H Λεπέν, ο Μακρόν και η μάχη των… πλυντηρίων

Παραθέτω το περιστατικό ως απόλυτα ενδεικτικό των διαφορών μεταξύ Εμανουέλ Μακρόν και Μαρίν Λεπέν, τόσο σε ιδεολογικό όσο και σε επικοινωνιακό επίπεδο, στο δρόμο τους για το δεύτερο και καθοριστικό γύρο των προεδρικών εκλογών, την επόμενη Κυριακή. Είναι, άλλωστε, απόλυτα ενδεικτικό του πως η –κατά γενική ομολογία- πανέξυπνη ξανθιά πολιτικός μπορεί να παλέψει για την ανατροπή που κανείς δεν περιμένει και ελάχιστοι επιθυμούν.

Στα πλαίσια της προεκλογικής του εκστρατείας για τις «καυτές» δύο εβδομάδες που απομένουν πριν την κάλπη της 7ης Μαϊου, ο κεντρώος, με σαφείς νεοφιλελεύθερες πινελιές, κύριος Μακρόν επέλεξε να κάνει μια επίσκεψη στην πατρίδα του, την Αμιάν, στο γαλλικό βορρά. Η επιλογή του δεν ήταν μόνο συμβολική. Η πόλη φιλοξενεί ένα εργοστάσιο της αμερικανικής εταιρίας ηλεκτρικών ειδών Whirlpool, που πρόκειται να μεταφερθεί από τη Γαλλία στην φτηνότερη σε κόστος Πολωνία, με αποτέλεσμα να χαθούν περίπου 290 θέσεις εργασίας. Ο κ. Μακρόν, λοιπόν, κανόνισε να συναντηθεί με εκπροσώπους των συνδικάτων, και μάλιστα όχι στο εργοστάσιο αλλά στην πόλη, προκειμένου να αμυνθεί των κανόνων της παγκοσμιοποίησης που θα τους αφήσει χωρίς δουλειά και να εξηγήσει πως η ελεύθερη αγορά μπορεί να τους ωφελήσει, μέσα και από όσα σχεδιάζει στο οικονομικό του πρόγραμμα.

Στο στρατηγείο της Λεπέν διέκριναν τις αδυναμίες της επίσκεψης και έσπευσαν με γρήγορα αντανακλαστικά να τις εκμεταλλευτούν. Η κυρία Λεπέν μετέβη απροειδοποίητα στην πόλη, την ίδια ημέρα με τον Μακρόν και κατευθύνθηκε απευθείας στις πύλες του εργοστασίου, όπου συνομιλώντας και παρηγορώντας τους σύντομα άνεργους εργαζομένους, τους διαβεβαίωσε ότι είναι η μόνη ικανή και πρόθυμη να τους κατανοήσει και να ασχοληθεί με τα προβλήματα τους. «Είμαι πάνω από όλα η υποψήφια των γάλλων πολιτών που δεν θέλουν να χάσουν τις δουλειές τους, που δεν θέλουν να απολέσουν την καταναλωτική τους δύναμη, που δεν θέλουν να βρεθούν σε άδικη ανταγωνιστική θέση με άλλες χώρες χαμηλού κόστους» δήλωσε η κυρία Λεπέν στους εργαζομένους, με τους οποίους συνομίλησε σε πολύ καλό κλίμα και έβγαλε άφθονες selfies, που έκαναν το γύρο των social media.

Διόλου τυχαία, μετά την αναχώρηση της κυρίας Λεπέν, ο κύριος Μακρόν αποφάσισε να μεταβεί τελικά επί τόπου στο εργοστάσιο –αρνούμενος βέβαια ότι η απόφαση του είχε σχέση με την αντίπαλο του. Αν και μάλλον το μετάνιωσε πικρά, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα εξαγριωμένο πλήθος εργαζομένων που τον γιούχαρε άγρια, γεγονός που ο ίδιος απέδωσε σε προβοκάτσια της ακροδεξιάς.

Είτε είχε δίκιο ότι η Μαρίν Λεπέν του έστησε παγίδα, είτε όχι, το αποτέλεσμα για τις κάμερες ήταν το ίδιο. Και ήρθε να «κουμπώσει» στα επικριτικά σχόλια περί ελιτίστικης συμπεριφοράς που είχε επιφυλάξει στις αρχές της εβδομάδας ο Τύπος, όταν ο πρώην τραπεζίτης επέλεξε να γιορτάσει τη νίκη του στον πρώτο εκλογικό γύρο, στο σούπερ σικάτο και ακριβό εστιατόριο La Rotonde.

Το Εθνικό Μέτωπο μίλησε για τρανταχτή απόδειξη ότι ο κεντρώος υποψήφιος είναι κομμάτι της ολιγαρχίας. Όμως, θα μπορούσε άνετα να μην έχει σχολιάσει τίποτε, αφήνοντας τις εικόνες των media και τα σχόλια του κόσμου να κάνουν όλη τη ζημιά. Άλλωστε, το επιτελείο Μακρόν συνέχισε να τα κάνει… μια χαρά μαντάρα κι από μόνο του. Σχολιάζοντας τη διαμάχη για τις απώλειες θέσεων εργασίας στο εργοστάσιο στην Αμιάν, ο οικονομολόγος και στενός σύμβουλος του κεντρώου υποψηφίου, Ζακ Αταλί, ισχυρίστηκε ότι πρόκειται για «ανέκδοτο» και ότι ο κόσμος θα πρέπει να βλέπει την γενικότερη εικόνα αναφορικά με την αγορά εργασίας σε συνθήκες ελεύθερης αγοράς. Δήλωση που ξεσήκωσε νέο κύμα αρνητικών σχολίων από τον Τύπο και τον απλό κόσμο.

Τι θέλουμε να πούμε με αυτά; Πως μπορεί οι δημοσκοπήσεις να επιμένουν ότι ο Εμανουέλ Μακρόν θα «καθαρίσει» με άνεση το δεύτερο γύρο, όπως έχουν προδικάσει ανακουφισμένες οι αγορές και οι έτερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, όμως κανείς, αλήθεια, δεν μπορεί να είναι απολύτως σίγουρος για το τι θα συμβεί. Διότι μην ξεχνάμε ότι η ψήφος δεν ανήκει ούτε στις αγορές, ούτε στους θεσμικούς, αλλά στον ίδιο τον γαλλικό λαό, τον βιομήχανο αλλά και τον αγρότη, τον τραπεζίτη αλλά και τον δημόσιο υπάλληλο και βέβαια τον σύντομα άνεργο της Whirlpool. Και ο τελευταίος, καλώς ή κακώς, δυσκολεύεται πιθανότατα να δει τη γενική εικόνα που του διαμήνυσε ο Ζακ Αταλί. Σκέφτεται μόνο, πως και πότε, θα βρει νέα δουλειά.