Μας δουλεύουν ψιλό γαζί… με την ακρίβεια 

Έχουν όνομα και επώνυμο. Και σύντομα θα τα δείτε να φιγουράρουν εδώ, στη Μαύρη Λίστα, γιατί το δούλεμα πάει σύννεφο!

Πώς είναι δυνατόν η φέτα, το παραδοσιακό ελληνικό τυρί, να είναι πιο φθηνό στην Ευρώπη από ό,τι στα ράφια των ελληνικών σούπερ μάρκετ; Πώς είναι δυνατόν ο ελληνικός καφές να κοστίζει περισσότερο στην Αθήνα από ό,τι στο σούπερ μάρκετ του Βελγίου; Πώς εξηγείται ο ελληνικός, παραδοασιακός χαλβάς να κοστίζει λιγότερο στον κεντροευρωπαίο καταναλωτή, από ό,τι στον κατά πολύ φτωχότερο Έλληνα; Μιλάμε για τα ίδια ακριβώς προϊόντα, που παράγονται στην Ελλάδα, ίδια μάρκα, ίδια ποσότητα, ίδια ποιότητα, αλλά διαφορετική τιμή… έως και 30% φθηνότερη στο εξωτερικό!

Και μην βιαστείτε να πείτε ότι οι ποσότητες που εξάγονται είναι μεγαλύτερες. Πόσο περισσότερο χαλβά να αγοράσουν, δηλαδή, οι Βέλγοι; Πόσο περισσότερο από εμάς αγαπάνε την φέτα, πόσο περισσότερο ελληνικό καφέ πίνουν; Τέτοια μεταστροφή έχει συμβεί στις προτιμήσεις τους; Σιγά μην αγοράζουν μεγαλύτερες ποσότητες από εμάς σε αυτά τα προϊόντα, για να μην πω για το γιαούρτι ή ακόμα και για την κατεψυγμένη χορτόπιτα! Ούτα καν ο ΦΠΑ -που πράγματι είναι χαμηλότερος στις χώρες αυτές- δεν δικαιολογεί την τεράστια απόκλιση στις τιμές, δεν βγαίνει!

«Για να μπεις στις χώρες αυτές πρέπει να αντέξεις τον ανταγωνισμό των μεγάλων εταιρειών, γαλακτοκομικών ή άλλων, αν δεν ρίξεις τις τιμές, δεν βλέπεις… ράφι», μας λέει άνθρωπος του κλάδου των γαλακτομικών. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι στην Ελλάδα δεν δουλεύει ο ανταγωνισμός, ούτε ελέγχονται οι εταιρείες που κάνουν όλο το “παιχνίδι”. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος της “επίθεσης” του υπουργού Ανάπτυξης στην Επιτροπή Ανταγωνισμού. Κάπου πρέπει να τα ρίξουμε…

Με άλλα λόγια, μας δουλεύουν ψιλό γαζί με την ακρίβεια. Ο ένας κάνει ότι ελέγχει, ο άλλος κάνει ότι διοικεί και οι βιομήχανοι τρίβουν τα χέρια τους, αισχροκερδώντας σε βάρος των καταναλωτών…