Οι στάβλοι του Δημοσίου

Μπήκα πάλι χτες σε μια από τις δημοφιλέστερες υπηρεσίες του Δημοσίου. Την εφορία. Αυτομάτως συνειδητοποίησα ότι έχω μπροστά μου μια «φωτογραφία» του κράτους.

 

Ένα βρώμικο κτήριο. Παμβρώμικο, χωρίς να είναι παλιό. Λερό και τρισάθλιο. Με χαρτιά κολλημένα εδώ κι εκεί, που όμως δεν βγάζεις άκρη, πού σε στέλνουν.

Πίσω από κάτι χωρίσματα, υποτίθεται γραφεία, στα οποία δεν υπάρχει άνθρωπος, υπάρχουν ντάνες από κείνους τους «γκαστρωμένους» φακέλους με τα αυτιά.

Άνθρωποι στην ουρά, ψάχνουν και ψάχνονται. Το ίδιο το κράτος είναι παρόν-απόν.

Δεν βρίσκεις άκρη.

Αυτό το τρισάθλιο, χρεωκοπημένο κράτος, το υδροκέφαλο και ανοικονόμητο, αυτό που δεν ξέρει τι του γίνεται, ούτε πού κρατάει η σκούφια του. Βρώμικο, όπου κι αν το ακουμπήσεις.

Καμιά ιδιωτική επιχείρηση δεν παρουσιάζει αυτό το χάλι. Ακόμη και μηχανουργείο, που δικαιολογεί όση λέρα και όση μουτζούρα μπορεί κανείς να φανταστεί.

Καμιά ιδιωτική επιχείρηση δεν είναι έτσι, νωθρή, χωρίς μπούσουλα.

Αν ένας ιδιώτης είχε μια δική του εφορία θα …πέταγε και αυτός και η εφορία του.

Το ίδιο ισχύει και για το ΙΚΑ. Λες και είναι στούντιο για να γυρίζονται ταινίες μιζέριας.

Απίστευτο κράτος.

Σπασμένα μάρμαρα στα σκαλοπάτια και μέσα στα σπασίσματα μαύρη κασίδα, σιχαμερή όσο δεν παίρνει.

Λυπήθηκα και τους ανθρώπους που εργάζονται μέσα σ’ αυτούς τους στάβλους. Για τους πολίτες, ούτε λόγος. Είναι μέρος της δοκιμασίας τους να προσέρχονται σε τέτοιου είδους θλιβερά δημόσια καταστήματα.

Ναι, αυτό είναι το κράτος, που δεν αλλάζει ούτε κατά χιλιοστό. Ο φάκελος με τα αυτιά δίπλα στο κομπιούτερ, αλλά πάντα υπερισχύει ο φάκελος με τα αυτιά σε αυτό το τρισάθλιο, γαϊδουρινό κράτος, που δεν ξέρει ούτε από πού έρχεται ούτε που πάει.

Για το κείμενο αυτό χρησιμοποιήθηκαν ως μοντέλα, το ΙΚΑ Νέου Κόσμου και η ΣΤ΄ Εφορία Αθηνών, για να ξέρουμε τι λέμε.

Αυτό είναι το κράτος της τρόικας, του χαμού, της κακομοιριάς, της αθλιότητας, που μασάει τις σάρκες του Έλληνα, μαζί με τους φόρους, τα χαράτσια, τις έκτακτες εισφορές, τις τακτικές εισφορές και ό,τι άλλο επινοεί το χοντρό μυαλό του Βενιζέλου.

Ένα κράτος να πιάνεις τη μύτη σου από τη μπόχα.

Καλό μήνα.