Εξωτερική πολιτική: Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για αυτά που έχτισε ο Τσίπρας

Την ανάγκη διαχρονικής σταθερής εξωτερικής πολιτικής προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα εθνικά συμφέροντα με τον καλύτερο τρόπο, παραβλέπουν κάποιοι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μάλιστα, μπροστά στην μικροπολιτική σκοπιμότητα δεν διστάζουν να βαφτίσουν το άσπρο μαύρο αλλά και να οικειοποιηθούν επιτυχίες εθνικής σημασίας της προηγούμενης κυβέρνησης. Κι αυτό είναι κάτι που το βλέπουν στην Κουμουνδούρου και επιδιώκουν να το γυρίσουν υπενθυμίζοντας την πραγματικότητα.

Από τα βασικά ατού της ελληνικής διπλωματίας το τελευταίο διάστημα είναι οι εν ισχύ στρατηγικές συμφωνίες με τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, κυρίως το Ισραήλ και την Αίγυπτο, και βεβαίως με την Κύπρο. Είναι οι τριμερείς συνεργασίες σε επίπεδο οικονομικό, ενεργειακό, άμυνας και ασφάλειας που λειτουργούν ανασταλτικά στην επεκτατική πολιτική του Ερντογάν και βάζουν φρένο, μαζί με την εν μέρει οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο, στις «τρέλες» του ψευτομνημονίου Άγκυρας-Τρίπολης. Το ίδιο και η ενίσχυση των στρατηγικών συμμαχικών σχέσεων με Ουάσιγκτον και Παρίσι, τόσο σε διπλωματικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο ενίσχυσης των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με την απόκτηση τωνRafale και εν αναμονή των Bellh@ra, την αναβάθμιση των F-16 και της συμπερίληψης ημών στο πρόγραμμα των F-35, στοιχεία που μας δίνουν υπεροχή στον αέρα και εξισορρόπησης στη θάλασσα με τους γείτονες.

Κατ’ αρχάς την αμυντική συμφωνία ευρέως χαρακτήρα με τη Γαλλία, που έφερε στη βουλή η Νέα Δημοκρατία και καταψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε δρομολογηθεί και σχεδόν ολοκληρωθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση επί ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιά κατ’ αρχάς και εν συνεχεία επί Γ. Κατρούγκαλου. Και κυρίως μέσω των συνομιλιών Τσίπρα με Φρ. Ολάντα στην αρχή της θητείας του και στη συνέχεια με τον Εμ. Μακρόν. Η Γαλλία στάθηκε στο πλάι της χώρας μας στο δύσκολο εξάμηνο του ’15 ως φραγμός στα γερμανικά σχέδια εξόντωσης μας, και εν συνεχεία στήριξε τις ελληνικές θέσεις στο μεταναστευτικό, στο Κυπριακό και στις τουρκικές προκλήσεις. Στον Τσίπρα, την άνοιξη του 2019, είπε ο Μακρόν το περιβόητο «Αλέξη πες μου αν χρειαστείς φρεγάτες να σου στείλω» όταν ο Ερντογάν εγκαινίαζε το μακρόχρονο κύκλο έντασης με παραβιάσεις, ερευνητικές «κρουαζιέρες», «σπρώξιμο» χιλιάδων μεταναστών σε Αιγαίο και Έβρο.

Ήταν το επιστέγασμα μιας σχέσης που είχε αρχίσει από την ανάρρηση του Μακρόν στα Ηλύσια Πεδία, και σφυρηλατήθηκε διπλωματικά με την αγαστή συνεργασία στις συνόδους κορυφής, στις μεσογειακές συνδιασκέψεις και στην προάσπιση των ελληνικών θέσεων όπου απουσίαζε η Ελλάδα. Και είναι κοινό μυστικό ότι η συμφωνία για αγορά των γαλλικών εξοπλισμών είχε «κλείσει» επί Τσίπρα. Όμως και σε επίπεδο σχέσεων με την Ουάσιγκτον, επί ΣΥΡΙΖΑ και βελτιώθηκαν και ενδυναμώθηκαν θεαματικά και μάλιστα σε δυσμενές περιβάλλον. Η τελευταία θεαματική ομιλία Ομπάμα στην Ακρόπολη και κυρίως η ακύρωση της πώλησης των F-35 στην Τουρκία συνέβησαν όταν πρωθυπουργός ήταν ο Αλέξης Τσίπρας.

Και στο επίπεδο της εμβάθυνσης των στρατηγικών σχέσεων με Κάιρο και Ιεροσολύμων, με συνεχή επικοινωνία σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας και καθημερινή συνεργασία τεχνικών κλιμακίων για την ολοκλήρωση των ενεργειακών projects,έγιναν πολλά βήματα την περίοδο 2015-19. Αποκορύφωμα η τριμερής συμφωνία Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ, τον Ιανουαρίοτου 2016, με βασική προτεραιότητα την από κοινού εκμετάλλευση των αποθεμάτων υδρογονανθράκων που ανακαλύφθηκαν στην Κυπριακή και Ισραηλινή ΑΟΖ μέσο αγωγού της Ανατολικής Μεσογείου με την Ευρωπαϊκή Ένωση να συμμετέχει στο πρόγραμμα που τελικά πάγωσε.

Αυτές τις μεγάλες επιτυχίες στα εθνικά θέματα, που επιδιώκει να προσποριστεί ο Κ. Μητσοτάκης, θα επαναφέρουν στο προσκήνιο από την Κουμουνδούρου, επιμένοντας στην άμεση επέκταση των χωρικών υδάτων και στην ολοκλήρωση των χαράξεων ΑΟΖ, δείχνοντας ότι ζητήματα που αφορούν στην πατρίδα δεν είναι terra incognita για τον ΣΥΡΙΖΑ.