Κάηκε ένα πεύκο; Φύτεψε ένα κυπαρίσσι ενάντια στους Ρωμαίους κατακτητές
Το Πεύκο είναι το «καταραμένο δένδρο»!
Έτσι το χαρακτήριζαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι. Δεν επέτρεπαν να φυτευτεί μέσα στις πόλεις και στους οικισμούς τους.
Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι γνώριζαν ότι το πεύκο είναι δαδί.
Είναι εμπρηστικός μηχανισμός! Με εγγύηση ότι μια μέρα θα σε κάψει!
Καίγονται πολύ εύκολα και συντελούν στην επέκταση της φωτιάς μέσω της έκρηξης των κουκουναριών.
Κι όμως οι αδίστακτοι Ρωμαίοι κατακτητές γέμισαν με πεύκα την Ελλάδα.
Με στόχο να την υποδηλώσουν και να την εξουσιάζουν.
Έκοβαν τα κυπαρρισια, τον δρυ και άλλα δένδρα, και έφτιαχναν ένα πυκνό δασάκι με εύφλεκτα πεύκα έξω από κάθε πόλη, ώστε αν γίνονταν εξέγερση, να έκαιγαν εύκολα την εξεγερθείσα πόλη και όλα τα χωριά.
Αυτή ήταν η εύφλεκτη βόμβα – παγίδα που έστηναν γύρω από πόλεις και χωριά ενάντια σε κάθε εξέγερση.
Οι Ρωμαίοι ευθύνονται για το εύρος που έχει το πευκοδάσος στην Ελλάδα, όπως και αλλού.
Δεν χρησιμοποιούσαν τα πεύκα μόνο για ξυλεία αλλά και σαν πολιτική καύσιμη ύλη.
“Εκαιγαν τα δάση ως στρατιωτική τακτική για έλεγχο των υποδούλων” (βλέπε Lucretius).
Οι Έλληνες, για να αντισταθούν στους Ρωμαίους που έβαζαν φωτιά στο δάσος γύρω από τις πόλεις όταν ήθελαν να καταστείλουν εξεγέρσεις, φύτευαν στα νεκροταφεία τους έξω από τις πόλεις ένα διάδρομο εξόδου από πυκνά κυπαρίσσια.
Στην Αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστό πως τις καλλίτερες αντιπυρικές ζώνες τις δημιουργεί το κυπαρίσσι. Γιατί υδρεύεται, έχει σημαντικό ποσοστό υγρασίας και προστατεύει αντί να καίγεται όπως το πεύκο.
Στην Αρχαία Ελλάδα έφτιαχναν ζώνες με κυπαρίσσια, και έτσι δεν περνούσαν οι φλόγες στα σπίτια. Κάθε πόλη είχε περίμετρο περίβολο από κυπαρρισια, πυκνό και σε τριπλή ή τετραπλή σειρά.
Έτσι, σε περίπτωση πυρκαγιάς, υπήρχαν πάντα δίοδοι εξόδου και διαφυγής.
Την παράδοση αυτή συνέχισαν και οι χριστιανοί στα κοιμητήρια, δίχως όμως να γνωρίζουν γιατί το κάνουν.
Το πώς εμείς οι “περιβαλλοντικά ευαίσθητοι” νεοέλληνες σχεδόν… πεισθήκαμε από τις εταιρείες των δασολόγων που πλουτίζουν φτιάχνοντας παράλογους “δασικούς χάρτες” ότι όχι μόνο είναι ασφαλές, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι από το Σύνταγμα της Ελλάδας να ζούμε ανάμεσα στα πεύκα και όχι σε άλλα αντιπυρικά δένδρα και φυτά, είναι θέμα άλλου σημειώματος…
Υπάρχουν τόσα και τόσα φυλλοβόλα, καρποφόρα δέντρα για να στολίσουν τις πόλεις, τους δρόμους και τις αυλές μας!
Προστασία του περιβάλλοντος είναι να φυτευτούν δένδρα ανθεκτικά στην φωτιά.
Φυτά ποώδη που έχουν σχετικά υψηλή ανθεκτικότητα στη φωτιά και μπορούμε να φυτέψουμε στον κήπο μας είναι: η γαρυφαλλιά, η βερόνικα, η γκαϊλάρδια, η κορέοψη, και το μεταξάκι.
Επίσης, σημαντική αντιπυρική προστασία προσφέρουν στον κήπο μας όλων των ειδών οι κάκτοι και τα παχύφυτα που περιέχουν σημαντικό ποσοστό υγρασίας στους βλαστούς τους.
Από τους πιο ανθεκτικούς καλλωπιστικούς θάμνους στην φωτιά που μπορούμε να φυτέψουμε στον κήπο μας για αντιπυρική προστασία είναι η τριανταφυλλιά, η πασχαλιά, το βιβούρνο, το ευώνυμο, το κυδωνίαστρο, η μαόνια, το ροδόδεντρο και η αζαλέα.
Τα συγκεκριμένα φυτά προστατεύουν από την εξάπλωση της φωτιάς λόγω του καταπράσινου φυλλώματος που διαθέτουν ενώ παράλληλα μας προσφέρουν και μία υπέροχη ανθοφορία.
Τα πιο ανθεκτικά καρποφόρα δέντρα που αντέχουν σε φωτιά και μπορούμε να φυτέψουμε στον κήπου μας, είναι η καρυδιά, η χαρουπιά, η φραγκοσυκιά, το αβοκάντο και η δαμασκηνιά.
Από τα καλλωπιστικά δέντρα που μπορούμε να αξιοποιήσουμε και να φυτέψουμε σε φράκτες στα όρια του κήπου μας, αρκετό ενδιαφέρον έχει ο πλάτανος, η λεύκα, ο προύνος, η ψευδακακία, το κυπαρίσσι και η φλαμουριά.
Για εξοχικές κατοικίες που βρίσκονται κοντά σε δάση και υπάρχει υψηλός κίνδυνος πυρκαγιάς, η φύτευση φραγκοσυκιάς σε πυκνό φράχτη αποτελεί το πιο αποτελεσματικό φυσικό τρόπο δημιουργίας αντιπυρικής ζώνης καθώς το 90% του φυτικού μέρους της φραγκοσυκιάς περιέχει νερό.
Όσον αφορά τις πόλεις και κωμοπόλεις της χώρας, που βρίσκονται σε υψόμετρο μέχρι και 800 μέτρα και έχουν γίνει αναδασώσεις σε γυμνές ή καμένες περιοχές, δίπλα σε νέους οικισμούς με κωνοφόρα, ας… το ξανασκεφτούν το θέμα οι υποψήφιοι της τοπικής αυτοδιοίκησης…
