Ανεμελιά τέλος!

Η ανεμελιά του Κυριάκου Μητσοτάκη κοστίζει για τη χώρα. Και το δυστύχημα είναι ότι κοστίζει και σε ανθρώπινες ζωές, που έπεσαν θύματα μιας κυβέρνησης και ενός επιτελικού κράτους που στο δίλημμα δημόσια υγεία ή οικονομία αποφάσισε από το καλοκαίρι και μετά να ακολουθήσει μια μεσοβέζικη στάση τα αποτελέσματα της οποίας βιώνουμε.

“Ελάτε στην Ελλάδα” ήταν το μήνυμα του πρωθυπουργού από τη Σαντορίνη στις 13 Ιουνίου 2020, πανηγυρίζοντας το success story της διαχείρισης του πρώτου κύματος της πανδημίας. Τότε που η χώρα ήταν “παράδειγμα” στο εξωτερικό  με 3112 κρούσματα, 13 διασωληνωμένους και 183 θανάτους συνολικά στη χώρα.

Για να φτάσουμε στις 29 Νοεμβρίου στην ανεμελιά της Πάρνηθας και ενώ η χώρα μετρούσε  104.227 κρούσματα, 2321 θανάτους και 603 διασωληνωμένους και σήμερα οι αντίστοιχοι αριθμοί να είναι 118045 κρούσματα, 3.194 θάνατοι από κορονοϊό και 579 διασωληνωμένοι.

Από το φόντο του ηφαιστείου της Σαντορίνης τον Ιούνιο η ανέμελη κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει φόντο πλέον τους τάφους που ανοίγουν κατα δεκάδες καθημερινά, ένα ΕΣΥ στα όρια του και μοναδικό πολιτικό επιχείρημα τη λάσπη στους πολιτικούς αντιπάλους της, προκειμένου αποπροσανατολίσει από τις τεράστιες ευθύνες της για το δεύτερο κύμα της πανδημίας και τις επιπτώσεις του στη κοινωνία και στην οικονομία.

Τα εμβόλια, φαίνεται να μοιάζουν αυτή τη στιγμή με σωσίβιο για τη κυβέρνηση Μητσοτάκη η οποία συνεχίζει ακάθεκτη στο νεοφιλελεύθερο δρόμο που έχει χαράξει με αυταρχισμό στο όνομα της πανδημίας.

Ήδη οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν τη μείωση των νεοδημοκρατικών ποσοστών και την άνοιξη ή το φθινόπωρο το αργότερο λένε οι γνωρίζοντες τις συζητήσεις και τα σενάρια του Μαξίμου είναι δρομολογημένες οι πρόωρες εκλογές, με όπλο-σύμβολο ανάταξης το εμβόλιο.

Το συμπέρασμα είναι ότι η περίοδος χάριτος, ανεμελιάς και καραντίνας έχει τελειώσει για την κυβέρνηση, η οποία εκτός από την υγειονομική κρίση καλείται να διαχειριστεί πλέον και την οικονομική κρίση και το κύμα αγανάκτησης της κοινωνίας. Και οι εκλογές είναι εκ των ων ουκ άνευ. Το αποτέλεσμα τους ωστόσο δεν είναι δεδομένο, όταν μάλιστα η αντιπολίτευση εμφανίζεται ανέτοιμη ακόμη και με ζητήματα εσωστρέφειας να κυριαρχούν, έναντι της πραγματικότητας και των αναγκών της κοινωνίας.