Η εποχή των τεράτων

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου 

O ένας είναι υποψήφιος βουλευτής της Ν.Δ. και καθηγητής Ιατρικής, τρομάρα του και τρομάρα μας. Ονομάζεται Σπύρος Πνευματικός και ξεστόμισε ανερυθρίαστα ότι «σε βαριά ασθενείς δεν χρειάζεται να γίνονται πολλές ιατρικές πράξεις και εξετάσεις γιατί κοστίζουν. Ένας καρκινοπαθής τελικού σταδίου δεν είναι υποχρεωτικό… Δεν θα τα καταφέρει, δεν έχει καλή πρόγνωση, πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή. Γιατί; Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση ορισμένων ανθρώπων».

Αφήστε τους ανθρώπους να πεθάνουν για να κυριαρχήσουν τα τέρατα-δολοφόνοι. Αυτός ο ανήθικός τύπος έχει διατελέσει και αναπληρωτής πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής και Δεοντολογίας από το 2013 μέχρι το 2015. Όταν έδινε τον όρκο του Ιπποκράτη, νόμισε πως ορκίζεται στον Μένγκελε…

Ο άλλος είναι πρώην υπουργός και υποψήφιος επίσης της Ν.Δ. στον B’ Τομέα της Αθήνας. Ονομάζεται Γιώργος Κουμουτσάκος, κατά καιρούς απασχολεί την επικαιρότητα συνήθως για λόγους γκάφας ή αφασίας (όπως όταν φωτογραφήθηκε ανέμελος στον πολυτελή χιονισμένο κήπο του την ημέρα του μεγάλου αποκλεισμού των οδηγών λόγω χιονιού στην Μεσογείων και την Αττική Oδό, τον χειμώνα του 2022) και προχθές επανήλθε δριμύτερος σε αναισθησία.

Η ερώτηση στο πάνελ αφορά τον θάνατο τριών ανθρώπων σε δυο μέρες, εξ’ αιτίας της έλλειψης ασθενοφόρων. Η απάντηση του αφορά στον κλινικό θάνατο της ενσυναίσθησης: «Υπάρχει όμως μια κατατεθειμένη λαϊκή αποδοχή της τάξεως του 40% πριν 10 μέρες. Αυτά έχουν κριθεί. Ήταν μέσα στον απολογισμό που καταθέσαμε πριν την 21η Μαΐου και οδήγησε στο αποτέλεσμα που οδήγησε. Είχαμε λαϊκή ανταπόκριση που έδωσε 40% στον κυβερνητικό απολογισμό που καταθέσαμε». Έχει κριθεί ο θάνατος με βάση την σχέση του πολιτικού κόστους-οφέλους και κερδάμε…

Η άλλη ήταν αναπληρώτρια υπουργός (Ιδιωτικής) Υγείας, η οποία δεν δίστασε να στείλει εγκύκλιο (την πήρε πίσω μετά την γενική κατακραυγή) που προέβλεπε την κάλυψη των κενών στις εφημερίες από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων, για να μην ανέβει το κόστος με την πρόσληψη προσωπικού.

Ας παραλάβει τα βαριά περιστατικά π.χ. ο ειδικευόμενος μικροβιολόγος, αρκεί να μην επιβαρυνθεί το δημόσιο ταμείο και δεν έχει περίσσευμα για τις απευθείας αναθέσεις. Και μόλις έσκασε το θέμα με τις ελλείψεις στα νησιά, εξεμάνη: «Γιατί να πληρώνουμε γιατρούς στα νησιά, για να κάθονται 8 μήνες;» διερωτήθηκε, αλλά τα ντουβάρια έμειναν στην θέση τους.