Χέρι-χέρι Μητσοτάκης και Γεννηματά

Πρώτη δήλωση: “Όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες συνιστούν πρωτοφανή υπονόμευση των δημοκρατικών μας θεσμών και απειλούν ευθέως την διάκριση των εξουσιών. Θέλω να διαβεβαιώσω τους πολίτες ότι θα διαφυλάξω με όλες μου τις δυνάμεις το κύρος και την αξιοπιστία των θεσμών”.

Δεύτερη δήλωση: “Υπάρχει ζήτημα Δημοκρατίας στον τόπο. Ζήτημα που δημιουργεί η απροκάλυπτη προσπάθεια του κ.Tσίπρα και της Κυβέρνησής του να χειραγωγήσουν τη Δικαιοσύνη, να την υποτάξουν στην εξυπηρέτηση των κομματικών τους στόχων”.

Πρόκειται για δύο ταυτόσημες επί της ουσίας δηλώσεις που αναδεικνύουν τους συμπληρωματικούς ρόλους και λόγους της Νέας Δημοκρατίας και του Κινήματος Αλλαγής. Κυριάκος Μητσοτάκης (1η δήλωση) και Φώφη Γεννηματά (2η δήλωση) συμφωνούν ότι η κυβέρνηση Τσίπρα προσομοιάζει σε ένα…”χουντικό” καθεστώς με αποτέλεσμα να υπάρχει ζήτημα δημοκρατίας και λειτουργίας των θεσμών. Και ως εκ τούτου πρέπει να φύγει εδώ και τώρα.

Είναι πασιφανές ότι Πειραιώς και Χαρ. Τρικούπη κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Μέρα τη μέρα αποκαλύπτεται ο κοινός στόχος της “στρατηγικής ήττας” του ΣΥΡΙΖΑ και στρώνουν το έδαφος για τη συγκυβέρνηση τους, προκειμένου να πετάξουν από το πολιτικό σκηνικό αυτούς που επιχείρησαν μέσα σε 4 χρόνια να “καταλάβουν” το κράτος που επί 40 χρόνια είχαν χτίσει.

Η κοινή στάση πάντως των δύο κομμάτων σε μια σειρά ζητημάτων από την οικονομία μέχρι τη Συμφωνία των Πρεσπών, τη Συνταγματική Αναθεώρηση και τα σκάνδαλα, δεν φαίνεται δημοσκοπικά να ευνοεί κανένα από τους δύο, αφού ούτε η ΝΔ “βλέπει” αυτοδυναμία, ούτε το ΚΙΝΑΛ που επιδιώκει μάλιστα τον επαναπατρισμό των ψηφοφόρων του, “βλέπει” διψήφιο ποσοστό, ούτε καν το προηγούμενο των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2017 (6,29%).

Τον Κυρ. Μητσοτάκη και την Φ. Γεννηματά, αν και δεν πρόκειται ποτέ να το ομολογήσουν και το δηλώσουν ευθέως τους ενώνει ποικιλοτρόπως η συνύπαρξή τους στην κυβέρνηση του Α. Σαμαρά και είναι προφανές ότι μπροστά στον…”κομμουνιστικό” κίνδυνο που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ και Αλ. Τσίπρας θα λειτουργήσουν ως συμπληρωματικές δυνάμεις με κοινά συμφέροντα. Λογαριάζουν όμως χωρίς την τελική κρίση των πολιτών.