Έλληνίδα πολίτης αισθάνεται… αγωνία στην τοποθεσία ΕΛ.ΑΣ.

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά, παρότι έχουν περάσει κάποιες ημέρες, εγώ χάσει τον ύπνο μου μετά από αυτό το περιστατικό με την άγρια δολοφονία της 20χρονης κοπέλας στα Γλυκά Νερά.

Για την ακρίβεια, αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι σε μια σειρά γεγονότων τον τελευταίο καιρό και με έκανε να αισθανθώ ως Ελληνίδα πολίτης, ανυπεράσπιστη, σχεδόν γυμνή, αθωράκιστη σε όλα αυτά που συμβαίνουν.

Η βιαιότητα, η ωμότητα του συγκεκριμένου εγκλήματος, με ανθρωπόμορφα τέρατα που δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα, ούτε σε μια μητέρα με ένα παιδί, πραγματικά με άφησε άφωνη μετά από πολύ καιρό.

Συνειδητοποίησα πως όσο και αν κάποιοι στην σημερινή Ελλάδα, την Ελλάδα του 2021, ευαγγελίζονται για άριστη φύλαξη, μιλούν για αστυνομικούς στα πανεπιστήμια, για εγκλήματα που διαλευκάνονται μέσω DNA, πόσο τελικά αυτό που λέμε απλά και λαϊκά ‘’γειτονιά’’ παραμένει εντελώς αφύλακτη… βορά στα νύχια κάθε κλέφτη, επιτήδειου, που δεν διστάζει να σκοτώσει για μερικές χιλιάδες ευρώ.

Κοινώς: Οι απλοί πολίτες, αυτοί που δεν διαθέτουν το εκτόπισμα… τηλεοπτικών αστέρων αμφιλεγόμενης ποιότητας δεν έχουν το δικαίωμα για επαρκή φύλαξη προκειμένου να αισθανθούν ασφάλεια στην καθημερινότητά τους. Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε μπροστά μας.

Επί της ουσίας, βλέπουμε το δέντρο αυτή τη στιγμή και χάνουμε το δάσος, που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή ο καθένας μας μπορεί να βρεθεί σε αυτή τη θέση. Χωρίς να έχει καμία βοήθεια από πουθενά.

Λίγες εβδομάδες μετά τη δολοφονία του Γιώργου Καραιβάζ, η οποία συγκλόνισε το Πανελλήνιο και παραμένει ανεξιχνίαστη, αυτό το νέο έγκλημα πάγωσε το αίμα όλων των Ελλήνων και μας έκανε να νιώσουμε ξανά μια απέραντη ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το σήμερα και το αύριο.

Πέρα από την κίνηση για την επικήρυξη των δραστών, θεωρώ ότι τώρα περισσότερο από ποτέ, είναι επιβεβλημένος ένας επανασχεδιασμός της ΕΛΑΣ σχετικά με τη φύλαξη της γειτονιάς, εκεί που χτυπά η καρδιά της Ελλάδας. Προτού θρηνήσουμε ακόμα περισσότερα θύματα…