Και γιατί να κάνουμε εκλογές;

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

Η αυτοπεποίθηση δεν αρμόζει στον πάσα έναν. Δεν γίνεται δηλαδή να μην είσαι πορφυρογέννητος, να μην είσαι από πολιτική δυναστεία, να είσαι από τα σπλάχνα της κοινωνίας και να νιώθεις ισότιμος με τους royals. Δεν το θέλει η ίδια η φύση ρε παιδί μου.

Πόσο μάλλον στην εποχή της μετα-πολιτικής και της μετα Δημοκρατίας, όπου οι εκλεκτοί ενός κλειστού συστήματος πολυπλόκαμης εξουσίας χτίζουν έναν κόσμο αποκλειστικά για πλούσιους και ισχυρούς, χωρίς κανένα από τα στάνταρ της παραδοσιακής πολιτικής. Όποιος δεν μπορεί να προσαρμοστεί πεθαίνει. Και ο γιός του «Εφιάλτη», όπως αποκαλούσε ο Α. Παπανδρέου τον Κων. Μητσοτάκη, ξέρει να προσαρμόζεται χωρίς κανέναν δισταγμό.

Ο  Κυρ. Μητσοτάκης, γέννημα θρέμμα μιας από τις πιο ισχυρές φαμίλιες, κατάφερε πλάκα- πλάκα να εξολοθρεύσει τις «αντίπαλες» πολιτικές οικογένειες αναίμακτα. Η έννοια του νεποτισμού στην μεταπολιτευτική Ελλάδα ταυτίστηκε με τρεις οικογένειες. Καραμανλήδες, Παπανδρέου και Μητσοτάκηδες διαφεντεύουν επί σχεδόν μισό αιώνα τις τύχες αυτής της χώρας.

Πού βρίσκονται τώρα οι οικογένειες Καραμανλή και Παπανδρέου; Ο ανιψιός του ιδρυτή και πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ύστερα από δεκαετίες αποσύρθηκε φέτος και επισήμως από τον πολιτικό στίβο, υπογράφοντας και τυπικά την ληξιαρχική πράξη πολιτικού «θανάτου» του λεγόμενου Καραμανλισμού. Ο ξάδελφος του Αχιλλέως, ο επονομαζόμενος και υπουργός των Τεμπών, δεν συγκαταλέγεται πουθενά, ούτε σε καραμανλικούς, ούτε σε μητσοτακικούς, ούτε κάπου αλλού. Είναι μια μονάδα, μια σπόντα που ξέφυγε από το οικογενειακό κάδρο…

Ο Γιώργος Παπανδρέου ήλθε σαν Μεσσίας με βάση το κληρονομικό Δίκαιο, είδε την χώρα να ρημάζει από τα μνημόνια στα οποία την έβαλε και απήλθε κάπου στα… απόκρυφα διαμερίσματα της Ιστορίας.

Σήμερα ο Κυρ. Μητσοτάκης νικητής, τροπαιούχος και απερίσπαστος από τις απειλές άλλων γόνων, ενσαρκώνει την πιο ακραία εκδοχή του νεποτισμού, έχοντας ενσωματώσει χειρουργικά την ακροδεξιά με την ακροκεντρώα παρέα του Σημιτισμού.

Μετά τα αφύσικα ποσοστά της 21ης Μαΐου και το παραλυτικό σοκ που προκάλεσαν στο 60% που δεν τον ψήφισε, τι πιο φυσικό να δηλώνει αλαζονικά ότι δεν βλέπει άλλον υποψήφιο πρωθυπουργό για τις 25 Ιουνίου;

Ίσως και να μην χρειάζονται καν εκλογές εδώ που τα λέμε, έτσι που έχουν καταλυθεί σε τέσσερα χρόνια, όλες οι παραδοσιακές σταθερές του πολιτικού παιχνιδιού. Ας τον ενθρονίσουμε όπως τον Κάρολο, να τον κάνουμε και τουριστική ατραξιόν να τελειώνουμε.