Κι εάν το κάναμε «όπως η Ιρλανδία»… ποιος θα κέρδιζε;

Η είδηση από τη γη των Κελτών, βάζει σοβαρή υποψηφιότητα ως ένα από τα βασικά επιχειρήματα των «Μένουμε Ευρώπη» για το επόμενο διάστημα. Το δόγμα «οι άλλοι που εφάρμοσαν το μνημόνιο πετυχαίνουν ανάπτυξη» συναντάει το έτερο της «ανάγκης ελαχιστοποίησης της φορολογίας για την ανάκαμψη της οικονομίας». Αποτέλεσμα; Η, πράγματι ασύλληπτη, ανάπτυξη της Ιρλανδίας για το 2015, που ξεπέρασε το 26%.

 

Εδώ όμως σταματούν οι πανηγυρισμοί και οι επευφημίες για την ανάπτυξη της χώρας. Όπως αναφέρει το Bloomberg, τα στοιχεία αυτά δεν είναι τίποτε άλλο από το αποτέλεσμα της μετεγκατάστασης στην ιρλανδική επικράτεια πολλών ξένων επιχειρήσεων. Αιτία, ο χαμηλός συντελεστής φορολογίας που βρίσκεται στο 12,5% και αποτελεί πόλο έλξης.

Έτσι, σύμφωνα με κάποιους αναλυτές, η πραγματική ανάπτυξη στη χώρα δεν ξεπερνά το 5,5%, χωρίς όμως αυτό να μπορεί να μετρηθεί. Δυστυχώς όμως, το γεγονός της επίπλαστης ανάπτυξης των δεικτών δεν είναι το χειρότερο για τους Ιρλανδούς.

Όπως αναφέρεται στα ξένα δίκτυα, δείκτες όπως των κατασκευών γνωρίζουν μεγάλη ακμή (87%), όχι μόνο χωρίς αντίκτυπο στο ΑΕΠ της χώρας που την ίδια ώρα μειώνεται. Αλλά, ακόμα χειρότερα, αυτοί οι δείκτες αυξάνουν τις εισφορές που οφείλει η Ιρλανδία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το μόνο παρήγορο, η μείωση της επίσημης ανεργίας σχεδόν στο μισό σε σχέση με το 2012.

Την ίδια ώρα στον ευρωπαϊκό νότο…

Σε κάθε περίπτωση, οι συνειρμοί με την ελληνική οικονομία είναι αναπάντεχοι. Τόσο για την ανάγκη ανάπτυξης, όσο και για τις απαιτήσεις των επιχειρήσεων για μείωση της φορολογίας, η οποία για τις επιχειρήσεις είναι πλέον στο 29%.

Σύμφωνα με τα όσα δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), Ανδρέας Ανδρεάδης, όταν είδε τον πρόεδρο της Κομισιόν, έσπευσε να του παραπονεθεί για την υψηλή φορολόγηση που υφίσταται ο επιχειρηματικός κλάδος, και κυρίως ο Τουρισμός, της χώρας, διπλός σε σχέση με τους ανταγωνιστές του.

Η απάντηση του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ μοιάζει πληρωμένη. «Μα εσείς κλέβετε. Όσο κλέβετε θα ανεβαίνει ο ΦΠΑ» του απάντησε, όπως δήλωσε ο κ. Ανδρεάδης. Πόσο δίκιο είχε ο αξιοσέβαστος, σύμφωνα με τον επιχειρηματικό κλάδο της χώρας, και αυτοπροσδιοριόμενος ως φιλέλληνας, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που βάζει άπαντες στο ίδιο τσουβάλι;

Με μια ματιά στην πρόσφατη τουριστική ειδησιογραφία, μπορεί κανείς να ενημερωθεί πως τα έσοδα του κράτους από τον ΦΠΑ στα νησιά βρίσκονται κατά 60% κάτω από τα αναμενόμενα. Κι αυτό, την στιγμή που (κατά τον ΣΕΤΕ), μόνο τον Μάιο, οι αφίξεις τουριστών αυξήθηκε κατά 4,8%, την ώρα που οδεύει σε νέο ρεκόρ.

Όμως και στον υπόλοιπο επιχειρηματικό κλάδο η εικόνα δεν είναι διαφορετική.

Μόλις την περασμένη εβδομάδα, τα στοιχεία της «Διαγνωστικής Έκθεσης για την αδήλωτη εργασία στην Ελλάδα» έκαναν λόγο για μαύρη οικονομία ύψους 25% του ΑΕΠ. Σε απόλυτους αριθμούς, μιλάμε για 45 δισ. ευρώ, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη πολλαπλασιαστικούς παράγοντες. Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή η οικονομία σημαίνει και βαθμίδες στο μέγεθος της επίσημης ανεργίας.

Την ίδια ώρα, τα χρέη των επιχειρήσεων προς το Δημόσιο ισοδυναμούν με το μισό ΑΕΠ της χώρας. Ήτοι, 89 δισ. ευρώ, με τις προβλέψεις να τα υπολογίζουν σε 95 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του έτους, που μαζί με εκείνα προς τα ασφαλιστικά ταμεία, αγγίζουν τα 110 δισ. ευρώ.

Έχει λοιπόν κάποια σχέση αυτή η επιχειρηματική συμπεριφορά με την αντίστοιχη των επιχειρήσεων, προ και μετά κρίσεως, στην Ιρλανδία;

Εδώ είναι Ελλάδα

Συνεπώς, είναι πράγματι βέβαιο πως η Ιρλανδία, που εφάρμοσε γρήγορα κι δραστικά μεταρρυθμίσεις και περικοπές, εμφανίζει ζηλευτά ποσοστά ανάπτυξης. Και σίγουρα, αρκετές από τις πρακτικές της θα μπορούσαν να κάνουν αισθητή διαφορά και στους δείκτες της Ελλάδας. Και ακόμα πιο σίγουρα, ο μειωμένος συντελεστής φορολόγησης μπορεί να προσελκύσει πλήθος επιχειρήσεων στη χώρα μας.

Πλην όμως… Πρώτου ο ΣΕΒ, η ΕΣΕΕ και ο υπόλοιπος επιχειρηματικός κόσμος επαναλάβουν για ακόμα μία φορά την «ανάγκη μείωσης της φορολογίας για τις επιχειρήσεις» την ώρα που… ο κόσμος το έχει τούμπανο, ας πουν και μια κουβέντα για τα φέσια και τις μεθοδεύσεις αρκετών μπαταχτσήδων ομοτράπεζών τους. Όλους εκείνους που κάνουν ότι μπορούν για να μην αποδώσουν το παραμικρό έσοδο στο κράτος και το Δημόσιο.

Ειδικά τώρα, που το χρήμα έρχεται «ζεστό» από τις δόσεις της πρώτης αξιολόγησης για να πληρώσει τα 4 από τα 5,5 δισ. ευρώ των οφειλών του Δημοσίου προς αυτούς.

Και μετά συζητάμε για φιλικότερο φορολογικό-επιχειρηματικό περιβάλλον στα πρότυπα της Ιρλανδίας. Εάν στο μεταξύ οι Κέλτες έχουν γλιτώσει τα νέα δημοσιονομικά προβλήματα…