Τραμπ, Χρυσή Αυγή, Μητσοτάκης

Το σόου αυθαιρεσίας, καταστολής και αυταρχισμού που επέλεξε να διοργανώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με αφορμή τη φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου δεν ήταν μία αψυχολόγητη επιλογή.

Είχε μία απολύτως σαφή, για όσους έχουν στοιχειώδη πολιτική αντίληψη, στόχευση. Ήταν ένα ξεκάθαρο -και ξεδιάντροπο- κλείσιμο του ματιού στα «ορφανά» της Χρυσής Αυγής. Ένα προσκλητήριο σε όσους αισθάνονται πολιτικά άστεγοι μετά την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης, που δυστυχώς είναι πολλοί και ζουν ανάμεσά μας. Ο Μητσοτάκης, με την παράσταση που έστησε, τους το είπε καθαρά: «Εμείς είμαστε εδώ για σας».

Δεν υπήρχε κανένας λόγος, αν δεν στόχευε σε αυτό το ακροατήριο, η κυβέρνηση να καταλύσει το Σύνταγμα και τη δημοκρατική νομιμότητα, με την πρωτοφανή απαγόρευση των συναθροίσεων. Η απαγόρευση κυκλοφορίας και οι περιορισμοί που ισχύουν, έτσι κι αλλιώς, λόγω κορονοϊού ήταν αρκετοί για να μην εορταστεί το φετινό Πολυτεχνείο, όπως συνήθως. Όμως, μετά τη μεγαλειώδη και ιστορική συγκέντρωση στο Εφετείο, τον περασμένο Οκτώβριο, η χαμένη «τιμή» της άκρας δεξιάς και των υπερσυντηρητικών της χώρας έπρεπε κάπως να αποκατασταθεί. Είναι θέμα ιδεολογικής ηγεμονίας. Δεν μπορεί σε αυτόν τον τόπο να ηγεμονεύουν ο Φύσσας, ο Λαμπράκης, οι φοιτητές του Νοέμβρη του 1973. Εμείς, κάνουμε κουμάντο.

Δεν χρειάζεται να μπει κανείς στη διαδικασία του απολογισμού της προχθεσινής μέρας, προσπαθώντας να βρει ποιος κέρδισε. Ευτυχώς, ο ελληνικός λαός είναι πιο ώριμος από ότι θα ήθελε η ηγεσία του και σε καμία περίπτωση δεν θα ρίσκαρε, στη συγκεκριμένη φάση της πανδημίας, τη δημόσια υγεία, με συγκεντρώσεις, πορείες και εκδηλώσεις που θα λειτουργούσαν ως «βόμβα» διασποράς του κορονοϊού. Έτσι, άφησε τον ρόλο της υγειονομικής βόμβας στον «στρατό» του Μητσοτάκη και του Χρυσοχοΐδη, που χωρίς μέτρα ασφαλείας, χωρίς σχέδιο και εντέλει χωρίς μυαλό, βγήκε κατά χιλιάδες στους δρόμους της Αθήνας, σαν να μην τρέχει τίποτα, για να ρίξει ξύλο και χημικά στους λίγους που δεν συμμορφώθηκαν «προς τας υποδείξεις».

Αν δει κανείς πλάι, πλάι τις εικόνες από τα χθεσινά κατορθώματα των «ρόμποκοπ» της ΕΛ.ΑΣ. και τις εικόνες από τα επεισόδια στις ΗΠΑ του Τραμπ, τις ημέρες μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, ελάχιστες διαφορές θα εντοπίσει. Η βία, η καταστολή και ο τσαμπουκάς της εξουσίας, ασχέτως αφορμής, μοιάζουν πλέον απελπιστικά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. «Παγκοσμιοποίηση», θα έλεγαν κάποιοι. Εμείς, θα κλίναμε περισσότερο προς τον όρο «τραμπισμός», ο οποίος εξελίσσεται σε κυρίαρχη πολιτική τάση διεθνώς και, μάλλον, θα μας συνοδεύει για πολλά χρόνια, παρά την ήττα του εμπνευστή του στις αμερικανικές εκλογές.

Βγήκε κάτι καλό από όλη αυτή την ιστορία; Φυσικά. Άρχισε να γίνεται και πάλι εξαιρετικά εμφανής η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση, τη δημοκρατία και τον αυταρχισμό, τους υπερασπιστές και τους καταπατητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στο σύνολό τους. Δεν θα πέσουμε στην παγίδα να πούμε ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά, δίπολο που κάποιοι θέλουν να παρουσιάζουν ως ντεμοντέ και ξεπερασμένο από τις εξελίξεις. Τους αρέσει, δεν τους αρέσει, οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις πολιτικές επιλογές που κάνει ο καθένας υπάρχουν και θα υπάρχουν, ανεξαρτήτως όρων όπως «δεξιά» ή «αριστερά».

Το μήνυμα από τη συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΜέΡΑ25 στο μέτωπο του Πολυτεχνείου είναι ελπιδοφόρο και, υπό προϋποθέσεις, ανοίγει τον δρόμο για ενδιαφέρουσες εξελίξεις το επόμενο διάστημα. Εξελίξεις, που μπορεί να επισπεύσουν την απαλλαγή της χώρας από τον επικίνδυνο και… μεταλλαγμένο (υ)ιό Μητσοτάκη, ένα υβρίδιο Τραμπ και σοβαρής Χρυσής Αυγής, που απειλεί την επιβίωση της χώρας. Θετικό είναι, επίσης, το ότι το Κίνημα Αλλαγής αρνήθηκε την ένταξή του σε αυτό το μέτωπο. Είναι καιρός να πέσουν οι μάσκες και να καταλάβει κανείς ότι, το δεκανίκι της σημερινής κυβέρνησης δεν είναι άλλο από τη Φώφη Γεννηματά και το κόμμα που εξέθρεψε, μεταξύ άλλων, τον πολιτικό προϊστάμενο της προχθεσινής επίθεσης στη Δημοκρατία, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

* Το editorial του σημερινού φύλλου της «F&M Voice»