Ε, ναι! Ψηφίζουμε για την ζωή μας κυριολεκτικά!

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

Ακούς τον Μητσοτάκη να λέει σήμερα ότι προτεραιότητα του είναι η αναμόρφωση του ΕΣΥ και καταλαβαίνεις τι έρχεται. Οι λέξεις προσεχτικά επιλεγμένες. Όχι π.χ. αναβάθμιση ή ενίσχυση. Αναμόρφωση ή μεταρρύθμιση, δηλαδή ο ευφημισμός της διάλυσης με την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης. Το σχέδιο ήταν προσυμφωνημένο από το 2019, πήγε λίγο πίσω λόγω πανδημίας, οπότε πρέπει τώρα να επιταχυνθεί το πρότζεκτ. 

Ο δεύτερος θάνατος σε λίγες μέρες λόγω έλλειψης ασθενοφόρου, ξαναφέρνει με τον πιο τραγικό τρόπο στο προσκήνιο την συνειδητή διάλυση του ΕΣΥ τα τελευταία τέσσερα χρόνια, γιατί αυτή είναι η κυνική, ανάλγητη και αγοραία αντίληψη του Μητσοτακικού νεοφιλελευθερισμού. Ο,τι δεν αποδίδει κέρδος ή μίζα, πεθαίνει. Στην κυριολεξία όμως.

Όπως πέθαναν δεκάδες χιλιάδες λόγω Covid, επειδή «οι ΜΕΘ θα ήταν πεταμένα λεφτά» κατά τον Πέτσα, ή επειδή «δεν χρειαζόμαστε ένα πολυτελές ΕΣΥ» κατά τον αγοραίο Σκέρτσο.

Όπως χάθηκε το 6χρονο αγοράκι από τα Γρεβενά, που φέτος τον Ιανουάριο υπέστη ανακοπή. Παραδόξως το ασθενοφόρο έφτασε αμέσως, το αγοράκι μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Γρεβενών, διασωληνώθηκε, αλλά δεν υπήρχε κρεβάτι ΜΕΘ σε κανένα νοσοκομείo της Θεσσαλονίκης, οπότε ξεκίνησε η διακομιδή του στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου. Στον δρόμο για την Πάτρα χάλασε το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ ενώ κινούνταν στην Ιονία Οδό. Ειδοποιήθηκε άλλο, μετέφερε το παιδί, αλλά όταν έφτασε στο νοσοκομείο του Ρίου, αφού διέσχισε 500 χιλιόμετρα, το αγοράκι ήταν ήδη εγκεφαλικά νεκρό.

Όπως έσβησε πριν από λίγες ημέρες ο 28χρονος από χωριό της Λάρισας, επειδή δεν υπήρχε στεφανιογράφος παρά μόνον στο νοσοκομείο Τρικάλων, όπου όμως έφτασε καθυστερημένα λόγω απόστασης.

Έτσι χάνονται καθημερινά εκατοντάδες άλλοι άνθρωποι για παρόμοιους λόγους με κοινό τόπο την εγκατάλειψη του ΕΣΥ και το γενικευμένο μίσος για ο,τιδήποτε δημόσιο, με κορυφαία συνέπεια το έγκλημα των Τεμπών. Όλα στους ιδιώτες φίλε, μόνον η Μητσοτάκης Α.Ε. κρατική.

Δεν βαριέσαι, παράπλευρες απώλειες και η κακιά η ώρα, η οποία δεν τυχαίνει όμως ποτέ στους μεγαλόσχημους νεκροθάφτες μιας χώρας που έχει αφεθεί στα βρώμικα χέρια τους.

Στις 25 Ιουνίου ψηφίζουμε για την ζωή μας κυριολεκτικά.