Καζινοκαπιταλισμός VS ακτιβισμός, σημειώσατε;

Μετά την αραβική άνοιξη και τις ευρωπαϊκές πλατείες, η καρδιά του κοινωνικών κινημάτων χτυπάει εδώ και δύο εβδομάδες στην Μέκκα του καζινοκαπιταλισμού, την Wall Street, δείχνοντας πως η κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο δεν είναι μόνο οικονομική αλλά έχει κάνει μετάσταση και σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο. Μετά την αραβική άνοιξη και τις ευρωπαϊκές πλατείες, η καρδιά του κοινωνικών κινημάτων χτυπάει εδώ και δύο εβδομάδες στην ‘Μέκκα‘ του καζινοκαπιταλισμού, την Wall Street, δείχνοντας πως η κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο δεν είναι μόνο οικονομική αλλά έχει κάνει μετάσταση και σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο.

Κόντρα στη λαιμαργία και την ασυδοσία του αόρατου χεριού των νεοφιλελεύθερων αγορών, χιλιάδες αμερικανοί κατεβαίνουν στους δρόμους του Μανχάταν σε διαμαρτυρία ενάντια στην απληστία της Γουόλ Στριτ.

Στα συνθήματα τους συμπυκνώνουν τα κοινωνικά και πολιτικά αδιέξοδα στα οποία έχει οδηγήσει το σκάσιμο της χρηματοπιστωτικής φούσκας, με πλέον χαρακτηριστικό ένα πανό που αναφέρει: «Σε λίγο οι φτωχοί δεν θα έχουν τίποτε άλλο για να φανέ εκτός από τους πλούσιους».

Ένα μόλις τετράγωνο μακριά από το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης , σε μια χωρά που οι πορείες είναι υποχρεωτικό να δηλώνονται μια εβδομάδα νωρίτερα και πραγματοποιούνται σε μια σειρά του πεζοδρομίου, αναπτύσσονται οι μεγαλύτερες κινητοποιήσεις που έχει δει η οικονομική περιοχή (Financial District) της ΝΥ από την εποχή του 70’.

Ο κόσμος που απαρτίζει τον πυρήνα των διαδηλωτών είναι τελείως παράταιρος. Από ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζωών, μέχρι άστεγους και βετεράνους του Βιετνάμ. Εν είδη υπερβολής θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι αλληλέγγυοι του κινήματος ‘occupy Wall Street’ εμφανίζονται ακόμα και επενδυτές όπως ο George Soros και ο Warren Buffet.

Όχι. Οι δύο εκπρόσωποι των παραδοσιακών τζακιών της Wall Street δεν πήραν πλακάτ στα χέρια για να κατεβούν στους δρόμους, πόσο μάλλον αφού εξακολουθούν να βγάζουν το παντεσπάνι τους και από τις συναλλαγές στο αμερικανικό χρηματιστήριο.

Αμφότεροι, ωστόσο, έχουν δηλώσει κατ’ επανάληψη τον ανορθολογισμό της νεοφιλελεύθερης εκδοχής του καπιταλιστικού συστήματος, με χαρακτηριστικότερο, ίσως, παράδειγμα τις εκκλήσεις τους προς τον πρόεδρο Ομπάμα να τους φορολογήσει περισσότερο!

Τα όσα συμβαίνουν στα πέριξ της Wall Street αποτελούν ίσως το τελευταίο σωσίβιο που βρίσκει ο αμερικανός πρόεδρος στην πορεία προς τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, προκειμένου να φανεί συνεπείς με τις δεσμεύσεις του, να ξανακερδίσει την αμερικανική κοινή γνώμη και ακόμα πιο σημαντικό να ανακόψει την πορεία της αμερικανικής και παγκόσμιας οικονομίας προς μία double-dip ύφεση.

Το σύστημα διεθνώς έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Παράγει μεγαλύτερη φτώχεια και ανέχεια από αυτή που μπορεί να διαχειριστεί, μεγαλύτερα χρέη (κρατικά και ιδιωτικά) απ’ όσα μπορεί να αντέξει και περισσότερη κοινωνική αντίδραση απ’ αυτή που μπορεί να αντιμετωπίσει.

Η έκβαση της μάχης στις ΗΠΑ ανάμεσα στο «μπλοκ» των φτωχών και των «υπεύθυνων μεγιστάνων» από τη μία και των καζινοκαπιταλιστών και των πολιτικών τους εκπροσώπων (ρεπουμπλικανών) από την άλλη είναι ακόμα πιο σημαντική και από την αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους και αυτό το ξέρουν πολύ καλύτερα ο Μπ. Ομπάμα και ο Τ. Γκάιτνερ όσο κι αν προσπαθούν να «πετάξουν τη μπάλα στην ελληνική και ευρωπαϊκή εξέδρα»…