Τους έπιασε ο πόνος για το ΚΙΝ.ΑΛ.;

Μεγάλες πιένες γνωρίζει το Κίνημα Αλλαγής! Τεράστιο το ενδιαφέρον από όλους, όχι μόνο από το πολιτικό σύστημα αλλά και τους πολίτες, ιδίως των νεότερων ηλικιακών ομάδων, που έχει τη σημασία του.

Και μπορεί η αφετηρία για το να «ξανασυστηθούμε» να ήταν μια τραγωδία, η απώλεια της Φ. Γεννηματά, δεν παύει όμως να μένει η ουσία, το «ξεχασμένο» κατά πολλούς στο «χρονοντουλαπο της Ιστορίας» -για είμαστε και στο πνεύμα- κόμμα της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας ξαναβγαίνει στον αφρό, η κοινωνία ασχολείται με την εσωκομματική μάχη και οι αυτά που λένε οι υποψήφιοι πρόεδροι «ακούγονται» από το λαό.

Κι αυτό μεταφράζεται σε δημοσκοπικά κέρδη για το κίνημα, που «ψηλώνει» στις παραμονές της ανάδειξης του νέου αρχηγού. Κάποιοι μιλούν ακόμη και για 400.000 ψηφοφόρους, όταν το 2017 είχαν ψηφίσει 211.000 ενώ το 2015 μόλις 52.000.

Μέχρι εδώ καλά. Τι συμβαίνει, όμως, με το «σύστημα» που συμμετέχει στην αναγέννηση του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, ενώ έπαιξε κομβικό ρόλο για να σβήσει ο «πράσινος ήλιος»; Πως οι πολέμιοι της προοδευτικής παράταξης εμφανίζονται σήμερα «βασιλικότεροι του βασιλέως» και μιλούν για την ανάγκη ανασύστασης της; Σε τι αποβλέπουν και «πριμοδοτούν» επικοινωνιακά τις εσωτερικές διεργασίες με δημοσκοπήσεις, ρεπορτάζ και συνεντεύξεις των μονομάχων;

Μια απάντηση, που προκύπτει εύκολα, αφορά στο πρόσωπο που θα αναδειχθεί αρχηγός του ΚΙΝ.ΑΛ. να είναι του «συστήματος»: Να εμφανίζεται «νεωτερικός» και να μην έχει «ιδεολογικές αγκυλώσεις», λόγου χάρη να μην βλέπει ως εκ προοιμίου «πολιτικό εχθρό» τη Νέα Δημοκρατία με την οποία θα μπορούσε να υπάρξει το ενδεχόμενο μιας νέας συνεργασίας, «για το καλό του τόπου» ή «για εθνικούς λόγους», το περιτύλιγμα το βλέπουμε στο μέλλον και το φτιάχνουμε κατά το δοκούν. Να μην είναι «λαϊκιστής», υπό την έννοια να μην λέει τα πράγματα με το όνομα τους και να μην καλεί τους πολίτες σε κινητοποιήσεις αν θίγονται δικαιώματα ή αν καταπατώνται ελευθερίες.

Ωστόσο, η πιο ψαγμένη απάντηση αφορά στο ίδιο το μέλλον της δημοκρατικής παράταξης, την «πολιτική στέγη» των προοδευτικών κεντρώων και κεντροαριστερών πολιτών. Το «σύστημα» τη θέλει ποδηγετούμενη, παρακολούθημα της συντηρητικής παράταξης και όχι πόλο εξουσίας, ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων και πρωταγωνιστή στους κοινωνικούς αγώνες και στις αναγκαίες αλλαγές του κοινωνικού οικοδομήματος.

Τι καλύτερο από ένα Κίνημα Αλλαγής, που από τη μια να είναι «κοντά» στη μητσοτακική Νέα Δημοκρατία των αντεργατικών νόμων, των φοροελαφρύνσεων για λίγους, των επενδυτών που παίρνουν δέκα για να γυρίσουν το ένα, και από την άλλη να εμφανίζεται και ως «εναλλακτική λύση» της;

Για αυτό θέλει προσοχή, κυρίως από αυτούς που θα πάνε να ψηφίσουν σε λίγες ημέρες και που πιστεύουν πως πραγματικά το ΚΙΝ.ΑΛ. έχει να προσφέρει στη χώρα. Για να είναι καλύτερη η επόμενη ημέρα από την προηγούμενη.