Avramar: Το μεγάλο «κανόνι» και οι… σωτήρες
Μπορεί να έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι από την ώρα που στον όμιλο Avramar μιλούσαν για την περίφημη συγχώνευση των τεσσάρων εγχώριων εταιριών ιχθυοκαλλιέργειας και τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους όμως, δυόμισι χρόνια μετά, το αφήγημα καταρρέει κυριολεκτικά.
Από τη μια πλευρά η συγχώνευση φαίνεται πως πραγματικά έμεινε στα χαρτιά, με την κάθε μια από τις εταιρίες που απαρτίζουν το σχήμα να λειτουργεί κάτω από ένα διαφορετικό καθεστώς τιμολόγησης. Από την άλλη, τα δάνεια και το «φέσι» στις τράπεζες έχει φτάσει στον θεό. Τι κι αν οι τραπεζίτες συσκέπτονται για να μετρήσουν το μέγεθος της ζημιάς, τι κι αν οι διοικήσεις των τραπεζών έχουν αντιληφθεί με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως πέταξαν επί της ουσίας εκατομμύρια στον κουβά, τι κι αν ήρθαν οι Σκανδιναβοί για να… μετρήσουν τα ψάρια, το σίγουρο είναι ένα: Πως φτάσαμε κυριολεκτικά στον πάτο της θάλασσας.
Τα δανεικά, που κοντεύουν να φτάσουν τα 400 εκατ. ευρώ, είναι πολλά και δυσεύρετα και στα τραπεζικά ιδρύματα της χώρας, που άλλο λιγότερο και άλλο περισσότερο έχουν εκτεθεί στον «ισπανικό» κίνδυνο, ξέρουν καλά πως η ανεύρεση επενδυτή ή καλύτερα αγοραστή, μπορεί να μειώσει κάπως τη ζημιά, όμως ένα μέρος των χρημάτων θα πρέπει πραγματικά να το ξεγράψουν.
Για την ώρα ακούγεται πως η κινητοποίηση των τραπεζών για την εξεύρεση αγοραστή έχει φέρει τέσσερις ενδιαφερόμενους στην πόρτα τους, όμως δεν γνωρίζουμε -ούτε εμείς ούτε οι τράπεζες- το ύψος των χρημάτων που είναι διατεθειμένοι να βάλουν και πόσα από τα σπασμένα θα δεχθούν να πληρώσουν στο τέλος της μέρας. Άλλωστε, είναι διαφορετικό το να διαρρέει κάποια εταιρία πως ενδιαφέρεται και διαφορετικό το να ανοίξει το πουγκί.
Η ενοποίηση των εταιριών Ανδρομέδα, Νηρέας, Περσεύς και Σελόντα, ήταν ένα μέρος μόνο από το πλάνο της Avramar, όμως, όπως φαίνεται από την εξέλιξη των πραγμάτων, ούτε αυτό κατέστη δυνατό να ολοκληρωθεί αφού ακόμη και σήμερα, εν έτει 2023, η τιμολόγηση γίνεται από δύο εταιρίες και όχι από μια, όπως θα ήταν το φυσιολογικό. Η ενοποίηση των λογιστηρίων έμεινε σε έναν βαθμό στα χαρτιά και το στρατηγικό πλάνο του εγχειρήματος βούλιαξε και αυτό στα νερά της προχειρότητας.
Το σχέδιο της Avramar έμπαζε από παντού και οι πρωτοβουλίες που λαμβάνονταν ήταν πάντα προς τη λάθος κατεύθυνση. Αγόρασαν πλοίο για την εξαγωγή γόνου, αλλά αυτό παραμένει δεμένο, με αποτέλεσμα να νοικιάσουν άλλο πλοίο για να κάνουν τη δουλειά τους. Τα έξοδα τρέχουν χωρίς να μειώνονται, την ίδια ώρα που η παραγωγή σε μια διετία έχει μειωθεί κατά αρκετές χιλιάδες τόνους. Στελέχη πάνε κι έρχονται και οι τιμές του προϊόντος παραμένουν κάτω του αναμενόμενου, σε μια στρατηγική τύπου «κάλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι».
Τα δάνεια διογκώνονται, η Avramar αναγκάστηκε πριν από λίγους μήνες να απλώσει και πάλι το χέρι προς τις τράπεζες, ζητώντας μια ακόμη ανάσα ρευστότητας, ύψους 50 εκατ. ευρώ, βάζοντας στον χορό αυτή τη φορά και την Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα και τώρα… τρέχουν για να μετρήσουν των πληθυσμό των ιχθύων και βάζουν τη Deloitte να βρει την άκρη του νήματος.
Το σίγουρο πάντως είναι ένα. Πως οι βασικοί μέτοχοι της Avramar, που δεν είναι άλλοι από την Amerra Capital και τη Mubadala, δεν έχουν καμία διάθεση, όπως φαίνεται, να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Δεν έχουν περάσει πολλά εικοσιτετράωρα από τη στιγμή που οι πιστωτές απέστειλαν επιστολή στους μετόχους της Avramar, προσφέροντάς τους χρηματοδότηση, με αντάλλαγμα ενέχυρο επί του συνόλου των μετοχών και τη συναίνεση των μετόχων για την πώληση της εταιρίας. Για την ώρα, στην αγορά μιλούν για τρείς «μνηστήρες» που φέρονται να δείχνουν ενδιαφέρον, τις εταιρίες Biomar και Philosofish και το Carlyle Group.
