Covid19 – Σχολή Σόιμπλε 0-1

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι ένας πιστός υπηρέτης του χρήματος. Για άλλη μια φορά με προκλητικό τρόπο, ο πρώην υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Μέρκελ που εργάστηκε σκληρά για να σκορπίσει κοινωνικό και οικονομικό θάνατο σε άλλους λαούς, όπως ο ελληνικός, υπερασπίστηκε την αξία του χρήματος σε βάρος της ανθρώπινης αξίας.

Γράφει ο: Μάκης Σεριάτος

Σήμερα, εν μέσω της τεράστιας υγειονομικής κρίσης που μαστίζει την υφήλιο και θρηνούμε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, εκείνος υπερασπίζεται την θρησκεία του χωρίς ντροπή, εξ αιτίας της λήψης των μέτρων για τον κορονοιό. Δεν είναι απόλυτο είπε ότι υποχωρούν όλα μπροστά στην προστασία της ανθρώπινης ζωής. Για να προσθέσει ότι όλοι κάποτε θα πεθάνουμε.

Ο Σόιμπλε ξεδιάντροπα προσβάλει το ανθρώπινο είδος, χωρίς να κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη.

Ολόκληρη η Ευρώπη αλλά και η Ελλάδα, του πολιτισμού, της Δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, των τεχνών, της αναγέννησης και τόσων άλλων του απάντησαν με την νεκρική τους σιωπή. Είναι ο φόβος ο λόγος, ή το ίδιο το χρήμα που του επιτρέπει να έχει μια στρατιά εξουσιαστών επιχειρηματιών, πολιτικών, τραπεζιτών και μιντιακών «παπαγάλων» που αναπαράγουν τις απόψεις του, απόψεις που καταδεικνύουν τη λατρεία στο άψυχο χρήμα.

Ο Σόιμπλε δεν κρύβεται, ούτε λέει ψέματα στους Ευρωπαίους. Ότι βλέπεις απ έξω , αυτό βρίσκεις στο μυαλό αλλά και στην ψυχή του. Οι απόψεις αυτών των ανθρώπων είναι γνωστές αρκετά χρόνια, αλλά η έλλειψη αντίδρασης των ευρωπαίων πολιτικών είναι εντυπωσιακή.

Είναι τόσο μεγάλος ο φόβος τους ή συμβαίνει κάτι που δεν γνωρίζουμε;

Ο Σόιμπλε είναι ο εκπρόσωπος μιας ιδεολογίας αλλά και μιας ομάδας. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών, είναι πλέον πρόεδρος της ομοσπονδιακής Βουλής.

Σήμερα διακηρύσσει αυτή την ιδεολογία χωρίς αναστολές και βρίσκει ανταπόκριση σε μεγάλη μερίδα Γερμανών της άρχουσας οικονομικής τάξης για τους οποίους η ανθρώπινη ζωή έχει μικρότερη αξία από την κάθε είδους εξουσία κυρίως οικονομικής.

Δυστυχώς όμως δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν για τη «σχολή Σόιμπλε» με θαυμασμό ακόμα και από χαμηλότερες κοινωνικοοινομικές τάξεις. Είναι όλοι θύματα της «επιδημίας του χρήματος» και ούτε φάρμακο, ούτε εμβόλιο έχει βρεθεί ακόμα. Θα πρέπει όμως το υγιές κομμάτι της ανθρωπότητα να στρέψει το βλέμμα της και κατά αυτής της επιδημίας.

Η ελπίδα ωστόσο πεθαίνει τελευταία και οι ευρωπαίοι πολίτες ελπίζουν πως οι πολιτικοί που τους εκπροσωπούν θα αντιδράσουν πριν είναι πάλι πολύ αργά.