Χωρίς τον Σόιμπλε, αλλά με νέους… Σόιμπλε

Αναζητείται στεγνός, αυστηρός, φειδωλός, σκληρός πολιτικός για να αναλάβει την ευθύνη κατάρτισης και εφαρμογής του εθνικού προϋπολογισμού και της φορολογικής πολιτικής, με ευρεία γνώση ευρωπαϊκών οικονομικών και πολιτικών θεμάτων (προσώπων και πραγμάτων) ικανότητα να διαπραγματευτεί (ήτοι επιβάλει) στους ευρωπαίους ομολόγους του τις βουλές του Βερολίνου, να εκπροσωπεί επάξια τα συμφέροντα του γερμανικού επιχειρηματικού κατεστημένου και βέβαια να τα «χώνει» στην ΕΚΤ (με κάθε δυνατή αφορμή). Δεν είναι τυχαίο ότι η εξεύρεση του ιδανικού υποψηφίου δεν θα είναι εύκολη, με πολλούς να εποφθαλμιούν τη θέση, αλλά ελάχιστους να έχουν το βιογραφικό και τις πολιτικές ικανότητες να την καλύψουν.

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «καθάρισε» χθες το γραφείο του και αποχαιρέτησε τους συνεργάτες του μετά από οκτώ χρόνια παραμονής στο οικονομικό αρχηγείο της οδού Wilhelmstrasse, ένα από τα ελάχιστα διοικητικά κτίρια των ναζί (έδρα του διαβόητου Χέρμαν Γκέρινγκ) που απέμειναν όρθια από τους βομβαρδισμούς. Ο ίδιος, βέβαια, δεν θα φύγει από το Βερολίνο, αλλά θα μετακομίσει μερικά τετράγωνα πιο μακριά, στο εντυπωσιακό Reichstag, όπου εδρεύει η βουλή της χώρας. Το νέο κοινοβουλευτικό σώμα, που προέκυψε από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, θα πραγματοποιήσει σήμερα, Τρίτη, την πρώτη, πανηγυρική συνεδρίαση του και σε ειδική συνεδρίαση την Πέμπτη, θα εκλέξει το νέο προεδρείο, με επικεφαλής τον χερ Σόιμπλε.

Με τον τρόπο αυτό, για τον ίδιο τον κ. Σόιμπλε και για το πολιτικό σκηνικό της Ευρώπης συνολικά θα κλείσει ένας κύκλος, σίγουρα επώδυνος για χώρες, όπως η Ελλάδα. Όμως, το ενδιαφέρον σαφώς επικεντρώνεται στον νέο κύκλο που θα ξεκινήσει υπό τον διάδοχο του. Προσωρινά, μέχρι τον σχηματισμό κυβέρνησης, τα ηνία του ΥΠΟΙΚ θα αναλάβει ο επιτελάρχης και στενότατος σύμβουλος της κυρίας Μέρκελ, Πέτερ Αλτμάγιερ. Με τον τρόπο αυτό η Καγκελάριος θα έχει τη δυνατότητα για λίγους, έστω μήνες, να κάνει πλήρως κουμάντο και να διαμορφώσει συγκεκριμένα δεδομένα για τη νέα κυβέρνηση και την επόμενη ηγεσία του υπουργείου.

Ο μεταβατικός(;)

Για το εγχώριο πολιτικό σκηνικό ο 59χρονος Αλτμάγιερ δεν είναι άγνωστο πρόσωπο, έχοντας παίξει στρατηγικό συντονιστικό ρόλο σε διάφορα θέματα και τομείς, από την ενεργειακή πολιτική έως το Προσφυγικό. Για το λόγο αυτό κρίθηκε ότι έχει τις απαραίτητες ικανότητες, καθώς και επαρκή γνώση των ανοιχτών ζητημάτων. Επίσης, υπάρχουν κύκλοι στο πολιτικό σκηνικό που δεν θα έβλεπαν με… στραβό μάτι την  μονιμοποίηση του στη θέση. Σε αυτούς θεωρείται ότι προσμετρούνται και οι Πράσινοι, ήτοι ο διαφαινόμενος τρίτος κομματικός εταίρος των Χριστιανοδημοκρατών, που εκτιμούν την  φιλοευρωπαϊκή γραμμή του, όσο και τις θέσεις του σε θέματα περιβάλλοντος (την στροφή από την πυρηνική ενέργεια στις ανανεώσιμες πηγές). Όμως, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP) θα έχουν ενστάσεις, κυρίως επειδή θέλουν οι ίδιοι το πόστο.

Οι «σκληροί»

Ο πρόεδρος του κόμματος, ο Κρίστιαν Λίντνερ, ως γνήσιο νεοφιλελεύθερο γεράκι θεωρεί εαυτόν κατάλληλο διάδοχο του χερ Σόιμπλε. Όμως, για να προφυλαχθεί επικοινωνιακά από ένα… όχι της κυρίας Μέρκελ, έχει ήδη αρχίσει να διαρρέει ότι προτιμά(;) να μείνει στο ρόλο του ηγέτη και επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας και πως το βασικό για τον ίδιο δεν είναι το πρόσωπο, αλλά οι πολιτικές που θα ακολουθήσει. Ως πιθανές εναλλακτικές λύσεις, λοιπόν, ο κύριος Λίντνερ «σπρώχνει» το νούμερο δύο του κόμματος, τον Βόλφγκανγκ Κουμπίκι (πρώην δικηγόρο με ειδίκευση στα φορολογικά), αλλά και τον Αλεξάντερ Λάμπσντορφ, μέλος της ηγετικής ομάδας του FDP και γιο του Ότο Λάμπσντορφ, επί χρόνια υπουργού Οικονομικών επί Καγκελαρίας Χέλμουτ Σμιτ και Χέλμουτ Κολ.   

Ως ομοϊδεάτη των απόψεων του FDP, ο Λίντνερ βλέπει θετικά και τον «σκληρό» Χριστιανοκοινωνιστή, υπουργό Οικονομικών της Βαυαρίας, Μάρκους Σέντερ, παρά το γεγονός ότι ο τελευταίος προσβλέπει μάλλον να διαδεχτεί τον Χορστ Ζέεχοφερ στο τιμόνι της Βαυαρίας, παρά να μετακομίσει στο Βερολίνο.  

Τι θα κάνει η Μέρκελ

Σε κάθε περίπτωση, όλες οι παραπάνω προτάσεις… λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο, την Άνγκελα Μέρκελ, που προφανώς δεν επιθυμεί να χάσει το CDU τον έλεγχο του υπουργείου Οικονομικών, αλλά και τους Πράσινους, που δεν θα συμφωνήσουν εύκολα και δίχως ανταλλάγματα στην παράδοση της χάραξης της οικονομικής και φορολογικής πολιτικής της χώρας στα χέρια του FDP. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι στο παρελθόν στις κυβερνήσεις συνασπισμού CDU-FDP, οι τελευταίοι έπαιρναν το υπουργείο Εξωτερικών, όπως έγινε και με τον μεγάλο συνασπισμό Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών. Το υπουργείο Οικονομικών συνήθως παραμένει στα χέρια του κυριότερου κόμματος της Βουλής.