Κατάρρευση Μητσοτάκη με πάταγο είδε ο Βενιζέλος

Σε γραμμή… Μανεσιώτη, ο Ευάγγελος Βενιζέλος προχώρησε σε μια μακροσκελή δήλωση ελάχιστα λεπτά μετά την ολοκλήρωση της δήλωσης Μητσοτάκη, με την οποία αποδομεί εν συνόλω πολιτικά, νομικά, συνταγματικά τον πρωθυπουργό, τις δικαιολογίες και την αποποίηση των δικών του ευθυνών από την υπόθεση παρακολούθησης Ανδρουλάκη.

Το κυριότερο, για να επανέλθουμε στον εκδότη μας, και ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προβλέπει το πολιτικό τέλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, εγκαινιάζοντας από τώρα μια μακρά περίοδο πολιτικών συζητήσεων, αναλύσεων και διαβουλεύσεων για την ουσιαστική απαρχή των συνεργατικών κυβερνήσεων με τη συμμετοχή δύο ή περισσότερων κομμάτων, ή άλλων κυβερνητικών σχημάτων ειδικού σκοπού με τη συμμετοχή προσωπικοτήτων απ’ όλο το πολιτικό φάσμα.

Τον Ευάγγελο Βενιζέλο μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς για χίλια πράγματα, δεν μπορεί όμως να μην του αναγνωρίσει ότι διαθέτει οξύνοια και πολιτικά αντανακλαστικά, τα οποία μπορεί να τα «δέσει» με νομική σκέψη και επιχειρηματολογία λόγω ιδιότητας. Αποτέλεσμα, το πολιτικό masterpiece κατάρριψης του πρωθυπουργικού «ψευτοδιαγγέλματος» ελάχιστη ώρα μετά την «κονσέρβα» Μητσοτάκη. Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και συγκυβερνήτης του Αντώνη Σαμαρά προχώρησε σε μια σκληρή κριτική όλων όσων είπε ο πρωθυπουργός, έχοντας ως πρόλογο το συμπέρασμα πως «ένα μοντέλο συγκεντρωτικής άσκησης της εξουσίας φτάνει με πολύ θόρυβο στα όριά του. Το μείγμα αίσθησης παντοδυναμίας και ακρισίας απέβη ανεξέλεγκτο. Το μοντέλο πρέπει συνεπώς να αλλάξει αμέσως».

Αφήνοντας το στην άκρη για την ώρα, ο «ενεργός πολίτης» που ο Μητσοτάκης πρότεινε για την «Επιτροπή των Σοφών» του Συμβουλίου της Ευρώπης, επεφύλασσε ένα γερό ράπισμα στον «γενναιόδωρο» πρωθυπουργό υποδεικνύοντας τον ως πολιτικά υπεύθυνο για την παρακολούθηση Ανδρουλάκη αλλά και «γκαφατζή»! «Η θέση του Πρωθυπουργού ότι η παρακολούθηση ήταν τυπικά νόμιμη αλλά πολιτικά εσφαλμένη είναι μεγάλων διαστάσεων σφάλμα. Μπορούν άραγε να παρακολουθούνται πολιτικά πρόσωπα, βουλευτές και αρχηγοί κομμάτων, για λόγους «εθνικής ασφάλειας» εάν το σταθμίσει ο εκάστοτε πρωθυπουργός και το εγκρίνει ένας εισαγγελέας εφετών; Όχι βέβαια. Περιμένω ο Πρωθυπουργός να επανέλθει με σχετική διευκρίνηση»…

Βέβαια ο κ. Βενιζέλος δεν έμεινε εκεί, αλλά μίλησε για την ανάγκη κοινοβουλευτικού ελέγχου της ΕΥΠ – όταν ο πρωθυπουργός είχε αποθεώσει την απευθείας υπαγωγή των υπηρεσιών πληροφοριών απευθείας στους αρχηγούς των κρατών- αλλά και την αναζήτηση ποινικών ευθυνών για την υπόθεση, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης… ξέχασε να θίξει αυτό το θέμα.

Επιθέσεις + ειδικές κυβερνήσεις = ρόλος για τον εαυτό του

Ας τα αφήσουμε για την ώρα τα των υποκλοπών, έχει ο Μητσοτάκης να τραβήξει τον Γολγοθά του μέσα στον Δεκαπενταύγουστο, κι ας γυρίσουμε στον Βενιζέλο και τις επιδιώξεις του. Για μια ακόμα φορά ο πρώην υπουργός επιτέθηκε στον Κυριάκο Μητσοτάκη κάνοντας του παράλληλα και μαθήματα. Είχαν προηγηθεί οι επιτιμήσεις για τη διαχείριση της πανδημίας, την άσκηση εξωτερικής πολιτικής, την κόντρα της κυβέρνησης με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο, τον πρωθυπουργικό διαχωρισμό των εμπλεκόμενων πολιτικών προσώπων στο σκάνδαλο Novartis από το βήμα της Βουλής. Όμως οι μέχρι τώρα παρεμβάσεις Βενιζέλου είχαν κι ένα διδακτικό νόημα, ήταν και λίγο «κριτική αφ’ υψηλού». Στη χθεσινή, όμως, επίκριση ο Βενιζέλος κατηγορεί τον Μητσοτάκη για θέματα δημοκρατικής υπόστασης, για λιγότερο κράτος δικαίου, για βύθιση της χώρας «σε θλιβερές όψεις του παρελθόντος, απώτερου και εγγύτερου», για μια σειρά λόγους που προηγουμένως ο Μητσοτάκης είχε αναφερθεί εκ διαμέτρου αντίθετα.

Και πάμε στην ουσία, που πιθανώς έχει μέσα πολλή από την πεποίθηση Βενιζέλου, ότι το όποιο πολιτικό μέλλον του και μια «τελευταία ζαρια» σε θέση ευθύνης για τη χώρα περνά μέσα από μια νέου τύπου κυβερνητική συνεργασία, έναν νέο κυβερνητικό σχηματισμό-μωσαϊκό, στο οποίο θα χωρούν προσωπικότητες ευρείας αποδοχής ή έστω δοκιμασμένες πολιτικά. Γιατί αν περιμένει από Μητσοτάκη θα συνταξιοδοτηθεί από την Επιτροπή των Ευρωπαίων σοφών…