Τα βιογραφικά των υποψήφιων ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ

Τα ονόματα των πρώτων 16 υποψήφιων ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στην αναμέτρηση του Μαΐου δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα από το κυβερνών κόμμα, μαζί με τα βιογραφικά τους.

Συγκεκριμένα, τη μάχη των ευρωεκλογών για τον ΣΥΡΙΖΑ θα δώσουν:

Αρβανίτης Κώστας, δημοσιογράφος.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Σεπόλια Αττικής. Παρουσιαστής και ραδιοφωνικός παραγωγός, με δραστηριότητα από το 1987, στο πρώτο διαδημοτικό πρακτορείο τύπου Αθήνα 9,84, Δίαυλος 10, Ξένιος Άνω Λιοσίων, Τικ Τακ στα FM, Δημοτική Ραδιοφωνία Άνω Λιοσίων ΑΚΗΜΜΕ, FLASH 96, Δεύτερο Πρόγραμμα ΕΡΑ, ΝΕΤ 105,8, Φωνή της Ελλάδας, Δίεση, Βήμα, MEGA, NET, EΡT1, ΕΡΑ Σπορ. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Συνεργάστηκε με εφημερίδες της Αθήνας και περιοδικά.
Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του ΚΕΘΕΑ επί σειρά ετών και αντιπρόεδρος μέχρι το 2017. Επίσης συμμετείχε στις δράσεις των θεραπευτικών κοινοτήτων από το 1987, παράλληλα με την δημοσιογραφική του πορεία.
Εργάστηκε ως προπονητής και υπεύθυνος Ακαδημιών για το αθηναϊκό ποδόσφαιρο στα σωματεία Άφοβος, Άτλας, Longlived, Κορωνίδα, Α.Σ. Σούρμενα, Πανθησειακός, Α.Ο. Αγ. Παρασκευής, Α.Ε. Χαλανδρίου και ήταν μέλος του Gothia Cup. Το τελευταίο διάστημα ήταν αντιπρόεδρος του Απόλλωνα Σμύρνης.
Το Μάρτιο του 2013 ανέλαβε καθήκοντα διευθυντή στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο», έως τον Οκτώβριο του 2016. Στη συνέχεια ανέλαβε καθήκοντα γενικού διευθυντή Ειδήσεων και Ενημέρωσης της 24MEDIA (ραδιόφωνο 24,7, στο 24 radio, εφημερίδα «Έθνος» και διαδικτυακές σελίδες ενημέρωσης του ομίλου). Σήμερα παρουσιάζει την καθημερινή εκπομπή «Άλλη Διάσταση» στην ΕΡΤ1.
Είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ και δραστηριοποιείται στην ΟΜ Πεντέλης.

Κοντούλη Ιωάννα, οικολογικό κίνημα

Κούλογλου Στέλιος, ευρωβουλευτής

Κούνεβα Κωνσταντίνα, ευρωβουλευτής
Γεννήθηκε το 1964, στη Σιλίστρα της Βουλγαρίας. Σπούδασε Ιστορία- Εθνογραφία στο Πανεπιστήμιο «Αγ. Κύριλλος και Μεθόδιος», στο Βελίκο Τέρνοβο της Βουλγαρίας. Εκτός από τη μητρική της γλώσσα, μιλάει ελληνικά και ρωσικά. Έχοντας βιώσει την κρίση μετάβασης της Βουλγαρίας στην «οικονομία της αγοράς», όπως εκατομμύρια πολίτες των χωρών του αποκαλούμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», το 2001 μετανάστευσε στην Ελλάδα με το παιδί της. Τα πρώτα χρόνια εργάστηκε ως υπάλληλος σε σούπερ μάρκετ. Από το 2003 έως το 2008 δούλεψε ως καθαρίστρια σε εργολαβικά συνεργεία της εταιρείας Οικομέτ, κυρίως στον ΗΣΑΠ. Ως ενεργή συνδικαλίστρια από το 2002, δραστηριοποιήθηκε στο σωματείο της, την Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ), όπου εκλέχτηκε στη θέση της γραμματέα.
Παραμονές Χριστουγέννων του 2008, ενώ επέστρεφε αργά το βράδυ από τη βάρδια της, δέχτηκε αιφνίδια και βίαιη επίθεση. Άγνωστοι την περιέλουσαν με καυστικό οξύ, προκαλώντας εκτεταμένες σοβαρές οργανικές βλάβες και απώλεια όρασης. Πριν από την επίθεση, είχε δεχθεί απειλητικές προειδοποιήσεις για τη συνδικαλιστική της δραστηριότητα. Οι ένοχοι και οι δράστες της επίθεσης ουδέποτε εντοπίστηκαν. Επέζησε χάρη στη φροντίδα γιατρών και νοσηλευτών, αλλά στο πλατύ κίνημα αλληλεγγύης, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, το οποίο εξασφάλισε πόρους για τις δεκάδες χειρουργικές επεμβάσεις και θεραπείες, στις οποίες υποβλήθηκε στην Ελλάδα και τη Γαλλία, ώστε να αποκατασταθούν ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού της. Αυτό το κίνημα στήριξε ενεργά την υποψηφιότητα που της πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ για συμμετοχή της στο ψηφοδέλτιό του, στις ευρωεκλογές του 2014.
Με την εκλογή της στο Ευρωκοινοβούλιο έγινε η πρώτη ευρωβουλευτής κράτους– μέλους της Ε.Ε., του οποίου δεν είχε την υπηκοότητα. Αναδείχτηκε σε ένα από τα πλέον δραστήρια μέλη του ΕΚ, μαχόμενη νομοθετικά και κινηματικά, μέσα από την ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και την ομάδα της ευρωπαϊκής Αριστεράς (GUE/NGL), ιδιαίτερα για τα δικαιώματα των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των γυναικών, των ανθρώπων με αναπηρία, των μεταναστών και της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
Είναι μέλος πολλών Επιτροπών του Ε.Κ., μεταξύ αυτών για την Απασχόληση και τις Κοινωνικές Υποθέσεις, τα Δικαιώματα των γυναικών και ισότητας των φύλων, κοινοβουλευτικής συνεργασίας με χώρες της Κεντρικής Ασίας. Επίσης, είναι μέλος των διακοινοβουλευτικών ομάδων για τα προβλήματα των ανθρώπων με αναπηρία και για τα συνδικάτα.

Κουρουμπλής Παναγιώτης, βουλευτής Β’ Αθήνας, πρώην υπουργός, δικηγόρος και Δρ. Κοινωνικών Επιστημών.
Εξελέγη τρεις φορές στην περιφέρεια Αιτωλοακαρνανίας με το ΠΑΣΟΚ (1996, 2000 και 2009), η ηγεσία του οποίου τον διέγραψε το 2011, όταν καταψήφισε το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Στη συνέχεια εξελέγη τέσσερις φορές στη Β΄ Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ, από τον Μάιο του 2012 έως και τον Σεπτέμβριο 2015.
Το 1993, με απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου, ορίστηκε γενικός γραμματέας Πρόνοιας του υπουργείου Υγείας, ενώ την περίοδο 2015-2018 διατέλεσε διαδοχικά υπουργός Υγείας, Εσωτερικών & Διοικητικής Ανασυγκρότησης και Ναυτιλίας & Νησιωτικής Πολιτικής επί κυβερνήσεων Αλέξη Τσίπρα.
Κατάγεται από προσφυγική οικογένεια του Πόντου, που εγκαταστάθηκε στο Ματσούκι Αιτωλοακαρνανίας. Εκεί γεννήθηκε το 1951. Σε ηλικία 10 ετών χάνει ολοσχερώς το φως του, από έκρηξη γερμανικής χειροβομβίδας της κατοχικής περιόδου. Παρακολουθεί τη Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης, έπειτα τη Σχολή Τυφλών στην Αθήνα και ολοκληρώνει τη σχολική του φοίτηση στο Παπαστράτειο Γυμνάσιο Αγρινίου. Κατόπιν εισάγεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Την περίοδο 1976-1981 διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στον αγώνα για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των τυφλών στη μόρφωση και την εργασία με αποτέλεσμα να βρεθεί δεκάδες φορές στο εδώλιο του κατηγορουμένου, με αποκορύφωμα τη δίωξή του με τον Νόμο 4000. Από τη θέση του προέδρου του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών προωθεί την ιδέα της ενοποίησης του αναπηρικού κινήματος, με τη συγκρότηση της Συντονιστικής Επιτροπής Αναπηρικών Φορέων.
Τον Μάρτιο του 1981 συνδιοργανώνει πανευρωπαϊκή διαμαρτυρία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τα δικαιώματα των τυφλών.  
Ως σύμβουλος όλων των υπουργών Υγείας της περιόδου 1981-1989 συνεισφέρει σε σειρά θεσμικών παρεμβάσεων, που θεμελίωσαν το κοινωνικό κράτος, όπως τα μέτρα στήριξης των ευπαθών ομάδων (τυφλών, αναπήρων, πολυτέκνων κ.ά.). Την περίοδο 1984-1985 υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Τυφλών στο Όσλο, καθώς και της Παγκόσμιας Οργάνωσης Τυφλών στο Ριάντ.
Το 1985 συμβάλλει στην προώθηση του ν. 1566 περί ειδικής αγωγής, με τον οποίο το κράτος πρώτη φορά ανέλαβε και ενίσχυσε την εκπαίδευση των προσώπων με ειδικές ανάγκες, καταργώντας τον νόμο «περί αποκλινόντων εκ του φυσιολογικού» και καθιερώνοντας νέες ορολογίες, απαλλαγμένες από στερεότυπα.
Το 1987 συμβάλλει στην ψήφιση του ν. 1648, που παρείχε προστασία για τις προσλήψεις στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα των αναπήρων, των πολυτέκνων, των θυμάτων της Εθνικής Αντίστασης και των μονογονεϊκών οικογενειών.
Ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Φόρουμ για την Αναπηρία, που στόχευε στην ανάδειξη των δικαιωμάτων των ατόμων με ειδικές ανάγκες και στην καταπολέμηση των κοινωνικών διακρίσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Το 1990 ιδρύει μετά από 10ετή προσπάθεια την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, με την οποία ενοποιείται το αναπηρικό κίνημα και διατελεί πρώτος της πρόεδρος έως το 1993. Ως γενικός γραμματέας Πρόνοιας του υπ. Υγείας την περίοδο 1993-1996 επικεντρώνεται στην προστασία των παιδιών, της τρίτης ηλικίας, των πολύτεκνων οικογενειών και των προσώπων με αναπηρία, ενώ συμβάλλει καθοριστικά στη δημιουργία της πρωτοβουλίας «Βοήθεια στο Σπίτι». Στο διάστημα 1996-2004 στηρίζει τα κοινωνικά κινήματα και πρωτοβουλίες, όπως η δωρεά οργάνων σώματος και η εθελοντική αιμοδοσία.
Από την πρώτη εκλογή του στη Βουλή με τον ΣΥΡΙΖΑ, το 2012 μέχρι τον σχηματισμό κυβέρνησης το 2015, ορίσθηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος, αναπτύσσοντας έντονη κοινοβουλευτική δράση. Μεταξύ άλλων ανέλαβε πρωτοβουλία να κληθούν πρώτη φορά ενώπιων των Επιτροπών της Βουλής οι τότε υπουργοί Οικονομικών, Εξωτερικών, Άμυνας και Δικαιοσύνης, για το κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές αποζημιώσεις, με αποτέλεσμα να συγκροτηθεί η Διακομματική Επιτροπή για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων από την επόμενη Βουλή.
Επί θητείας του στο υπουργείο Υγείας, προωθήθηκαν θεσμικές παρεμβάσεις για την υγειονομική κάλυψη των ανασφαλίστων και των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, ενώ καταργήθηκε η υποχρεωτική καταβολή εξέταστρου 5 ευρώ στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και σταμάτησε η αύξηση της συμμετοχής των ασθενών στα φάρμακα.
Στα Συμβούλια Υπουργών της Ε.Ε. και στη Γενική Συνέλευση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας έθεσε πρώτη φορά το ζήτημα της από κοινού διαπραγμάτευσης των κρατών-μελών με τις πολυεθνικές εταιρείες για την προμήθεια ακριβών καινοτόμων φαρμάκων.
Επί υπουργίας του στο υπ. Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης καθιερώθηκε η απλή αναλογική και το δικαίωμα ψήφου από την ηλικία των 17, ενώ συγκροτήθηκε η Εθνική Επιτροπή για την Κωδικοποίηση της Νομοθεσίας και προωθήθηκε το πολυνομοσχέδιο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Από τη θέση του υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής θεσμοθέτησε την εισαγωγή στο Λιμενικό Σώμα με Πανελλήνιες Εξετάσεις, ενίσχυσε την παρουσία της ελληνικής ναυτιλίας στα ευρωπαϊκά φόρα και τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (IMO) και ανέλαβε πρωτοβουλίες για την αναβάθμιση της ναυτικής εκπαίδευσης.
Έχει τιμηθεί από πολλούς εγχώριους και διεθνείς φορείς για την κοινωνική του δράση, μεταξύ άλλων από την Ακαδημία Αθηνών. Φέρνοντας συχνά ως παράδειγμα την προσωπική του πορεία, παρακινεί τους νέους να αρνούνται κάθε μορφή παραίτησης και να αγωνίζονται για τα όνειρά τους. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.

Λοΐζου Μυρσίνη, γραφίστρια
Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1966 στην Αθήνα. Μητέρα της είναι η συγγραφέας παιδικών βιβλίων Μάρω Λοΐζου και πατέρας της ο μουσικοσυνθέτης Μάνος Λοΐζος. Τελείωσε το σχολείο στο Χολαργό και σπούδασε γραφιστική στη σχολή Βακαλό. Ασχολήθηκε με το graphic design και τις πωλήσεις σε διάφορες εταιρίες web development.
Τα τελευταία χρόνια συμμετέχει ενεργά, μαζί με δημιουργούς του καλλιτεχνικού χώρου, στη διαμόρφωση ενός καλύτερου και δικαιότερου πλαισίου, για τα πνευματικά δικαιώματα, καθώς στην Ελλάδα δημιουργοί και κληρονόμοι παρέμεναν σε καθεστώς ομηρίας από μία μονοπωλιακή εταιρεία, την ΑΕΠΙ, έως το 2018, όταν, μετά από αγώνα, έγινε η ανάκληση της λειτουργίας της.
Το καλοκαίρι του 2018 δημιουργήθηκε ο νέος φορέας διαχείρισης δικαιωμάτων, η ΕΥΕΔ, ένα συνεταιριστικό σχήμα, βάσει διεθνών προτύπων.  

Μουζάλας Γιάννης, πρώην υπουργός, χειρούργος γυναικολόγος- μαιευτήρας.
Γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Αποφοίτησε το 1982 από την Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, έλαβε εξειδίκευση στην λαπαροσκόπηση και σε τεχνικές laser, εκπαιδεύτηκε στη γυναικολογική ουρολογία στην Λιέγητου Βελγίου και στην γυναικολογική ογκολογία στην Ελληνική Ογκολογική Εταιρεία. Συνεργάστηκε με τον Dr Michel Odent και τον Dr Yehudi Gordon στον φυσιολογικό τοκετό και στον τοκετό στο νερό (1997-1999)
Επαγγελματικά εργάστηκε στα νοσοκομεία «Τζάνειο», «Μεταξά», «Άγιο Σάββα» και «Έλενα Βενιζέλου». Συνέβαλλε στο να καθιερωθούν πτέρυγες φυσιολογικού τοκετού στα ελληνικά μαιευτήρια. Τα τελευταία 30 χρόνια, εργάζεται ως γιατρός στον ιδιωτικό τομέα, στην μαιευτική-γυναικολογία και υπήρξε ο πρώτος γιατρός στην Ελλάδα που σύστησε τον τοκετό σε νερό και τον τοκετό σαν στο σπίτι στο μαιευτήριο.
Συνέβαλλε στη δημιουργία κινήματος ενάντια στην βία στον τοκετό. Είναι συνιδρυτής της Ψυχοπροφυλακτικής Εταιρείας, ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας (ΕΜΑΣ), με επιστημονική δράση για τα δικαιώματα στη σεξουαλικότητα.   
Ανέπτυξε έντονη πολιτική και κοινωνική δράση. Διετέλεσε υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής από τον Νοέμβριο του 2016 έως τον Φεβρουάριο του 2018, αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης από τον Σεπτέμβριο του 2015 έως τον Νοέμβριο του 2016, αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής στην υπηρεσιακή κυβέρνηση (Αύγουστος – Σεπτέμβριος 2015).
Είναι ιδρυτικό μέλος και μέλος του Συμβουλίου των Γιατρών του Κόσμου/Ελλάδα (1990). Συμμετείχε σε ανθρωπιστικές αποστολές στην Ασία, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, ως γιατρός και ως παρατηρητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (Παλαιστίνη, Αφγανιστάν, Ιράκ, Σομαλία, Ουγκάντα, Ισραήλ, Αϊτή, Σρι Λάνκα, Αζερμπαϊτζάν, την Τουρκία, Κομπάνι).
Η τελευταία του αποστολή, προτού αναλάβει υπουργικά καθήκοντα ήταν στον πόλεμο στο Κομπάνι (Συρία). Τον Δεκέμβριο του 2018, συμμετείχε σε νέα αποστολή στον πόλεμο στην Βόρεια Συρία.
Μετά από τις αποστολές σε Σομαλία και Αφγανιστάν, συνδιοργάνωσε καμπάνια στην Ελλάδα ενάντια στον γενετικό ακρωτηριασμό. Συμμετείχε στη δημιουργία δύο ντοκιμαντέρ, σχετικά με την ζωή στο Αφγανιστάν, που αφορούσαν θέματα μετανάστευσης και την ζωή γυναικών ηθοποιών που κέρδισαν διεθνή βραβεία.
Ήταν υπεύθυνος στους Γιατρούς του Κόσμου/Ελλάδα για την ανθρώπινη διακίνηση (trafficking) και συνεργάστηκε στενά με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, τον ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα και το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών.
Έχει συνεργαστεί στενά με διεθνείς και ευρωπαϊκούς θεσμούς, πολιτικούς οργανισμούς, προκειμένου να υπερασπιστεί και να προωθήσει τις κοινές ευρωπαϊκές αξίες και αρχές, καθώς και τα ανθρώπινα δικαιώματα, όσον αφορά στο προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα.
Στα πλαίσια της επιστημονικής του δράσης, υποστήριξε τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες, με την ίδρυση Επιστημονικών Εταιρειών και Κινημάτων, όπως το  Ιατρείο Γυναικείας Σεξουαλικότητας και η «Ελευθερία στον Τοκετό»
Ως μέλος της κυβέρνησης, διαχειρίστηκε την προσφυγική κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, συνεισέφερε ενεργά στην εμβάθυνση της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής και του ασύλου. Συμμετείχε ενεργά στο κίνημα κατά της Χούντας στην Ελλάδα.
Στο παρελθόν διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Φοιτητών Ιατρικής του ΕΚΠΑ, αναπληρωματικό μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ, ειδικός γραμματέας της Ένωσης Ιατρών – Νοσοκομείων Αθήνας – Πειραιά (ΕΙΝΑΠ), ιδρυτικό μέλος και ειδικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ).

Μουσταφά Ουφούκ, δικηγόρος, μέλος μουσουλμανικής μειονότητας.
Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1989. Ολοκλήρωσε την πρωτοβάθμια εκπαίδευσή της στο 1ο Μειονοτικό Δημοτικό Κομοτηνής και την δευτεροβάθμια στο 1ο Αθλητικό Γυμνάσιο και 1ο Ενιαίο Λύκειο Κομοτηνής.
Το 2011, αποφοίτησε από το τμήμα Νομικής του Πανεπιστημίου Μαρμαρά της Κωνσταντινούπολης.  Από τον Σεπτέμβριο του 2014 ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου, στο γραφείο της, στην Κομοτηνή. Είναι εν ενεργεία δημοτική σύμβουλος με την παράταξη «ΠΟΛΗ-τική Ανατροπή» στον Δήμο Κομοτηνής.

Μουχαμέντι Γιόνους, πρόεδρος του Ελληνικού Φόρουμ Προσφύγων.
Ήρθε στην Ελλάδα πριν από 15 χρόνια. Το 2004 έγινε ένας από τους 11 πρόσφυγες, που πήραν άσυλο, ανάμεσα σε 4.000 αιτούντες και έκτοτε ζει νόμιμα στην Αθήνα. Ιδρυτής της Αφγανικής Κοινότητας και κατόπιν του Ελληνικού Φόρουμ Προσφύγων.
Στην Ελλάδα δραστηριοποιήθηκε από νωρίς ως ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το 2016 επελέγη από το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch) για να τιμηθεί με το βραβείο «Alison Des Forges» για την ακτιβιστική δράση του.
Μεταξύ άλλων αποτελεί δυναμικό μέλος του αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού κινήματος.

Νάσση Όλγα, μέλος της Ελληνικής Κοινότητας Ιταλίας

Παπαδημητρίου – Τσάτσου Άννα, νομικός, πρώην αντιπεριφερειάρχης Κεντρικού Τομέα Αθηνών

Παπαδημούλης Δημήτρης, αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ευρωβουλευτής, επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ
Γεννήθηκε το 1955, στην Αθήνα. Αποφοίτησε με άριστα από τη Βαρβάκειο, μπήκε με υποτροφία και σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ. Εργάστηκε ως μηχανικός και διευθυντικό στέλεχος επιχειρήσεων (1980-2004).
Από τα 18 του, μετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα και εντάχθηκε στην Αριστερά, όπου και παραμένει σταθερά από τότε. Μέλος του προεδρείου του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ (1976-1979), της ηγεσίας του «Ρήγα Φεραίου» και αργότερα του ΚΚΕ Εσωτερικού και της «Ελληνικής Αριστεράς» (Ε.ΑΡ.). Μέλος της επιτροπής, που συνέταξε το Κοινό Πόρισμα Ε.ΑΡ.- ΚΚΕ (1988), το οποίο οδήγησε στη συγκρότηση του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου. Μέλος των αιρετών ηγετικών οργάνων του Συνασπισμού, από την ίδρυσή του ως ενιαίο κόμμα (1992) και στη συνέχεια στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, έως και σήμερα.
Εκλέχτηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (2004-2009) και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο (2009-2014). Μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (2009-2014) και αντιπρόεδρος της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Ομάδας της Αριστεράς (UEL). Επανεκλέχτηκε ευρωβουλευτής στις ευρωεκλογές του 2014. Μετά από πρόταση του Αλέξη Τσίπρα, εκλέχθηκε ομόφωνα επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Τον Ιούλιο του 2014, εκλέχθηκε αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με ποσοστό 42,1%. Τον Ιανουάριο του 2017, επανεκλέχθηκε αντιπρόεδρος, με ποσοστό 73,5%.
Από το 2014 έως το 2019, ο Δημήτρης Παπαδημούλης είναι ο μόνος Έλληνας και ο μόνος από την ευρωομάδα της Αριστεράς, στο προεδρείο της Ευρωβουλής.
Συμμετέχει ως τακτικό μέλος στις Επιτροπές του Ευρωκοινοβουλίου για την Οικονομική και Νομισματική Πολιτική, στην αντιπροσωπεία για τις Σχέσεις με τις χώρες Αφρικής, Καραϊβικής και Ειρηνικού και ως αναπληρωματικό μέλος στην Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης, την αντιπροσωπεία για τις σχέσεις Ν.Α. Ασίας με την Ε.Ε. και στην αντιπροσωπεία για τις σχέσεις της Λ.Δ. Κίνας με την Ε.Ε.

Πελεγρίνης Θεοδόσης, πρώην υφυπουργός, πρώην Πρύτανης ΕΚΠΑ

Πλουμπίδης Δημήτρης, πανεπιστημιακός, πρόεδρος Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρίας, ομότιμος καθηγητής Ψυχιατρικής του ΕΚΠΑ.
Γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα σε συνθήκες παρανομίας των γονιών του, Νίκου Πλουμπίδη και  Ιουλίας Παπαχρήστου. Αποφοίτησε από την  Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ το 1972. Έλαβε  τον τίτλο ειδικότητας το 1980  στην Ψυχιατρική, Νευρολογία και Οικονομία της Υγείας  στη Γαλλία  όπου και εργάστηκε από το 1973 ως το 1986. Επίσης, το 1980 έλαβε τον τίτλο του Διδάκτορος του ΕΚΠΑ.
Εκλέχτηκε λέκτορας  της Ψυχιατρικής του ΕΚΠΑ τον Ιούλιο 1988 και αφυπηρέτησε  ως καθηγητής Ψυχιατρικής τον Αύγουστο 2015.
Τόσο η κλινική του δραστηριότητα, όσο και το επιστημονικό του έργο επικεντρώθηκαν  στην εξωνοσοκομειακή άσκηση της  ψυχιατρικής στην κοινότητα και  την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση των ψυχικά ασθενών. Δημοσίευσε, επίσης, μελέτες για την ιστορία της Ψυχιατρικής στην  Ελλάδα.
Εργάστηκε από το 1988 ως την αφυπηρέτηση του ως υπεύθυνος του Κέντρου Κοινοτικής Ψυχικής Υγιεινής   Βύρωνα- Καισαριανής ,της Α΄ Ψυχιατρικής  Κλινικής του ΕΚΠΑ. Πρόκειται για το πρώτο στην Ελλάδα Κέντρο Κοινοτικής Ψυχικής Υγιεινής, με σημαντική συμβολή στην πιλοτική  εφαρμογή της κοινοτικής ψυχιατρικής και την συνεργασία με τις γύρω κοινότητες.
Από τον Ιούνιο 2015 έως σήμερα είναι εκπρόσωπος της Ελλάδας για θέματα ψυχικής υγείας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Από τον Μάιο 2014 είναι  πρόεδρος της Ελληνικής  Ψυχιατρικής Εταιρείας, επιστημονικής και επαγγελματικής ένωσης των Ελλήνων  ψυχιάτρων.
Είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Ψυχικής Υγείας του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας.

Σκοπούλη Φωτεινή, πρώην υφυπουργός, πανεπιστημιακός

Χρηστάκης Γιώργος, στέλεχος του αναπηρικού κινήματος,  ιδρυτής της θεατρικής ομάδας Αναπηρίας Dagipoli Dance Co.
Έχει ενεργό και μαχητική παρουσία σε όλες τις πρωτοβουλίες, που αγκαλιάζουν τη «διαφορά». Χορευτής και χορογράφος σε αναπηρικό αμαξίδιο, έχει μεγάλη επαγγελματική και καλλιτεχνική εμπειρία. Κοινωνικός ψυχολόγος, υποψήφιος διδάκτορας Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Συμμετείχε στις ομάδες σύγχρονου χορού, «Φυγείν αδύνατον», «Λάθος κίνηση», «Αγγελόσκονη» κ.ά.
Τον Μάιο του 2004 δημιουργεί τη δική του χορευτική ομάδα, όπου χορογραφεί, χορεύει, σχεδιάζει και οργανώνει όλες τις παραγωγές και παραστάσεις της, έως και σήμερα και της οποίας έχει και τη συνολική ευθύνη παραγωγής και εκτέλεσης.
Με την Dagilopi προκάλεσε ανατροπές και με την ομάδα ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, από Αμερική, ως Ευρώπη και Ασία.
Διδάσκει  με τεχνικές και μεθόδους που έχουν να κάνουν με τις συναντήσεις  σωμάτων ποικίλων λειτουργιών και μορφών.