Διαχειριστές της πλάκας

Του Αντώνιου Μυλωνάκη*
Πέρασαν πάνω από δυόμιση χρόνια από την ημέρα που η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτή η Ν.Δ. των αρίστων που θα έφερνε την πολυπόθητη ανάσταση για τον Έλληνα πολίτη, ήρθε στην εξουσία. Αντ’ αυτού, δυστυχώς για τη χώρα και το λαό της, αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα η ανικανότητά της και αν συνεχίσει στον ίδιο στραβό δρόμο, θα καταγραφεί σαν μία από τις χειρότερες, πιο αυταρχικές και τελικά πιο αποτυχημένες κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης.

Οι κρίσεις τις οποίες κλήθηκε να διαχειριστεί το επιτελικό κράτος του Μαξίμου, αρκετές η αλήθεια, είχαν τη σφραγίδα μιας κυβέρνησης πρόχειρης, χωρίς σχέδιο, με φανερή την στροφή προς την παγκοσμιοποίηση και τον σκληρό νεοφιλελευθερισμό, πολιτικές που οδήγησαν σε ακόμα λιγότερη δημοκρατία και ελευθερία και μεγαλύτερη φτώχεια και ανέχεια.

Οικονομία, ενεργειακή κρίση, ακρίβεια, ανεργία, πανδημία, εθνικά θέματα, ασφάλεια πολιτών, παράνομη μετανάστευση και καθημερινότητα συνεχίζουν να ταλαιπωρούν την κοινωνία, παρά την προσπάθειά της να προπαγανδίσει για το αντίθετο μπουκώνοντας με ένα σκασμό ευρώ τα μεγάλα ΜΜΕ.

Για άλλη μία φορά όμως, η ατυχία για τον κόσμο είναι ότι δεν υπάρχει αξιωματική αντιπολίτευση σοβαρή, με προτάσεις και δυναμική, που θα μπορούσε να δώσει την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα που πέρασε για κοντά πέντε χρόνια από τη διακυβέρνηση της χώρας και τιμωρήθηκε για τις ανακολουθίες, τα παραμύθια, τα μνημόνια και τον ψευτοπροοδευτισμό των πολιτικών του επιλογών, δείχνει ότι βαδίζει ολοταχώς προς τη διάλυσή του. Εγκλωβισμένος και κατακερματισμένος μέσα στις ιδεοληψίες του, όχι μόνο αρνείται να κάνει αντιπολίτευση, αλλά αντίθετα έχει ψηφίσει το 60% των νομοσχεδίων που έφερε η κυβέρνηση.

Μία απο τα ίδια και το ΚΙΝ.ΑΛ. ή ΠΑΣΟΚ ή όπως αλλιώς λέγεται. Αυτοί είναι ακόμα χειρότεροι. Ψήφισαν το 75% των σχεδίων νόμου και παραμένουν ένα καλό δεκανίκι του Κυριάκου Μητσοτάκη για τις πολιτικές εξελίξεις οι οποίες έρχονται με γοργούς ρυθμούς.

Μέσα σε αυτη την έρημο, η μόνη όαση ακούει στο όνομα Ελληνική Λύση. Ο Κυριάκος Βελόπουλος και οι εννιά βουλευτές του αγωνίζονται με νύχια και με δόντια απέναντι στο σύστημα, φέρνοντας προτάσεις προς το συμφέρον της κοινωνίας και παραμένοντας πιστοί στις ιδέες της δημοκρατίας, της ελευθερίας και στον κοινωνικό φιλελευθερισμό για τον οποίο αγωνίζονται.

Μπήκαμε στον τρίτο χρόνο διακυβέρνησης, μόλις 15 μήνες από τις εκλογές στο τέλος της τετραετίας. Πολλά ακούγονται, πολλά γράφονται από ειδικούς και μη για το τί πρόκειται να συμβεί.

Το πότε θα γίνουν εκλογές δεν είμαι σίγουρος ότι είναι απόφαση μόνο του πρωθυπουργού πλέον, αφού οι Βρυξέλες είναι αυτές που οδηγούν τις εξελίξεις στη χώρα μας δυστυχώς.

Ήδη τις τελευταίες ημέρες το τελεσίγραφο για το χάλι της οικονομίας και την κρίση δανεισμού που είναι πλέον ορατή εστάλη από το ΔΝΤ μέσω των Financial Times. Ο άκρατος δανεισμός μας αποτυπώθηκε στο επιτόκιο του τελευταίου δεκαετούς ομολόγου που το επιτόκιο εκτινάχθηκε στο 2,55% και πρέπει η κυβέρνηση να το λάβει πολύ σοβαρά υπόψιν, αφού η ποσοτική χαλάρωση τελειώνει και αρχίζει από το 2023 η σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή.

Εκλογές, κατά τον πρωθυπουργό, θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας – εκτός βέβαια απροόπτου. Τα κόμματα ήδη έχουν μπει στη μακρά τελική και κάνουν τους υπολογισμούς τους.

Με τον εκλογικό νόμο της απλής αναλογικής του ΣΥΡΙΖΑ, η αυτοδυναμία πρέπει να αποκλειστεί, ενώ στις επαναληπτικές εκλογές με την κλιμακωτά ενισχυμένη αναλογική και το bonus των 40 εδρών για να υπάρξει αυτοδυναμία, το πρώτο κόμμα πρέπει να πάρει +38% – πράγμα που αυτή τη στιγμή φαντάζει άπιαστος στόχος για τη ΝΔ που ούτως ή άλλως θα είναι το πρώτο κόμμα.

Με αυτές τις παραδοχές, η λογική λέει συγκυβέρνηση. Με ποια κόμματα και με ποιον πρωθυπουργό αυτη θα είναι εφικτή, θα το δείξουν οι εξελίξεις μέχρι τότε, αν και φαίνεται πως τα τρία κόμματα Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛ. ελάχιστες διαφορές σε μείζονα ζητήματα έχουν στις πολιτικές τους.

Αυτό τώρα που προέχει είναι όλοι να προσπαθήσουμε να αναχαιτίσουμε την καταστροφή που έφεραν οι πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Κυρίως, πρέπει να εστιάσουμε στην ενέργεια για να μειωθεί τουλάχιστον το ηλεκτρικό ρεύμα, στη σωστή διαχείριση του πακέτου στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, στη στήριξη για ανάκαμψη των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των αλιέων μας, την επαναλειτουργία της μοναδικής βαριάς μας αμυντικής βιομηχανίας, την ανασύσταση του ΕΣΥ για να έχουν σωστή περίθαλψη οι Έλληνες πολίτες και στην ασφάλειά τους, που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει.

* Βουλευτής Α’ Ανατολικής Αττικής, Ελληνική Λύση