Από το: “Ψηφίστε Ανασφάλεια” – Στον “Εμφύλιο των Ηττημένων”. Ο Ανδρέας το 11,5% το άφηνε πουρμπουάρ στην κάλπη
Η σημερινή επιστολή μου στον Τσιπρανδρουλάκη.
Ανασφάλεια.
Εκατό λόγους και αιτίες να αραδιάσεις, μόνο μέσα σ αυτή την λέξη θα βρεις το κλειδί.
Ανασφάλεια.
Μετά από 15 χρόνια οικονομικής καταστροφής, πανδημίας, αβεβαιότητας, αγωνίας.
Ο θυμός εναλλάσσεται με τον φόβο κι όταν σβήνουν τα φώτα και μένεις μόνος, ανασφάλεια.
Σεκιούριτι.
Λίγη ασφάλεια ψάχναμε όλοι, έστω και κάλπική, και θα παριστάναμε ότι σε εμπιστευόμαστε.
Να ακουμπήσουμε κάπου, οπουδήποτε, κι ας είναι όλα ψέματα.
Περιμέναμε να μου πεις: «όλα θα πάνε καλά, εγώ είμαι εδώ για σένα, δεν θα αφήσω να γίνει αυτό που φοβάσαι».
Κι εσύ τι έκανες;
Είπες: «μη πιστεύεις τι λένε, εγώ θα βγω νικητής».
«Κι ο μικρός; Αφού λέει ότι δεν σε θέλει»;
«Άσε τι λέει τώρα, μετά θα συνεργαστεί».
Έπρεπε να έχεις συμφωνήσει απο την αρχή με το μικρό, να υπάρχει ένα κοινό κοινωνικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, ευανάγνωστο, ρεαλιστικό, κι ας μην υποσχόταν τόσα πολλά.
Κι ας μην κατεβαίνατε μαζί.
Ο καθένας μόνος του, να τον μετρήσετε, ποιος τον έχει πιο μεγάλο, σαν τα πιτσιρίκια, στην αλάνα.
Κι όταν είπε: «οκ, αλλά δεν θέλω εσένα», έπρεπε να πεις: «οκ μπόι, εγώ κυβέρνησα δεν πνίγομαι από καμιά φιλοδοξία, ούτε έχω απωθημένα, τι θα έλεγες να βάλουμε μια γυναίκα επικεφαλής».
Κι αν σου έλεγε πάλι: «μα – μου», να έκανες πάλι πίσω: «οκ, θα βγάλω κι απο τα συνθήματά μου την λέξη «αλλαγή»…
Ητανε πασέ για αυτή την εποχή.
Οι ανασφαλείς τρομάζουν με την λέξη: αλλαγή.
Η ανασφάλεια, αν δεν έχεις πιεί, σε κάνει συντηρητικό.
Ασφάλεια, σιγουριά, εμπιστοσύνη.
Και τώρα που κατέρρευσε από μόνο του το νέο τοίχος και λένε ότι θα γίνεις Γκορμπατσόφ και θα πουλάς πίτσες;
Τι σκέφτεσαι να κάνεις;
Το άλλο το κρητικόΠούλο καλό παιδί φαίνεται αλλά ανώριμο, για να μην πω «βλαμένο» και το προσβάλλω.
Πανηγυρίζει που πήρε 11,5%.
Εντεκάμισι άφηνε πουρμπουάρ στην κάλπη ο Ανδρέας.
Έπρεπε να πεις πως: άμα πάρουμε τα δύο μας παραπάνω ψήφους και έδρες θα φτιάξουμε κυβέρνηση νικητών και όχι ηττημένων, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία.
Και τώρα τι πιστεύεις;
Οτι θα μπούμε σε… τρένα, αεροπλάνα, να πάμε να ψηφίσουμε ποιος θα ναι αρχηγός στην αντιπολίτευση;
Ή ότι θα παίξουμε την παραλία «εμφύλιο ηττημένων»;
Ξέχνα το!
Δεν παίζουμε.
Κάποια στιγμή, νωρίτερα ίσως από ότι φαντάζεσαι, θα αναγκαστείτε να συμμαχήσετε με τον μικρό και αυτό χρειάζεται εμπιστοσύνη, ισοτιμία, σοβαρότητα και ευφυΐα …
Θα γράψω αύριο το χαμό που γίνεται με τους σοσιαλιστές, την Ενωμένη Αριστερά, το ΚΚΙ και την νέα διάσπαση του Podemos στην Ισπανία.
Οπότε η συμβουλή μου, ως μεγαλύτερου, είναι να μην ρίχνεις λάδι στην φωτιά και να μην απαντάς σε μαλακιούλες του τύπου: «Θα μείνεις στη μνήμη των προοδευτικών πολιτών ως αυτός που έδωσε το φιλί της ζωής στην κυβέρηση Κυριάκου Μητσοτάκη».
Μόνο με ειλικρινή επίθεση φιλίας στον μικρό θα κερδίσεις.
Επικέντρωσε αυτό τον μήνα σε ένα απλό και κατανοητό πρόγραμμα σύγκλησης για να μην ματώσει κι άλλο η κοινωνία.
Μη επιτρέψεις να γίνει «εμφύλιος των ηττημένων» γιατί θα ματώσετε και οι δύο, θα λιποθυμήσουμε με τόση αιμορραγία, από τον φόβο μας, και μείς.
Πούλα τρέλα.
Έχεις!
Απελευθερώσου τώρα που έχασες τα ρέστα σου στην μπάγκα και μην κοιτάς κάτω μήπως βρεις κανα δίφραγκο να αγοράσεις τυρόπιτα.
Πες: Ακυρώστε την αυτοδυναμία του Μητσοτάκη και θα σώσουμε την παρτίδα ΕΜΕΙΣ!
Καμιά σχέση με το «Ψηφίστε Ανασφάλεια ΟΧΙ τον Μητσοτάκη» που έλεγες μέχρι τώρα και σου έριξε 20 μονάδες στα αυτιά.
Κι αν σε ρωτήσουν: “Ποιοι είστε εσείς” ; – δείξε τον μικρό…
Πες: Αν κατορθώσετε και αφαιρέσετε την αυτοδυναμία του Μητσοτάκη στην τρίτη εντολή θα δώσω λευκή επιταγή στον Ανδρουλάκη.
Βγάλε και κανα καινούργιο σύνθημα: «Καλύτερα με Ανδρουλάκη παρά το Μητσοτάκη»!
Πιο λιανά δεν μπορώ να στο κάνω.
ΥΓ: Μη μου πεις: «Γιατί δεν τα λες αυτά στον Ανδρουλάκη;». Το παμε: αυτός είναι μικρός ακόμα, ενώ εσύ κοντεύεις 50 χρονώ γομάρι.
