Δώρο-άδωρο…
Πράγματι η πρόταση της Ν.Δ. στην διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος περί δικαιώματος στην αντιπολίτευση να μπορεί να προτείνει τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής προκάλεσε έκπληξη και θετικά σχόλια.
Ωστόσο η εφαρμογή στην πράξη προσγείωσε ανώμαλα όλους όσοι αποδέχτηκαν με ενθουσιασμό την σχετική πρόταση, καθώς η ίδια η Ν.Δ. με τη στάση της στην Εξεταστική Επιτροπή για την κρατική χρηματοδότηση των ΜΜΕ (λίστες Πέτσα) και τις “στημένες” δημοσκοπήσεις” μετά από πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και τη στήριξη σύσσωμης της αντιπολίτευσης διαψεύδει με πανηγυρικό τρόπο τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί περί αναβάθμισης και ενίσχυσης της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας
Μέσα στις δύο πρώτες συνεδριάσεις της Ε.Ε., η πλειοψηφία -δηλαδή οι βουλευτές της Ν.Δ.- επικαλούμενη τον Κανονισμό της Βουλής εξέλεξε μονοκομματικό 3μελές προεδρείο και όχι διακομματικό όπως πρότεινε η αντιπολίτευση και το χειρότερο αποφάσισε να μην προσκληθούν πολιτικά πρόσωπα να καταθέσουν, προκαλώντας τη σφοδρή αντίδραση όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Το γεγονός ήρθε να επιβεβαιώσει όσους εξαρχής αντιμετώπιζαν με δυσπιστια την… “δήθεν” αναθεώρηση του Συντάγματος υπέρ του δικαιώματος της αντιπολίτευσης να προτείνει τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής, καθώς δεν συνοδεύτηκε από αλλαγή και στον Κανονισμό της Βουλής, με αποτέλεσμα η πλειοψηφία να εξακολουθεί να λύνει και να δένει, μη λαμβάνοντας υπόψη της ότι η Ε.Ε. συστάθηκε μετά από πρόταση της μειοψηφίας (αντιπολίτευσης).
Προφανώς το Μαξίμου επιχειρεί να ελέγξει την κατάσταση, προστατεύοντας τον πρώην υφυπουργό στον Πρωθυπουργό, Στέλιο Πέτσα και προκειμένου να μην βρεθεί ενώπιος ενωπίω με ένα κλίμα εσωστρέφειας και αλληλοκαρφωμάτων μεταξύ στελεχών του πρωθυπουργικού γραφείου και υπουργών, οι οποίοι διαχειρίστηκαν το κρατικό χρήμα προς τα ΜΜΕ την περίοδο της πανδημίας και οι οποίοι ενδεχομένως να έχουν πολιτικές ευθύνες για τη διασπάθιση του, με βάση τα όσα καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Τι μέλλει γενέσθαι; Όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά. Καθώς η αντιπολίτευση δεν σκοπεύει να ανεχθεί μια πλειοψηφία να λειτουργεί ως μηχανισμός συγκάλυψης της αλήθειας σε ένα μείζον θέμα, που έχει να κάνει εν τέλει με τον πλουραλισμό στα ΜΜΕ και τη δημοκρατική ενημέρωση του πολίτη, ενόψει μάλιστα πολιτικών εξελίξεων.