Από τους πολιτικούς δεν έλειψε ποτέ η δύναμη, έλειψε όμως η θέληση

Του Μιχάλη Καρχιμάκη*
Ποτέ αλλοτε μέχρι σήμερα και αυτο οφείλουμε να το παραδεχτούμε και να επιχειρούμε να το αλλάξουμε, ο οικονομικός τομέας και το διεθνές κεφάλαιο δεν επιβλήθηκαν με τόση αλαζονεία στην πολιτική, θέτοντας σε ανυποληψία τους εκπροσώπους της.

Η έννοια της Αλλαγής δεν ειναι απλά απαραίτητη στην πολιτική, είναι η ίδια η πολιτική. Είναι οι οριακές στιγμές που καλούμαστε να επαναπροσδιοριστούμε. Είναι οι κορυφαίες και τολμηρές στιγμες των απαιτούμενων πολιτικων συγκρούσεων, αλλά και της αυτοκριτικής.

Γι’ αυτό στην πρώτη γραμμή της πολιτικής πρέπει να βρίσκονται άνθρωποι με όραμα, ήθος και ψυχή. Άνθρωποι που δεν φοβούνται να δώσουν μάχες, ανταποκρινόμενοι στις νέες ανάγκες του σήμερα και του αύριο, με πρόσημο το δημόσιο και το κοινωνικό όφελος. Πολιτικοί που τολμούν διαρκώς την αλλαγή. Γιατί μόνο στην ουσία της βρίσκεται η πρόοδος.

Σήμερα οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, για μια ακόμη φορά καλούνται με σταθερή βάση τις αρχές και τις αξίες του δημοκρατικού σοσιαλισμού, την πίστη για την διεύρυνση της οικονομικής και της κοινωνικής δημοκρατίας και την πεποίθηση για την εδραίωση του κράτους δικαίου να προχωρήσουν σε μια νέα προοδευτική επανεκκίνηση. Αυτό δεν ε;iναι ε;yκολο να συμβεί, αλλά είναι απαραίτητο. Δεν είναι εύκολο:

• Πρώτον, γιατί η σοσιαλδημοκρατία επιβάλλεται, όχι μόνο να βγει απο την στασιμότητα που βρέθηκε τα τελευταία χρόνια, αλλά να το κάνει με τρόπο που να τροφοδοτήσει και να διατηρήσει την εμπιστοσύνη και την ελπίδα στους πολιτικούς και τους κοινωνικούς της συμμάχους που επιδιώκει να εκπροσωπήσει, έτσι ώστε να μην υπάρξει πολιτικο κενό που θα επιτρέψει μέσα στη διεθνη δίνη να ξεπηδήσουν πολιτικα ακραία υποκατάστατα.
• Δεύτερον, γιατί η επιδιωκόμενη αλλαγή έχει απο την φύση της πολλούς εχθρούς. Έχει εχθρούς τους εκφραστές του συντηρητισμού, τα αρπακτικά και τα άπληστα, χωρίς αρχές ένστικτα του νεοκαπιταλισμού. Έχει εχθρούς όλους εκείνους που θέλουν να διατηρήσουν τα προνόμια τους, μέσα από την συντήρηση της κρατικης γραφειοκρατίας και τις τρύπες της διοίκησης, λαφυραγωγώντας τον εθνικό πλούτο. Έχει εχθρούς όσους επιδιώκουν ένα πολιτικό σύστημα απαξιωμένο, χειραγωγημένο και εκβιαζόμενο από διάφορα κέντρα οικονομικής και άλλων εκδοχων επιρροής, με εύθραυστα και κατακερματισμένα κόμματα.

Και επειδή στη ζωή όπως και στην πολιτική, μια χαμένη στιγμή, μια χαμένη ευκαιρία δεν επιστρέφει, το κίνημα μας που ιστορικα κατοχυρώθηκε στις μεγάλες λαϊκές μάζες που το πίστεψαν και το εμπιστεύτηκαν ως ο χώρος των αρχών και των αξιών, ο χώρος που κυρίως μας έκανε περήφανους, μαζί και όλες οι ευρωπαϊκές δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, έχουμε υποχρέωση να παρέμβουμε στα νέα κοινωνικά τεκταινόμενα, με έναν αληθινό και ενοποιητικό λογο, αλλά και με μια κοινή στρατηγική και ιδεολογικοπολιτική ηγεμονία.

Γιατί έχουμε βαθιά την ευθύνη να βρισκόμαστε σε μια διαρκή αντιπαράθεση με εκείνους τους αντιπάλους, επαναφέροντας με την στάση μας την πολιτική στο προσκήνιο, ως πρωτοπόρα δύναμη και ως αντίβαρο σε ένα σύστημα συμφερόντων που επιχειρεί να την καθυποτάξει.

Ένα σύστημα, που σήμερα επιχειρεί να καθιερώσει τον θρίαμβο του, με ένα αμιγώς χρηματοπιστωτικό χαρακτήρα που ουσιαστικά δεν συνδέεται με την πραγματική οικονομία.

Ένα σύστημα, που επιλέγει να εμφανίσει το πιο σκληρό του προσωπείο, καταργώντας στην ουσία κάθε συνεργασία με το κράτος και τις δυνάμεις της εργασίας.

Ένα σύστημα, που πολλαπλασιάζει την κερδοσκοπία στον χρηματοπιστωτικό τομέα, απορρυθμίζοντας την παραγωγή και τις αγορές.

Ένα σύστημα, που δημιουργει μια κοινωνία με κάστες, προνόμια και εκατομμύρια ανέργους.

Ένα σύστημα, που ποτέ άλλοτε μέχρι σήμερα -και αυτό οφείλουμε να το παραδεχτούμε και να επιχειρούμε να το αλλάξουμε- ο οικονομικος τομέας, το διεθνές κεφάλαιο και τα συστήματα συμφερόντων, δεν επιβλήθηκαν με τόση αλαζονεία στην πολιτική, θέτοντας σε ανυποληψία τους εκπροσώπους της.

Έχουμε λοιπόν βαθιά την ευθύνη να μην προδώσουμε την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που δοκιμάζεται, που παρακολουθεί αμήχανη τα τεκταινόμενα, με έλλειμμα εμπιστοσύνης και με κυρίαρχη την αγωνία για το μέλλον της.

Με δεδομένο λοιπόν ότι “εν αρχή ην η πολιτική” και με γεγονός ότι οι περιγραφές για την κρίση, που αφορούν και στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη, έχουν πλέον περισσέψει, ας ανοίξουμε τον δρόμο σε προσεγγίσεις και πολιτικές για το τι πρέπει να αλλαξει, μιας και οι εποχές αλλάζουν.

Ειναι η περίοδος που δεν πρέπει να χαθεί, η περίοδος που η μάχη πρέπει να δοθεί, με νέες ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές, που δεν θα παραγνωρίζουν την διεθνή πραγματικότητα, αλλά θα πατούν γερά πάνω σε αυτήν.

Με όπλο μας μια νέα πολιτική συγκρότηση, αυτόνομη απο κέντρα οικονομικής και όποιας άλλης δύναμης, έχουμε ευθύνη να αντιπαρατεθούμε, να κερδίσουμε το παρόν και να παραδώσουμε το μέλλον σε μια εθνική, αλλά και πανευρωπαϊκή προοδευτική συσπείρωση, με αποστολή μια νέα οικονομικη ρύθμιση, που θα ομαλοποιεί την αγορά και θα διανέμει δίκαια τον παραγόμενο πλούτο.

Και μπορούμε να κερδίσουμε την μάχη, γιατί είμαστε οι πολλοί και απέναντι μας στέκονται οι λίγοι κάθε εκδοχής. Εκείνοι, που άλλο δεν κάνουν παρά να μηχανεύονται πως θα αρπάξουν τον μόχθο των πολλών.

Και μπορούμε να κερδίσουμε την μάχη αυτή, γιατί εμείς έχουμε την δύναμη. Γιατί, ας το παραδεχτούμε. Από τους πολιτικούς ποτε δεν έλειψε η δύναμη. Έλειπε όμως η θέληση και αυτο είναι μια βαθιά και αναγκαία αλλαγή που πρέπει να γίνει.

Γιατί με την θέληση δημιουργείς και προσφέρεις στον άνθρωπο και την κοινωνία πάρα πολλά και αυτό είναι απόδειξη, ότι δεν υπάρχει τίποτα αυτονόητο, αλλά και τίποτα ακατόρθωτο.

* πρώην Υπουργός, πρώην Γραμματέας ΠΑ.ΣΟ.Κ.,
μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου – Β’ Περιφέρεια Αθήνας, Δυτικός Τομέας