Ο Τραμπ παίζει… μπάλα με τον Πούτιν και προκαλεί σεισμό στην Ουάσιγκτον

Το ερώτημα που τίθεται είναι ηθικό αλλά και βαθιά πολιτικό: ποιον πιστεύει ή καλύτερα ποιον επιλέγει να πιστέψει ο αμερικανός πρόεδρος; Τον Ρώσο πρόεδρο ή τις ίδιες τις μυστικές και ομοσπονδιακές υπηρεσίες της χώρας που ηγείται, αναφορικά με την ανάμιξη της Ρωσίας στις εκλογές του 2016.

Αν λάβουμε υπόψη τα όσα είπε ο κύριος Τραμπ στην κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε χθες το βράδυ με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, μετά τη συνάντηση τους, ο αμερικανός πρόεδρος πιστεύει τον ρώσο ομόλογο του, που του αρνήθηκε κατηγορηματικά κάθε ανάμιξη. Μάλιστα, πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα ο κύριος Τραμπ επετέθη εκ νέου στο FBI, αλλά και τις αρμόδιες υπηρεσίες που τρέχουν την επίμαχη έρευνα.

Το τι ακολούθησε στο αμερικανικό πολιτικό σκηνικό και τα media, αμερικανικά και διεθνή, είναι εύλογο: κακός χαμός! Είναι δυνατόν ο αμερικανός πρόεδρος να αμφισβητεί δημοσίως τα πορίσματα και τα στοιχεία της CIA, του FBI και του υπουργείου Δικαιοσύνης; Μην ξεχνάμε ότι η επίμαχη συνάντηση στο Ελσίνκι έλαβε χώρα μόλις λίγα εικοσιτετράωρα αφότου ο ειδικός εισαγγελέας Ρόμπερτ Μιούλερ παρέπεμψε 12 Ρώσους πράκτορες με την κατηγορία της κυβερνοεπίθεσης στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές του Δημοκρατικού Κόμματος και την κλοπή χιλιάδων εγγράφων που συνδέονταν με την προεκλογική εκστρατεία. Μια εξέλιξη που προστέθηκε στη σειρά των στοιχείων και των καταγγελιών αναφορικά με τη δράση της Ρωσίας στην αμερικανική προεκλογική εκστρατεία.

Βεβαίως Τραμπ είναι αυτός, τίποτε δεν θα έπρεπε να μας εκπλήξει. Και ομολογουμένως ουδέποτε δέχτηκε τις κατηγορίες ή την ίδια την ανάγκη διεξαγωγής της έρευνας που προσπάθησε αναφανδόν να μπλοκάρει. Όμως, η σχεδόν προδοτική στάση του, δημοσίως, και με τον Βλαντιμίρ Πούτιν δίπλα του, ξεσήκωσε θύελλα στην Ουάσιγκτον και δεν είναι τυχαίο ότι κατακρίθηκε με σφοδρότητα τόσο από στελέχη των Δημοκρατικών όσο και των Ρεπουμπλικάνων.

Ο κύριος Πούτιν από την πλευρά του, με το γνωστό μειλίχιο ύφος του ερωτήθηκε σχετικά και παραδέχτηκε αφοπλιστικά ότι σαφώς προτιμούσε την εκλογή του κυρίου Τραμπ στο προεδρικό αξίωμα, διότι ήταν ο υποψήφιος που προεκλογικά υποστήριξε την ανάγκη ομαλοποίησης των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας. Προφανώς δεν υπάρχει τίποτε μεμπτό στο να προτιμάς έναν υποψήφιο, όμως είναι διαφορετικό να έχεις βάλει… το χεράκι σου ώστε να κερδίσει.

Κερασάκι στην τούρτα το γεγονός ότι η ρωσική πλευρά χαρακτήρισε τη συνάντηση πολύ επιτυχημένη, ξεπερνώντας τις προσδοκίες του Κρεμλίνου, όπως σχολίασε χαρακτηριστικά η εκπρόσωπος της άνω βουλής. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό για την προσωπική σχέση Τραμπ-Πούτιν φάνηκε ξεκάθαρα από τη χημεία τους κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου. Όμως, το τι σημαίνει για τα καυτά διεθνή θέματα της ατζέντας της συνάντησης (τις ρωσικές κυρώσεις, το συριακό, το ιρανικό, το ουκρανικό ακόμη και το βορειοκορεατικό) απομένει να φανεί, καθώς η ροή των πληροφοριών ήταν περιορισμένη και αμφότεροι οι ηγέτες κράτησαν κλειστά τα χαρτιά τους.

Το μόνο που μάθαμε από τη συνέντευξη Τύπου είναι ότι οι δύο άντρες, αν και οι απόψεις τους δεν συμπίπτουν σε όλα τα ζητήματα, συμφώνησαν στη συγκρότηση ομάδας υψηλού επιπέδου για την επιχειρηματική συνεργασία Ρωσίας-ΗΠΑ. Επίσης συμφώνησαν να συνεργαστούν για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στη Συρία (περί διπλωματικής λύσης για το τέλος του πολέμου… τσιμουδιά), συζήτησαν την επέκταση της υπάρχουσας συνθήκης για τον περιορισμό των πυρηνικών κεφαλών και συμφώνησαν ότι διαφωνούν για τη νομιμότητα της ενσωμάτωσης της Κριμαίας στην Ρωσία.

Όπως είπε χαρακτηριστικά ο κύριος Πούτιν, χαρίζοντας μια ποδοσφαιρική μπάλα στον κύριο Τραμπ «η μπάλα είναι τώρα στο δικό σου τερέν». Και ο κύριος Τραμπ φαίνεται, πράγματι, έτοιμος να παίξει… μπάλα με τη Μόσχα. Το ερώτημα είναι αν το πολιτικό κατεστημένο στην Ουάσιγκτον, που δεν φαίνεται να συμφωνεί, θα του το επιτρέψει…