Cost benefit λέγεται…
Στον ίδιο τον ΣΚΑΪ μέσα αποκαλύφθηκε πλήρως ο συμπατριώτης μου ο καθηγητής ιατρός Σπύρος Πνευματικός με θέμα συζήτησης την κατάσταση στο ΕΣΥ και τους καρκινοπαθείς τελικού σταδίου.
Είπε, νιώθωντας ασφαλής σε οικείο περιβάλλον: «Ένας καρκινοπαθής τελικού σταδίου δεν είναι υποχρεωτικό… δεν θα τα καταφέρει, δεν έχει καλή πρόγνωση, πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή. Γιατί; Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση των συνανθρώπων» εξήγησε.
Στη συνέχεια παρουσίασε το παράδειγμα της Αμερικής, όπου γίνεται, όπως είπε, cost benefit ratio: «Ψάχνουν τα πάντα, ψάχνουν το κόστος των πράξεων, το cost benefit ratio σε μία πράξη κ.λπ. Όταν είχαμε πάει στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με τη γυναίκα μου στην Αμερική, η πρώτη συζήτηση που είχαμε ακούσει ήταν πραγματικά πόσο ακριβό είναι το αμερικάνικο σύστημα. Γιατί ήταν τόσο πολύ ακριβό; Γιατί όλοι φτάνανε στο νοσοκομείο, σε όποια κατάσταση κι αν ήταν, και γινόντουσαν τα πάντα για όλους. Και με αυτό τον τρόπο ανακαλύψανε ότι μετά από λίγο καιρό δεν θα μπορούσαν να παρέχουν υπηρεσίες σε κανέναν. Άρα, θα πρέπει να κάνουν μια σχετική επιλογή το πόσο μπορούν να ξοδέψουν… Ακούγεται λίγο κυνικό, δεν είναι κυνικό, είναι ανθρώπινο».
«Ζητώ ειλικρινά συγγνώμη από κάθε πολίτη και ασθενή χωριστά, αν κάποια από τα λεγόμενά μου άφησαν οποιοδήποτε περιθώριο παρερμηνείας», προσπάθησε να διασκευάσει όταν σηκώθηκε ο πέλεκυς, ή μάλλον το τσεκούρι του πολέμου, εναντίον του στα σόσιαλ μίντια: «Σήμερα το πρωί είχα μία συζήτηση επιστημονικού καθαρά περιεχομένου στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ πάνω στα θέματα της υγείας. Δυστυχώς, κάποια από τα λεγόμενά μου, δεδομένου και του περιορισμένου χρόνου που είχα να αναλύσω ένα τόσο δύσκολο θέμα, παρερμηνεύθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν μεμονωμένες φράσεις από κάποιους που σκόπιμα θέλησαν να τα διαστρεβλώσουν. Ως δημόσιος λειτουργός της υγείας, όλα τα χρόνια της σταδιοδρομίας μου έχω αποδείξει εμπράκτως την αγάπη μου προς τον ασθενή και την ξεκάθαρη και βαθιά πεποίθησή μου ότι η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή και αποτελεί απόλυτη αξία. Με αυτόν τον γνώμονα κινήθηκα πάντα κι αυτό αποτελεί απαράβατη αρχή για μένα και στην επιστημονική μου προσφορά, αλλά και στην πολιτική μου δραστηριότητα».
Είμαι βέβαιος πως ο νεοφερμένος στην Εύβοια συμπατριώτης μου πολιτευτής (ήρθε 3ος και πρέπει να ανεβει η ΝΔ και να μην γίνει καραμπόλα για να εκλεγεί), όπως και πολλοί άλλοι πιστεύουν (κατά βάθος) πως η ευθανασία των ηλικιωμένων είναι η μόνη λύση για την επίλυση του συνταξιοδοτικού προβλήματος. Πρώτος είχε διατυπώσει αυτή την… πρόταση, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε, ο μπαμπάς Μητσοτάκης.
Ο Σπύρος είναι συνεχιστής της οικογενείας του Αγγελου και του Κώστα. Ο Κωνσταντίνος Πνευματικός (1928-1977) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και νομάρχης. Ήταν αδερφός του βουλευτή Ευβοίας της Νέας Δημοκρατίας, Άγγελου Πνευματικού. Πέθανε σε ηλικία 49 ετών από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Ο Αγγελος είναι σαν έφηβος στα 96 χρόνια του. Όπου και να πάω τον τρακάρω, με γνωρίζει αμέσως και με χαιρετάει εγκαρδίως.Τα έχει 400 και σε όποια εκδήλωση να πας είναι πρώτος – πρώτος στους επισήμους! Γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1928. Σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Το 1967 αποτάχθηκε από τις ένοπλες δυνάμεις και λόγω της αντίθεσης του στη δικτακτορία. Έβγαινε χαλαρουά βουλευτής με την Νέα Δημοκρατία στην μεταπολίτευση και το 90′ πήγε στην ΔΙΑΝΑ. Ο Αγγελος προμοτάρει τον Σπύρο. Ο Σπύρος είναι τρία χρόνια μικρότερός μου από το χωριό Στενή που ήταν ο παππούς του κι όλοι οι Πνευματικοί.
