Ο Σαλβίνι παίρνει και πάλι το όπλο του – προβάδισμα της Λέγκας εν όψει των εκλογών Κυριακής και Δευτέρας

Μετά από μια περίοδο πολιτικής ηρεμίας και… εκεχειρίας δεδομένου πως πρώτη προτεραιότητα της Ρώμης ήταν η αντιμετώπιση της πανδημίας, τα ιταλικά κόμματα επανέρχονται σε θέσεις μάχης με την πολλαπλή διήμερη κάλπη, Κυριακή και Δευτέρα, να ανεβάζει και πάλι το πολιτικό θερμόμετρο.

Στις κάλπες θα προσέλθουν συνολικά οι επτά από τις 20 περιφέρειες της χώρας προκειμένου να ψηφίσουν νέες περιφερειακές αλλά και δημοτικές αρχές. Ταυτόχρονα οι ψηφοφόροι σε όλη τη χώρα θα κληθούν να ρίξουν την ψήφο τους επί του εθνικού δημοψηφίσματος που αφορά τη συνταγματική μεταρρύθμιση για τη μείωση του αριθμού των βουλευτών τόσο στη Βουλή των Αντιπροσώπων (από 630 σε 400) όσο και στη Γερουσία (από 315 σε 200).   

Η μεγαλύτερη πίεση βρίσκεται στο στρατόπεδο του κυβερνώντος κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος (PD), που σήμερα ελέγχει τέσσερις από τις εν λόγω επτά περιφέρειες και αισθάνεται βαριά την… ανάσα της απειλητικής υπερσυντηρητικής Λέγκας του διαβόητου Ματέο Σαλβίνι.

Συγκεκριμένα, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την Κεντροαριστερά να χάνει πιθανότατα την Μάρκε και την Απουλία, αλλά να καταφέρνει να κρατήσει την Καμπανία, όπου βρίσκεται και η τρίτη μεγαλύτερη ιταλική πόλη, η Νάπολη. Όμως, αυτό που την πονά ιδιαίτερα είναι η ενδεχόμενη απώλεια της Τοσκάνης, που αποτελεί ένα από τα παραδοσιακότερα προπύργια της Αριστεράς από τα τέλη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Αν το PDχάσει την… regionerossaτης Τοσκάνης είναι από τώρα βέβαιο πως θα υπάρξουν έντονοι εσωτερικοί τριγμοί στην παράταξη που ήλπιζε να πάρει και πάλι τα… πάνω της με την εκλογή νέου αρχηγού πέρυσι, του Νικόλα Ζινγκαρέτι. Όμως, το κόμμα δεν έχει βελτιώσει τα νούμερα του στις δημοσκοπήσεις, ούτε σε τοπικό ούτε σε εθνικό επίπεδο και οι εσωτερικές αναταράξεις ενδέχεται να θέσουν σε κίνδυνο και τη σταθερότητα της κυβέρνησης-συνασπισμού.  

Έχει, άλλωστε, προηγηθεί η απώλεια του ελέγχου της Ούμπρια, στις εκλογές της περιοχής τον περασμένο Οκτώβριο (επίσης μια παραδοσιακά αριστερή επαρχία) και η οριακή νίκη της Κεντροαριστεράς, με τη συνέργεια του Κινήματος των Πέντε Αστέρων , στην περιοχή της Εμίλια Ρομάνια, τον Ιανουάριο.

Σύμφωνα με τους αναλυτές, το πρόβλημα στην Τοσκάνη δεν είναι μόνο η δυναμική της Λέγκας, αλλά και το γεγονός πως οι Δημοκρατικοί δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν με τους Πεντάστερους στη στήριξη ενός κοινού υποψηφίου, όπως έκαναν στην Εμίλια Ρομάνια. Έτσι, οι Πεντάστεροι κατεβαίνουν με δικό τους υποψήφιο διασπώντας την προοδευτική και αριστερή ψήφο.  

Θυμίζουμε πως η κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε αποτελείται από μια εύθραυστη συμμαχία του PD με το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, η οποία σχηματίστηκε πέρυσι από ανάγκη, για να διαφυλαχθεί η σταθερότητα της χώρας και κυρίως επειδή αμφότεροι (όπως και η Ευρώπη) ήθελαν να αποφύγουν τη διεξαγωγή πρόωρων εθνικών εκλογών που ήταν εξαιρετικά πιθανό να βγάλουν πρώτο κόμμα τη Λέγκα του Βορρά.

Η τελευταία, πάντως, εξακολουθεί να παραφυλά για την αντεπίθεση της θεωρώντας πως η κυβέρνηση συνασπισμού δεν θα αντέξει για πολύ. Και περιμένει ευκαιρίες, όπως η επικείμενη διήμερη κάλπη, για να επιβεβαιώσει τη δυναμική της, που πλέον ξεπερνά τα στενά όρια του ιταλικού βορρά και αγκαλιάζει όλη τη χώρα.  

Σύμφωνα με τα ιταλικά Μέσα, αν η Λέγκα σημειώσει σημαντικές νίκες, ο Σαλβίνι θα ανεβάσει και πάλι τους τόνους απαιτώντας πρόωρες εκλογές με το επιχείρημα ότι η τωρινή κυβέρνηση δεν εκπροσωπεί πραγματικά την πλειοψηφία του λαού.