Δεν είναι θυσία, είναι έγκλημα

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

Η θυσία έχει στον πυρήνα της την έννοια του εξαγνισμού και του εξευμενισμού ανωτέρων δυνάμεων με βασική προϋπόθεση ότι γίνεται εκουσίως. Όμως ο κοινωνιοπαθής Λουδοβίκος του Μαξίμου σπεύδει ανερυθρίαστα χωρίς ίχνος σεβασμού να μετονομάσει την τραγωδία στα Τέμπη σε «θυσία», σε μια τερατώδη κουτοπόνηρη, ακραία ανάλγητη και ανίερη προσπάθεια να κουκουλώσει το προδιαγεγραμμένο έγκλημα, με φυσικούς αυτουργούς και ανήθικους συναυτουργούς στην κορυφή του νεοφιλελεύθερου μορφώματος που επί τέσσερα χρόνια εξαερώνει την ζωή μας.

Δεν δίστασε να εξαπολύσει ύβρη στους νεκρούς, να προσβάλει τους συγγενείς τους και να προκαλέσει ακόμη περισσότερο την πληγωμένη συλλογική συνείδηση που κινείται πλέον στις ράγες του πόνου και της οργής.

Ασυνείδητος, αντιανθρώπινος, αστοιχείωτος, αλαζόνας και αμοραλιστής κυριολεκτικά μέχρι θανάτου, ο μηχανοδηγός της ολιστικής καταστροφής πορεύεται εξ αρχής κουβαλώντας στις αποσκευές της εξουσίας του, ανθρώπινα θύματα.

Βαρύνεται με 35.000 νεκρούς από την πανδημία εκ των οποίων οι 18.000 πέθαναν εκτός ΜΕΘ, επειδή θα ήταν «πεταμένα λεφτά». Αγνόησε επιδεικτικά την μελέτη Λύτρα – Τσιόδρα για θανάτους εκτός ΜΕΘ επειδή «δεν θέλουμε ένα πολυτελές ΕΣΥ», ε κύριε Σκέρτσο; Μπορεί οι δημοσκόποι να μην μετράνε το αποτύπωμα που άφησε το έγκλημα στο ΕΣΥ, αλλά οι οικογένειες που έχασαν τους ανθρώπους τους έχουν το δικό τους οδυνηρό μέτρο να αξιολογούν.

Πολιτεύτηκε με την τυμβωρυχία των νεκρών στο Μάτι και δεν δίστασε να την επαναφέρει στην Βουλή κατά την συζήτηση για τις πυρκαγιές στην Εύβοια, λέγοντας το διαβόητο «εμείς μετράμε στρέμματα κι εσείς μετράγατε φέρετρα». Και τώρα που τα φέρετρα 57 νέων παιδιών θα στοιχειώνουν για πάντα την ελληνική κοινωνία, ο ανήξερος τιμονιέρης τολμά και μιλά για θυσία.

Ως Μουτζαχεντίν του νεοφιλελευθερισμού βεβαίως αυτός και οι όμοιοι του όπως ο Αδωνις που δεν δίστασε να ξεράσει την άποψη ότι το «δυστύχημα στα Τέμπη είναι ευκαιρία να τελειώνουμε με το Δημόσιο», ορκίζονται στο ευαγγέλιο της μονεταριστικής θρησκείας τους πίστη και υποταγή. Γι αυτό και δεν διστάζουν να θυσιάζουν ανθρώπους για να εξευμενίσουν τις ανώτερες δυνάμεις της αγοράς τις οποίες προσκυνούν.

Δεν έφτιαξαν το σιδηροδρομικό δίκτυο που ο ΣΥΡΙΖΑ το είχε κρατήσει στο δημόσιο, επειδή ήθελαν να το ιδιωτικοποιήσουν κι αυτό. Όλα τα άλλα με την πληθώρα ψευδών στοιχείων με τα οποία βομβαρδίζουν την κοινή γνώμη, είναι για να χανόμαστε στην μετάφραση του εγκλήματος.

Το μίσος προς τον Δημόσιο χώρο είτε αφορά στην Υγεία, είτε στα κοινωνικά αγαθά όπως το νερό, είτε στις υποδομές όπως ο σιδηρόδρομος, είτε στο κοινωνικό κράτος, σκοτώνει.

Η κακιά η ώρα ήλθε στις 7 Ιουλίου του 2019 όταν έγινε το ανθρώπινο λάθος στην κάλπη όπου 2.251.618 πολίτες επέλεξαν ανύποπτοι, ανήξεροι ή ανέμελοι τον δήμιο μας.