Το ελληνικό επενδυτικό περιβάλλον με τα μάτια ενός εικοσάχρονου
Γράφει ο Σπύρος Σεριάτος
Κοιτάζοντας και μελετώντας το παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον, ένα από τα ερωτήματα που μου γεννούνται είναι για ποιο λόγο ένας επενδυτής, όπως ο διάσημος Αμερικάνος δισεκατομμυριούχος Warren Buffet δεν έχει στρέψει τις επενδυτικές του δραστηριότητες στην «ευκαιρία» που λέγεται Ελλάδα.
Η πανέμορφη χώρα μας διανύει μια μακρά περίοδο οικονομικής κρίσης που για έναν δυνατό επενδυτή προσφέρει πολλές ευκαιρίες για σοβαρές οικονομικά αποδόσεις.
Ας δούμε λοιπόν ποια είναι η επενδυτική στρατηγική μεγάλων επενδυτών όπως ο Warren Buffett. Γεγονός είναι ότι οι επονομαζόμενοι επενδυτές “γκουρού” όπως ο συγκεκριμένος, έχουν πολλούς τρόπους και ειδικά προγράμματα που καθορίζουν τις στρατηγικές που εφαρμόζουν για να αποφασίζουν που θα επενδύσουν. Ωστόσο, θα επικεντρωθούμε σε τέσσερεις παράγοντες που εκτιμώ ότι επηρεάζουν τις αποφάσεις τους.
Ο πρώτος είναι οι εταιρείες να έχουν σταθερές αρχές και αξίες, ο δεύτερος να έχουν ισχυρή δύναμη κέρδους, ο τρίτος να έχουν δυνατότητα συνεχούς ανάπτυξης και ο τέταρτος και σημαντικότερος παράγοντας πιστεύω ότι είναι το ανθρώπινο δυναμικό και κυρίως οι επικεφαλής μιας εταιρείας. Η οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης, οι αξίες και η δυναμική των στελεχών αποτελεί κυρίαρχο παράγοντα σε μια επενδυτική κίνηση.
Όλα αυτά τα κριτήρια τα διαθέτουν οι περισσότερες Ελληνικές εταιρείες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.
Κατά συνέπεια το ερώτημα γιατί η Ελλάδα δεν αποτελεί επενδυτικό προορισμό παραμένει και η απάντηση δεν μπορεί να έρθει από τον ιδιωτικό τομέα αλλά από το οικονομικό περιβάλλον όπως το καθορίζεται από το κράτος και τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Ένα οικονομικό περιβάλλον χωρίς σταθερότητα και κίνητρα για επενδύσεις, που αποδυναμώνει κάθε προοπτική ανάπτυξης και κερδοφορίας.
Χωρίς σταθερό οικονομικό και φορολογικό περιβάλλον και χωρίς επενδυτικά κίνητρα όσο όμορφη κι αν είναι η Ελλάδα μας, όσες ευκαιρίες κι αν προσφέρει η μακροχρόνια οικονομική κρίση σε πλούσιους ξένους επενδυτές δε θα καταφέρει ποτέ να προσελκύσει σοβαρά ξένα κεφάλαια.
Το πιο λυπηρό ωστόσο για εμένα είναι ότι πέρα από την αποτρεπτική πολιτική που ακολουθεί για τους ξένους επενδυτές, ακολουθεί μια απαγορευτική πολιτική για τη δική της νεολαία που θέλει να μείνει και να δημιουργήσει στη χώρα που γεννήθηκε και αγαπά.
Ποτέ στην παγκόσμια Ιστορία η μεγάλη φορολογία, η φοροεισπρακτική πολιτική και η συγκέντρωση μεγάλης εξουσίας στο Τραπεζικό σύστημα δεν απέδωσε καρπούς.
Έχοντας απαντήσει στο αρχικό μου ερώτημα, κοιτάζω τον καθαρό ελληνικό ορίζοντα και θέλω τόσο πολύ να πετάξω, αλλά χωρίς φτερά είμαι καθηλωμένος στο τετραγωνικό που μου αναλογεί.
