, ότι η Ρώμη έχει… άχτι το Παρίσι ήδη από την στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, το 2011, θεωρώντας ότι η Γαλλία (επί Νικολά Σαρκοζί) έπαιξε κομβικό ρόλο στην δυτική επέμβαση στην πρώην αποικία της. Η αλλαγή στο status quo όχι μόνο τις «χάλασε» τις business που είχε στη χώρα και την επιρροή της στη Τρίπολη, αλλά «άνοιξε» και τις θαλάσσιες οδούς στις προσφυγικές ροές.

Σε δήλωση του, στα τέλη του περασμένου μήνα, ο επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί, ουσιαστικά αποκάλυψε ότι στο Eurogroup, οι υπουργοί Οικονομικών είχαν συζητήσει και απορρίψει ως… ανεύθυνη πρόκληση τις δηλώσεις περί του φράγκου, που σημαίνει ότι το Παρίσι όχι μόνο είχε πάρει πολύ σοβαρά τις δηλώσεις των Ιταλών, αλλά είχε γίνει συζήτηση, αν όχι καυγάς, στο επίσημο τραπέζι του Eurogroup.

Μικρή αλλά διόλου ασήμαντη λεπτομέρεια, ο Αλεσάντρο Ντι Μπατίστα ήταν μαζί με τον Ντι Μάιο στην επίμαχη συνάντηση με τα Κίτρινα Γιλέκα.

Οικονομικές τριβές

Στα τμήματα του παζλ να προσθέσουμε φυσικά και το ζήτημα της οικονομίας και της διαμάχης που υπάρχει μεταξύ Ρώμης και Βρυξελλών για την οικονομική πολιτική που εφαρμόζει ιταλική κυβέρνηση. Οι Ιταλοί θεωρούν και μάλλον όχι άδικα ότι οι Ευρωπαίοι τους πιέζουν για πολιτικούς λόγους για αυστηρότερη λιτότητα, την ώρα που «ρίχνουν» στα μαλακά το Παρίσι, ακόμη και μετά το πακέτο παροχών που ανακοίνωσε ο Μακρόν εκτρέποντας τα γαλλικά δημοσιονομικά νούμερα. Αυτό κρατά ανοιχτό το χάσμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ Ιταλίας και ευρωπαϊκών θεσμών, βάζοντας στο κάδρο της διαμάχης και το Παρίσι.

Ο παράγοντας ντα Βίντσι

Για το τέλος να αφήσουμε μια είδηση που μπορεί να μην είναι πολιτική, αλλά αποτυπώνει τη διογκούμενη γαλλο-ιταλική κόντρα.

Τον ερχόμενο Οκτώβριο το Λούβρο ετοιμάζεται για μια μεγαλειώδη έκθεση-φιέστα για τα 500 χρόνια από το θάνατο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι (με πλήθος εκδηλώσεων και όλη τη χρονιά).

Το 2017, η προηγούμενη ιταλική κυβέρνηση συμφώνησε ότι τα ιταλικά μουσεία θα συνεργαστούν δανείζοντας στους Γάλλους και το κυριότερο μουσείο τους πλούσιο υλικό από τις συλλογές τους. Όμως, οι Ιταλοί τώρα κάνουν πίσω, με την νέα ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού να υπενθυμίζει ότι ο Λεονάρντο ήταν Ιταλός και… απλά έτυχε να πεθάνει στη Γαλλία και αρκετά μουσεία θυμούνται έξαφνα, ότι κάποια από τα έργα είναι υπερβολικά πολύτιμα για να εκτεθούν στο ρίσκο της μετακίνησης τους.

Οι Γάλλοι εκνευρισμένοι καταγγέλλουν πολιτικό δάχτυλο πίσω από τη στροφή. Όμως, δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα. Τρέχουν και δεν φτάνουν, τελευταία στιγμή.