Μια ζωή τα ίδια και τα ίδια
Βλέπετε, αγαπημένοι φίλοι, γιατί εξεγείρομαι με αυτά που συμβαίνουν, καθημερινώς, γύρω μας; Γι’ αυτό θυμώνω και γίνομαι επιθετικός και γι’ αυτό μην με μαλώνετε όταν καυτηριάζω τα πολλά κακώς κείμενα του σύγχρονου Έλληνα και του κράτους του.
Κάποια στιγμή, οι συνειδήσεις όλων μας πρέπει να ξυπνήσουν. Διαφορετικά, θα θρηνούμε πάντα πάνω στα αποκαΐδια. Όχι μόνο στα αποκαΐδια των πυρκαγιών.
Ακούνε οι ευλογημένοι ότι εκκενώνονται οι κατασκηνώσεις του Αγίου Ανδρέα. Ακούνε για 9-10 μποφόρ. Βλέπουν στις ειδήσεις των καναλιών ότι μαίνεται απίστευτα μεγάλη φωτιά στην Ανατολική Αττική.
Έχουν την εμπειρία των συνεχών πυρκαγιών στην περιοχή. Πριν 10 χρόνια ζήσαμε βιβλική καταστροφή στην ίδια, σχεδόν, περιοχή. Κι όμως οι άνθρωποι δεν βουτάνε τα αμάξια και να σηκωθούν να φύγουν. Μένουν στα σπίτια τους και κινητοποιούνται την τελευταία στιγμή.
Για να μην μιλήσω, τώρα, για την αδιαφορία των πολιτών. Να καθαρίσουν από πευκοβελόνες και άλλα εύφλεκτα υλικά τα οικόπεδα και τους χώρους γύρω από τα σπίτια τους. Πόσους έχετε δει να το κάνουν αυτό;
Κι αφήνω, για την ώρα, στην άκρη τους δημάρχους, που δεν κάνουν τίποτα για να προλάβουν την καταστροφή. Εμφανίζονται μόνο στο γυαλί, να φωνασκούν εναντίον της κεντρικής διοίκησης, προκειμένου να κρύψουν τη δική τους εγκληματική αμέλεια.
Όλα αυτά, δεν τα γράφω για να απαλείψω την ευθύνη της κεντρικής διοίκησης. Η οποία είναι τεράστια και διαχρονική. Άλλωστε, αυτή ευθύνεται για το έγκλημα των αυθαιρέτων σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Εσείς, δεν βαρεθήκατε να ζούμε τα ίδια και τα ίδια, δεκαετίες τώρα και να θρηνούμε, διαρκώς, πάνω από δεκάδες πτώματα συνανθρώπων μας;
Κάτι συνεπώς πρέπει να αλλάξει. Με πρώτη την παιδεία του Έλληνα.
Υ.Γ. Το “μια ζωή τα ίδια και τα ίδια” δεν ισχύει μόνο στις πυρκαγιές. Ισχύει για τις πλημμύρες. Ισχύει για τα θανατηφόρα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα. Ισχύει για τη φοροδιαφυγή που μειώνει μισθούς και συντάξεις…