Οι «πέτρες της πείνας» και οι ευθύνες της γερασμένης Ευρώπης

Της Κατερίνας Παπακώστα-Σιδηροπούλου*
Οι άνθρωποι, πάντοτε ερμήνευαν -για την προστασία τους- τα σημάδια. Θεωρούσαν, ότι οι θεοί τους προειδοποιούν -για τα μελλούμενα- ώστε να λάβουν πρόνοιες για να αποφύγουν το κακό.

Οι «πέτρες της πείνας», ήταν κακότυχο σημάδι -προειδοποίηση- για ξηρασία και έλλειψη τροφής. Οι άνθρωποι, όταν τις έβλεπαν στις όχθες των ποταμών, φρόντιζαν επειγόντως για προμήθειες. «Όταν με δείς θα κλάψεις», έγραφαν οι πέτρες και όλοι οι λογικοί έπιαναν το νόημα και προνοούσαν για τα χειρότερα.

Η Γερμανία, έδωσε το μήνυμα. Η επισιτιστική κρίση είναι προ των πυλών. Οι «πέτρες της πείνας» προειδοποίησαν… Η ευθύνη της Ευρώπης, τεράστια. Οι επιλογές εφεξής, πρέπει να είναι στραμμένες μονοσήμαντα προς το συμφέρον των λαών της Ευρώπης.

Η οδηγία για προμήθειες στα νοικοκυριά δεν αρκεί για να αναστραφεί -με κύρια υπεύθυνη την Ευρώπη για τα συμβαίνοντα- η ανατροπή του κόσμου που ξέραμε, ο οποίος τούμπαρε από τους αδέξιους και ετεροκαθοριζόμενους χειρισμούς. Η Ευρώπη -με αφορμή το «όχι» της Αυστρίας στην άρον, άρον ένταξη της Ουκρανίας- αντιλαμβάνεται όψιμα ότι η Πολιτική- Διπλωματική- Οικονομική διαχείριση του αδελφοκτόνου πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας, σπρώχνει νομοτελειακά σε υστέρηση, σε πενία τους Ευρωπαίους.

Συνάμα, την εκθέτει για την ετεροκαθορισμένη στάση της. Η συνομιλία Μακρόν-Πούτιν -το δισκοπότηρο, ήταν η επισιτιστική κρίση- αφορούσε στην πείνα που πλησιάζει γοργά. Αντιλαμβάνεται η Ευρώπη οδυνηρά, ότι δεν αξίζει στους πολίτες ο λιμός. Αντιλαμβάνεται επίσης, ότι δεν μπορεί να αντέξει η γερασμένη καρδιά της, τις βαριές «πέτρες της πείνας».

Άν αυτό δεν συμβεί αστραπιαία, οι «πέτρες της πείνας» θα αλλάξουν χρήση στα χέρια των ευρωπαίων πολιτών, με ό,τι αυτό συνοδεύεται.

* Πρόεδρος Ν.Ε.Ο.