Γιατί είναι καλύτεροι οι συνεργάτες του Μητσοτάκη, από αυτούς του Τσίπρα;

Μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες και χρήσιμες έρευνες, για την ανάγνωση των πολιτικών πραγμάτων της χώρας, ήταν αυτή της Real Polls για λογαριασμό της Voice, που δημοσιεύτηκε στο περασμένο φύλλο της εφημερίδας.

Μέσα στα πολλά σημαντικά στοιχεία, που προέκυψαν από τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις των πολιτών, ένα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθώς αφενός επιβεβαιώνει και τεκμηριωμένα μια κοινή αίσθηση, αφετέρου δικαιολογεί πράγματα που συμβαίνουν. Τέσσερις στους δέκα, λοιπόν, θεωρούν πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέγει συνεργάτες, που είναι κατάλληλοι για να τον πλαισιώσουν και να στηρίξουν τις προσπάθειές του και είναι καλύτεροι από αυτούς που έχει δίπλα του ο Αλέξης Τσίπρας. Στον αντίποδα, μετά βίας δύο στους δέκα πιστεύουν το αντίθετο, ότι δηλαδή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. έχει καλύτερους συνεργάτες από αυτούς του πρωθυπουργού.

Η συγκεκριμένη ερώτηση, «Μεταξύ Μητσοτάκη και Τσίπρα, ποιος θεωρείτε πως επιλέγει τους καλύτερους συνεργάτες;» αναδεικνύεται σε αυτή του… ενός εκατομμυρίου, προσφέρει τροφή για σκέψη και συζήτηση, κυρίως, στην Κουμουνδούρου και εξηγεί γεγονότα, πρακτικές και συμπεριφορές, που πηγάζουν από το Μαξίμου.

Και αποκτά μεγαλύτερη αξία, αν λάβει κανείς υπόψη πως ο ακρογωνιαίος λίθος της αρχιτεκτονικής του πρωθυπουργικού μεγάρου και στενότερος συνεργάτης του Κ. Μητσοτάκη επί σειρά ετών, Γρηγόρης Δημητριάδης, είναι εκτός ομάδας εδώ και επτά μήνες και βρίσκεται στο επίκεντρο του σκανδάλου των παρακολουθήσεων.

Ένα πανίσχυρο cabinet office

Η αλήθεια είναι πως ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε φροντίσει να δημιουργήσει μια συμπαγή επιτελική ομάδα πλησίον του, πριν ακόμα διεκδικήσει την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, με τα μέλη της οποίας να είναι πρόθυμα να «θυσιαστούν» για να τον προστατεύσουν. Όπως ακριβώς έγινε και στην περίπτωση Δημητριάδη, όταν ο πρωθυπουργικός ανιψιός και συνεργάτης, που επί σχεδόν επτά χρόνια δεχόταν αλώβητος επιθέσεις και βέλη που είχαν στόχο τον ίδιο τον Μητσοτάκη, στο τέλος έκανε και «χαρακίρι» σε μια προσπάθεια να μείνει εκτός κάδρου ευθυνών για τις υποκλοπές ο Κ. Μητσοτάκης, επιχειρώντας να σηκώσει μόνος του το βάρος των συνεπειών της υπόθεσης.

Παρενθετικά, σε μια αντιστοίχιση των δυο πρωθυπουργικών περιβαλλόντων, ο σημερινός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ως πρωθυπουργός, ήταν αναγκασμένος να βγαίνει ο ίδιος συνεχώς μπροστά για να καλύπτει συνεργάτες του και πρωτοβουλίες τους, που είτε τον εξέθεταν είτε ήταν εκτός κεντρικής γραμμής.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφτιαξε ένα σύστημα εξουσίας και ισχύος εντός του γραφείου του, υποσχόμενος στους συνεργάτες του δύναμη και επιβολή και εισπράττοντας δουλειά, οργάνωση, αφοσίωση και κάλυψη. Κατόρθωσε να έχει πληροφόρηση και παρέμβαση στα πάντα, από τα υπουργικά γραφεία μέχρι τις επιχειρηματικές κινήσεις και από την εφαρμογή του «νόμος και τάξη» μέχρι τις αμυντικές δαπάνες, μέσω αυτού του συστήματος που βαφτίστηκε επικοινωνιακά «επιτελικό κράτος» ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα πανίσχυρο cabinet office, που θα ζήλευε και η Μάργκαρετ Θάτσερ!

Γιατί στο επιτελικό κράτος, που ευαγγελίζεται ο κ. Μητσοτάκης, θέση έχουν υπουργοί για τη βιτρίνα, θεσμοί αλα καρτ, που άλλοτε ποδοπατούνται και άλλοτε υπερπροβάλλονται, και πρόθυμοι σε νευραλγικές θέσεις, που να πιστοποιούν πως «νόμος είναι αυτό που θα πει το αφεντικό».

Θυμούνται τους συνεργάτες του πρωθυπουργού Τσίπρα

Η επικράτηση των πρωθυπουργικών συνεργατών έναντι αυτών του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης προκύπτει, και με τη βούλα πλέον, ως κοινός τόπος ανάμεσα στους πολίτες, προκαλώντας παράλληλα νέα ερωτήματα. Για παράδειγμα, τι ακριβώς πιστώνονται οι άνθρωποι, που πλαισιώνουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Το επιτυχημένο κυβερνητικό έργο, τα απανωτά επιδόματα και βοηθήματα με τους εύηχους τίτλους, ως χάπια δια πάσαν νόσο και κάθε έκφανση της φτώχειας της κοινωνίας, την ολοκλήρωση διαφόρων επιχειρηματικών πρότζεκτ, που δεν αγγίζουν τους πολλούς;

Ή μήπως το φτιασίδωμα όλων αυτών, ώστε να φαίνονται ως κοσμογονικές αλλαγές, όπως και τη δυνατότητα, όπου η αποτυχία είναι πλήρης, να την χρεώσουν σε όλους τους άλλους εκτός του ενός, που βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας;

Άλλο ερώτημα που προκύπτει από τις απαντήσεις των πολιτών στη δημοσκόπηση της Real Polls: Οι συμμετέχοντες γνωρίζουν ποιοι είναι οι συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα σήμερα; Άντε να ξέρουν τον Μ. Καλογήρου, που ήταν υπουργός τον τελευταίο χρόνο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Τους υπόλοιπους; Γνωρίζουν, επί παραδείγματι, τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την ενεργειακή πολιτική, τις λύσεις για την επάρκεια και την τιθάσευση των τιμών, το μακροπρόθεσμο πλάνο του για την καθαρή ενέργεια, προτάσεις που προέρχονται από επιστήμονες εγνωσμένου κύρους διεθνώς, με πρωτεργάτη τον καθηγητή Ν. Φαραντούρη και στενό συνεργάτη του Αλ. Τσίπρα; Τις συγκρίνουν με αυτές του υπουργείου Περιβάλλοντος και των συμβούλων του πρωθυπουργού για την ενέργεια και αναδεικνύουν τους κυβερνητικούς καταλληλότερους, όταν για ένα από τα κεντρικά μέτρα, που αφορά στην εξοικονόμηση ενέργειας 10% στο Δημόσιο, πάνω από τις 7 στις 10 υπηρεσίες δεν έχουν ορίσει ακόμα ενεργειακό υπεύθυνο;

Μια πιθανή απάντηση, που μπορεί να δικαιολογήσει τη γνώμη που έχουν σχηματίσει, αφορά στους συνεργάτες του κ. Τσίπρα όσο ήταν πρωθυπουργός, την εικόνα που αποκόμισαν από αυτούς, όταν ο ίδιος είχε τις τύχες της χώρας στα χέρια του. Τότε, που η «πρώτη φορά Αριστερά» χαρακτηριζόταν από ρομαντισμό, αλλά και ερασιτεχνισμό, από διάθεση για σύγκρουση, αλλά και από διπλές και τριπλές «γραμμές» με θύμα τη συνοχή της κυβέρνησης.

Εξάλλου υπάρχουν και τα γεγονότα, που δικαιώνουν αυτούς που πιστεύουν πως ο Μητσοτάκης έχει καλύτερο επιτελείο από αυτό που διέθετε ο Τσίπρας. Στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, για παράδειγμα, όταν ενώ ήταν γνωστό ότι εξελισσόταν μια τραγωδία με επιβεβαιωμένους νεκρούς, εκείνος μίλησε από το συντονιστικό της Πυροσβεστικής, μην έχοντας πλήρη εικόνα της κατάστασης. Ο πρώην πρωθυπουργός εκτίθετο στους πολίτες για ζητήματα στα οποία έπρεπε να είχε προστασία από τους γύρω του και, παράλληλα, καλείτο να απαντήσει στις «δημοσιογραφικές» ερωτήσεις για το μορφωτικό υπόβαθρο του Καρανίκα ή για τους λόγους της μη αποπομπής του Πολάκη, να ξεκαθαρίζει ποια είναι η γραμμή της κυβέρνησης για το μεταναστευτικό, να ισορροπεί ανάμεσα σε Κοτζιά και Καμμένο.

Από την άλλη, όταν για παράδειγμα η χώρα κατέρρευσε σε δυο περιπτώσεις από την κακοκαιρία, στη «Μήδεια» το 2021 και στην «Ελπίδα» το 2022, ο Μητσοτάκης έμεινε στο απυρόβλητό, με τις ευθύνες στην πρώτη περίπτωση να «χρεώνονται» σε δήμους, περιφέρειες και… ΔΕΗ, ενώ στη δεύτερη στον υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Χρήστο Στυλιανίδη και… ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Βέβαια, για να λειτουργήσει αυτό το σύστημα ως ομπρέλα προστασίας του αρχηγού, χρειάστηκε και χρειάζεται ένα μιντιακό περιβάλλον, που να μπορεί να «περνά» την εικόνα που σμιλεύουν οι συνεργάτες του πρωθυπουργού. Ένα περιβάλλον, που δεν έχει πρόβλημα να τον περιγράψει από Μωυσή μέχρι Τσόρτσιλ, πιστώνοντας του ακόμα και το ότι η γη κινείται, ενώ στις «στραβές» να ευθύνονται οι πάντες εκτός του ίδιου. Αλλού φορτώθηκαν οι κακοκαιρίες που παρέλυσαν επί ημέρες το κράτος, αλλού οι καταστροφικές πυρκαγιές, με αφορμή τις οποίες το 2018 είχε ζητήσει παραιτήσεις υπουργών ως ανάληψη της πολιτικής ευθύνης, αλλού τα προβλήματα στην αντιμετώπιση της πανδημίας και βέβαια. αλλού οι ευθύνες για τις παρακολουθήσεις πολιτικών, επιχειρηματιών, αξιωματικών και δημοσιογράφων. Η ακρίβεια είναι εισαγόμενη, η ενεργειακή κρίση… μπόμπα από τον Πούτιν και πάει λέγοντας…

Πηγή: Εφημερίδα One Voice (φύλλο 24/12/22)