Κυριάκος Μητσοτάκης: Μετά τον Σαμαρά, τι;

Στις παρούσες συνθήκες είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος για πόσους μέσα στη σημερινή Νέα Δημοκρατία θεωρείται «κακό» η διαγραφή του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Για όσους, όμως, θεωρούν τη διαγραφή ενός σημαίνοντος προσώπου της Ν.Δ. ως αρνητική εξέλιξη για την ενότητα και τη συνοχή του κόμματος σε μια δύσκολη συγκυρία, υπάρχει η ρήση του Σοφοκλή «ενός κακού μύρια έπονται»…

Η διαγραφή Σαμαρά ήταν θεωρητικά το «εύκολο» κομμάτι μιας σειράς σχεδιασμών του Μαξίμου ή τουλάχιστον η αρχή σε μια αλυσίδα γεγονότων με αβέβαιη κατάληξη. Τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το επιτελείο του πρέπει να αποφασίσουν τα επόμενα βήματα προκειμένου να απορροφηθούν οι κραδασμοί στο εσωτερικό του κόμματος και να διασφαλιστεί η κοινοβουλευτική πλειοψηφία για το κυβερνητικό έργο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, μια εισήγηση που έχει δεχτεί ο πρωθυπουργός αφορά στο να προχωρήσει σε έναν ανασχηματισμό, πιθανώς διευρυμένο. Το σκεπτικό υπαγορεύει την αξιοποίηση πολλών στελεχών τόσο από την «καραμανλική» πτέρυγα όσο και κάποιων από τους λεγόμενους «σαμαρικούς» βουλευτές, προκειμένου να «εξαγοραστεί» η υποστήριξή τους και να διαλυθεί η οποιαδήποτε σκέψη για ρήξη με την κυβέρνηση ή σύμπλευση με τον πρώην πρωθυπουργό σε ενδεχόμενα σχέδια φυγής «έξω από το μαντρί».

Ένας ανασχηματισμός στην παρούσα φάση δικαιολογείται από πολλές πλευρές. Υπάρχει κυβερνητική κόπωση και δυσλειτουργίες στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής, με πολλούς τομείς να «μπάζουν» προκαλώντας τη δυσφορία ή και την οργή ακόμα και παραδοσιακών ψηφοφόρων του κόμματος.

Επίσης, υπάρχει και η εν εξελίξει «στροφή προς τα δεξιά», που έχει εκκινήσει από την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, η οποία δικαιολογεί αλλαγές τόσο σε πρόσωπα όσο και σε πολιτικές αποφάσεις. Κάποιες απομακρύνσεις κεντρώων ή με ΠΑΣΟΚικό παρελθόν στελεχών θα γίνονταν αναίμακτα, τουλάχιστον για την ώρα και με ζητούμενο τον αντίκτυπο τους στους κεντρώους ψηφοφόρους που συνέρρευσαν στη Νέα Δημοκρατία τα προηγούμενα χρόνια.

Το ρίσκο στη Βουλή

Υπάρχει ωστόσο και το άλλο σενάριο που κυκλοφορεί στο Μαξίμου, αυτό της ψήφου εμπιστοσύνης στη Βουλή. Πρόκειται για μια αποτελεσματική κίνηση καθώς από τη μια πιέζονται στο έπακρο τα μέλη της «γαλάζιας Κ.Ο.», υπερψηφίζοντας και μη μπορώντας να χρεωθούν την πτώση της κυβέρνησης, από την άλλη ο Κ. Μητσοτάκης ξεκαθαρίζει το εσωκομματικό τοπίο για μεγάλο διάστημα παραμένοντας αδιαμφισβήτητος ηγέτης. Υπάρχουν όμως «αγκάθια» και σε αυτό το μονοπάτι.

Ένα απ’ αυτά να επανέλθει το ζήτημα του Προέδρου της Δημοκρατίας, αυτό που προσπαθεί να αποφύγει με κάθε τρόπο τώρα το Μαξίμου, μέσα από τις εισηγήσεις των μελών της Κ.Ο. που ανήκουν στην καραμανλική πτέρυγα. Θα μπορεί, δηλαδή, ο Ν. Κακλαμάνης, ο Ευρ. Στυλιανίδης ή κάποιος άλλος «καραμανλικός» εισηγητής στη ψήφο εμπιστοσύνης, μαζί με τη στήριξη στο κυβερνητικό έργο να προσθέτει και την αναγκαιότητα της παρουσίας ενός ΠτΔ του διαμετρήματος Καραμανλή στην παρούσα φάση για τη χώρα.