Για δες καιρό που διάλεξαν, η Αττική να γίνει… Μύκονοοοος!

Γιατί αν δεν πληρώσεις στο Σχοινιά την πλαστική ομπρέλα 30 ευρώ και στην Ανάβυσσο το… σκισμένο και χιλιοβρώμικο στρώμα 50, που θα τα πληρώσεις; Έτσι για να νιώσεις ότι βρίσκεσαι -από άποψη τιμών πάντα- στο νησί των ανέμων.

Γιατί να σας πω την αλήθεια, εκεί τουλάχιστον έχεις τα κρυστάλλινα νερά, τα αιγαιοπελαγίτικα και κάπως, σε ένα βαθμό, δικαιολογείς την οποία ακρίβεια. Σε ένα βαθμό, επαναλαμβάνω, ενώ είναι και επιλογή σου. Γιατί ξέρεις ότι όταν θα πας στη Μύκονο, θα τα “σκάσεις” και χοντρά.

Για τον φτωχό βιοπαλαιστή όμως, που φέτος δεν θα πάει διακοπές γιατί ήταν όλο τον προηγούμενο καιρό σε αναστολή ή ήταν κλειστή η επιχείρησή του και θα κάνει τα μπάνια του μόνο εντός Αττικής, παρέα με τα κολοβακτηρίδια του λεκανοπέδιου, δεν είναι καθόλου σωστό. Βασικά, όχι μόνο δεν μόνο δεν είναι σωστό, είναι και ανήθικο.

Μήπως θα έπρεπε να υπάρχει ένα πλαφόν στις παραλίες; Και όχι μόνο για φέτος που το… ταμείο για πολλούς είναι μείον αλλά γενικά, γιατί μου φαίνεται ότι κάπως την έχουν δει οι Αθηναίοι επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στις παραλίες της Αττικής.

Γνωρίζοντας ότι ο κόσμος, μετά και από τόση κλεισούρα τον προηγούμενο καιρό, είναι… διψασμένος για ήλιο, θάλασσα, ξεγνοιασιά εν πάσει περιπτώσει, αντί να χαμηλώσουν τις τιμές… βαράνε στο ψαχνό, προσφέροντας ανύπαρκτες ή πολύ χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες.

Και εδώ μπαίνει η ευθύνη της πολιτείας, που θα έπρεπε να έχει επιβάλει ένα ρυθμιστικό πλαίσιο τα καλοκαίρια στις παραλίες της Αττικής για να μην κάνει ο καθένας ό,τι θέλει, νομίζοντας ότι η Λούτσα είναι παραλία της Σαντορίνης.

Μέχρι τότε λοιπόν, προσωπικά θα προτιμήσω το μπάνιο στη μπανιέρα μου, σε μια κίνηση… αντίδρασης. Γιατί μόνο αν αντιδράμε και δεν πηγαίνουμε -βάζω και τον εαυτό μου μέσα- σαν πρόβατα κάθε Σαββατοκύριακο για τα… ακριβοπληρωμένα μπάνια του λαού, ίσως γίνει κάτι.