Γιατί ο Τσίπρας θα κλιμακώσει την επίθεση στον Βαρουφάκη

Η απόσταση ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και τον Γιάνη Βαρουφάκη δεν είναι απλά ορατή αλλά πλέον «φωνάζει», δυναμιτίζοντας κάθε πιθανότητα δημιουργίας προοδευτικής κυβέρνησης με τους ίδιους μέλη αλλά και παραπέμποντας στην ίδια την εκλογική αναμέτρηση που παίρνει διαστάσεις επιβίωσης για τα δυο όμορα κόμματα.

Οι άλλοτε στενοί συνεργάτες, κεντρικά πρόσωπα των πρώτων μηνών της «πρώτης φοράς Αριστερά» στη χώρα μας, είναι σήμερα δυο ξένοι στον ίδιο ιδεολογικό χώρο. Αφού διαπίστωσαν πως δεν μπορούν να συνυπάρξουν για οποιονδήποτε λόγο σε οτιδήποτε κοινό,  εξακοντίζουν ο ένας προς τον άλλο δηλητηριώδη βέλη, δίνοντας συνέχεια στην κόντρα τους που έχει αφετηρία το 2015. Εκείνη η αλήστου μνήμης εποχή αναβιώνει μέσα από τη σύγκρουση τους, η οποία δεν έχει σύγκριση σε ένταση με το «διαζύγιο» τους , το οποίο ήταν, ή τουλάχιστον έτσι εμφανίστηκε, ως βελούδινο. Κι όλα αυτά κάνουν τον Μητσοτάκη να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση.

Ωστόσο η αρχή της ιστορίας που αφηγούμαστε, αφορούσε περισσότερο την επαναπροσέγγιση παρά την πλήρη ρήξη και το «πάγωμα» των σχέσεων. Ακόμα και πριν προκηρυχθούν οι εκλογές, ο Αλέξης Τσίπρας φρόντιζε να κρατά τις γέφυρες ανοιχτές, ακόμα κι αν δεν είχε ικανοποιηθεί το ΜέΡΑ25 που επιδίωκε πριν από οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από την προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας, να έχει υπάρξει προγραμματική συζήτηση και διαπραγμάτευση. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, ευελπιστούσε πως υπό το βάρος της κρισιμότητας της κατάστασης και στην προοπτική της κυβερνητικής συμμετοχής, οι διαφορές θα αμβλύνονταν. Εις μάτην…

Στροφή 180 μοιρών

Η βασική επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τουλάχιστον προέκυπτε από το ρεπορτάζ, ήταν να εξαναγκαστούν ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ (κυρίως) και ΜέΡΑ25 στη σύμπραξη, υπό το βάρος της λαϊκής βούλησης και παραμερίζοντας την όποια διάθεση για όρους και μικροπολιτικά παιχνίδια.

Από τη μία ο Ν. Ανδρουλάκης να «απέσυρε» την προϋπόθεση που έθετε και αφορούσε στο πρόσωπο του πρωθυπουργού, από την άλλη ο Γ. Βαρουφάκης να «εγκατέλειπε την τρέλα» και να συμμετείχε βάσει κανόνων στο εγχείρημα. Κι όλο αυτό περικλειόταν στο συνεχές αλλά αθώο «φλερτ» του Τσίπρα προς τα προοδευτικά κόμματα, με σκοπό την κατάλληλη στιγμή να οδηγήσει σε γάμο.

Άλλαι, όμως, οι βουλαί του Γιάνη. Με ένα αριστοτεχνικό στήσιμο από πλευράς κυβέρνησης, οι θέσεις του ΜέΡΑ25 για την οικονομία, και κυρίως το κομμάτι που αφορά στο, περιβόητο από το 2015, plan B, συμπυκνωμένο στον κωδικό «Δήμητρα», κρεμάστηκαν στα… μανταλάκια. Με την κατάλληλη σπέκουλα βρέθηκαν ο μεν Βαρουφάκης να επιβεβαιώνει το σχέδιο Δήμητρα, ο δε Τσίπρας να φωνάζει «απεταξάμην».

Από εκείνη τη στιγμή κάθε γέφυρα γκρεμίστηκε, με τον μεν πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να ξεκαθαρίζει πως ο κ. Βαρουφάκης είναι εκτός και η συνεισφορά του εξαντλείται στην ανοχή, τον δε γραμματέα του ΜέΡΑ25 να απορρίπτει κάθε πιθανότητα συνεννόησης.

Σε ό,τι αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ, η στρατηγική του «καψίματος» ήταν πλέον μονόδρομος.. Ο Μητσοτάκης προπαγάνδιζε πάνω στο 2015 «τρομάζοντας» τους πολίτες, ο Βαρουφάκης υπερασπιζόταν τις θέσεις του και κέρδιζε επικοινωνιακά φερόμενος ως ο απορρίπτων την πρόταση Τσίπρα και ο Ανδρουλάκης λάμβανε αντιφατικά μηνύματα για την πιθανότητα σχηματισμού προοδευτικής συγκυβέρνησης. Και ο Τσίπρας επίλεξε ασκώντας σφοδρότατη κριτική στον κάποτε υπουργό, με τη στόχευση του να είναι απόλυτα ευκρινής:

Να «τσιμεντώσει» τα αριστερά του, συγκρουόμενος με τον Βαρουφάκη, που στόχευε και στοχεύει στους απογοητευμένους «αντισυστημικούς» ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Να στείλει σαφή μηνύματα στη Χαριλάου Τρικούπη -που είναι και ο εν δυνάμει ισχυρότερος σύμμαχος- πως η σταθερότητα στη χώρα δεν διακυβεύεται «με εμμονές στο νόμισμα» όπως είπε ο ίδιος ο Τσίπρας.

Να βγάλει άμυνα στον Κ. Μητσοτάκη, που εκμεταλλευόμενος τον «παρτενέρ του», κατά τα λεγόμενα Τσίπρα, επιδόθηκε σε μια ολομέτωπη επίθεση για το κυβερνητικό έργο 2015-19.