Είναι ο Μητσοτακισμός ανόητε!

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

Ο Άδωνης περιφέρει τα εποχικά καλάθια του συνδυάζοντας το τερπνό της φιγούρας με το ωφέλιμο της διαφήμισης συγκεκριμένων επώνυμων αλυσίδων. Στην κρύπτη του καλαθιού είναι εγκατεστημένα τα καρτέλ των σούπερ μάρκετ, τα οποία είναι και τα μόνα που επωφελούνται από τις έτσι κι αλλιώς ισχνές εκπτώσεις που προσφέρονται στον καταναλωτή. Φέτος το καλάθι του Πάσχα, διέλυσε όλα τα προσχήματα ξεχειλίζοντας από τη δικαιολογημένη οργή των κτηνοτρόφων, καθώς πλήττονται σοβαρά από το «παιχνίδι» του Υπουργού της Αναπτύξεως. Ε και;

Και δεν είναι οι μόνοι. Σε λίγο θα εξαφανιστούν τα μικρομεσαία εμπορικά καταστήματα μετά το πράσινο φώς για την λειτουργία τους μέχρι τις 6 το πρωί. Ποιες επιχειρήσεις θα αντέξουν τον ανταγωνισμό με τις μεγάλες αλυσίδες; Ε και;

Μήπως δεν ενσωματώσαμε σαν κανονικότητα την ολοσχερή καταστροφή του κοινωνικού κράτους με την διάλυση του ΕΣΥ, της δημόσιας Παιδείας και την «θυσία» 57 νέων παιδιών επειδή οι υποδομές πρέπει να απαξιωθούν προκειμένου να δοθούν μπιρ παρά στην ιδιωτική πρωτοβουλία;

Μήπως δεν συνηθίσαμε την πιο βίαιη φτωχοποίηση από τον πόλεμο και μετά, δεν συμφιλιωθήκαμε με το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες τα παιδιά έχουν χειρότερη διαβίωση από ο,τι οι γονείς τους; Ε και;

Σημασία έχει να χαμογελάς. Όπως τα ξυπόλυτα κοριτσάκια στην εμβληματική φωτογραφία από την δεκαετία του ’50 που τόλμησε να επικαλεσθεί πρόσφατα ο πρωθυπουργός από τα Γιάννενα, σε μια άνευ προηγουμένου αχρειότητα. «Αυτά τα ξυπόλυτα παιδιά είναι το σύμβολο μιας Ελλάδας που αντέχει, έχει μέλλον και προοπτική», είπε χαμογελώντας ξεδιάντροπα ο δήμιος της κοινωνικής συνοχής και όχι μόνο.

Θα μπορούσε να είναι και αυτοκριτική για το κατάντημα της Ελλάδας του Μητσοτάκη με τα κουπόνια για τρόφιμα, για θέρμανση για καύσιμα, για το νερό όπου νάναι και οσονούπω  ίσως και για τον αέρα που αναπνέουμε. Αλλά δεν πρόκειται για αυτοκριτική. Πρόκειται για τον Μητσοτακισμό, την χειρότερη εκδοχή του εγχώριου νεοφιλελευθερισμού που μπορούσαμε να διανοηθούμε.