Οικογένεια Ghuferi: «Το όνειρό μου γκρεμίστηκε στη Γάζα. Για ποιον να γυρίσω; Ποιος θα με πει μπαμπά; Ποιος θα με πει αγάπη μου; Η γυναίκα μου, μου έλεγε ότι ήμουν όλη της η ζωή. Ποιος θα μου το πει αυτό τώρα;»

Στη φωτογραφία ο Ahmad al-Ghuferi με τις μικρές κόρες του Τάλα, Λάνα και Νάτζλα. Μία βδομάδα πρίν, είχε τα γενέθλια της η μικρότερη κόρη του, η Νάτζλα. Έγινε δύο χρονών. Ο Ahmad, δούλευε σε ένα εργοτάξιο στο Τελ Αβίβ, όταν ξεκίνησε η εισβολή, η οικογένειά του ζούσε στην Γάζα. Ένα βράδυ μιλούσε στο τηλέφωνο με την σύζυγο του, την Shireen, όταν ο ισραηλινός πύραυλος χτύπησε την είσοδο του σπιτιού της οικογένειας. Βρήκαν καταφύγιο, όπως και πολλοί άλλοι, στο τετραώροφο σπίτι ενός θείου, εκεί κοντά στο Ιατρικό Κέντρο Sahaba στη γειτονιά Zeitoun της πόλης της Γάζας. Δεκαπέντε λεπτά αργότερα, ένα μαχητικό αεροσκάφος χτύπησε με πύραυλο και αυτό το σπίτι.

Ο Παλαιστίνιος Ahmad al-Ghuferi μιλάει στο BBC για το πιο τραγικό παιχνίδι που του έπαιξε η μοίρα. Οι τρεις κόρες του, η σύζυγός του, η μητέρα του Ahmad, τα τέσσερα αδέρφια του και οι οικογένειές τους, η γιαγιά του, δεκάδες θείες, θείοι, ξαδέρφια, ανήψια, συνολικά 103 συγγενείς του, σκοτώθηκαν σε μια στιγμή. Το μεγαλύτερο σε ηλικία θύμα της μεγάλης βομβιστικής επίθεσης ήταν η γιαγιά του, 98 ετών. Το νεότερο ένα αγοράκι, το ανιψάκι του, μόλις εννιά ημερών.

Μέσα στο τετραώροφο βρήκαν καταφύγιο και τα 107 μέλη της οικογένειας. Επέζησαν τέσσερα και μίλησαν στο ντοκιμαντέρ του ΒΒC. «Αεροπλάνα και drone μας πυροβολούσαν καθώς προσπαθούσαμε να βγούμε», είπε ο ξάδερφός του Ahmad. «Καθόμασταν στο σπίτι και ξαφνικά βρεθήκαμε κάτω από ερείπια», είπε η Ουμ Αχμάντ αλ-Γκουφέρι. «Με πέταξαν από τη μια πλευρά στην άλλη. Δεν ξέρω πώς με έβγαλαν έξω. Είδαμε τον θάνατο μπροστά στα μάτια μας». Η περιοχή είναι ένας λόφος από μπάζα και ερείπια. Δυόμιση μήνες μετά, εξακολουθούν να σκάβουν για να ανασύρουν πτώματα που είναι θαμμένα βαθειά κάτω από τα ερείπια. Μάζεψαν χρήματα και προσέλαβαν έναν μικρό εκσκαφέα, για να απομακρύνει τα συντρίμμια. «Ανασύραμε τέσσερα πτώματα σήμερα», είπε ο Ahmad στο BBC, «συμπεριλαμβανομένης της γυναίκας του αδερφού μου και του ανιψιού μου, Μοχάμεντ, ο οποίος ανασύρθηκε κομματιασμένος. Ήταν κάτω από τα ερείπια για 75 ημέρες».

Το BBC ζήτησε από τον ισραηλινό στρατό να τοποθετηθεί για τους ισχυρισμούς της οικογένειας ότι έγινε στόχος αεροπορικών επιδρομών. Ο στρατός απάντησε ότι δεν γνώριζε για το εν λόγω πλήγμα και ότι οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) έλαβαν «εφικτές προφυλάξεις για να μετριάσουν τη ζημιά στους πολίτες» στον πόλεμό τους με τη Χαμάς. Οι προσωρινοί τάφοι βρίσκονται σε ένα σημείο εκεί κοντά, ενώ έχουν τοποθετήσει από πάνω τους ξύλα και πλαστικά σεντόνια. Ο Ahmad, αποκλεισμένος στην κατεχόμενη Ιεριχώ, δεν κατάφερε να επισκεφτεί τους πρόχειρους τάφους της οικογένειας.

Αυτό το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του ΒΒC βγήκε στον αέρα λίγες μέρες πριν την νέα τραγωδία στη Γάζα, την Πέμπτη, κατά την οποία 112 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και εκατοντάδες τραυματίστηκαν από ισραηλινά πυρά, την ώρα που περίμεναν ανθρωπιστική βοήθεια. Στις 4 τα ξημερώματα της Πέμπτης περίπου 30 φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια -μία από τις μεγαλύτερες αποστολές των τελευταίων εβδομάδων- έφτασαν στη Λωρίδα της Γάζας για να την παραδώσουν στην παραλιακή συνοικία Ριμάλ. Χιλιάδες άνθρωποι έσπευσαν να πάρουν είδη πρώτης ανάγκης, αφού πρώτα πέρασαν από σημείο ελέγχου των IDF.

Το Ισραήλ λέει ότι οι νεκροί για τους οποίους ευθύνεται δεν ήταν περισσότεροι από 10. Οι υπόλοιποι, ισχυρίζονται οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις (IDF), σκοτώθηκαν κατά την αναστάτωση που προκλήθηκε, παρασύρθηκαν από τα φορτηγά της βοήθειας, αλλά και από ενόπλους Παλαιστίνιους που άνοιξαν πυρ στο πλήθος και λεηλατούσαν τα φορτηγά. Σύμφωνα με το επίσημο παλαιστινιακό πρακτορείο ειδήσεων Wafa, το οποίο επικαλείται ιατρικές πηγές, οι ισραηλινές δυνάμεις πυροβόλησαν εναντίον χιλιάδων ανθρώπων από την πόλη της Γάζας και άλλες βόρειες περιοχές, καθώς περίμεναν στον κυκλικό κόμβο την άφιξη φορτηγών με ανθρωπιστική βοήθεια. Αυτόπτες μάρτυρες λένε ότι, οι Ισραηλινοί άνοιξαν πυρ και σκόρπισαν το πλήθος. Μετά τους πυροβολισμούς πολλοί επέστρεψαν στα φορτηγά, αλλά οι στρατιώτες άνοιξαν και πάλι πυρ. Οι διασώστες βρήκαν «δεκάδες ή και εκατοντάδες» ανθρώπους πεσμένους στο έδαφος. Τα ασθενοφόρα απλά δεν ήταν αρκετά για να τους μεταφέρουν γι’ αυτό επιστρατεύτηκαν και κάρα. Το Al Jazeera Arabic πρόβαλε βίντεο με πλάνα που δείχνουν τι έγινε αμέσως μόλις έπεσαν τα ισραηλινά πυρά. «Αυτό το τελευταίο περιστατικό πρέπει να διερευνηθεί διεξοδικά», δήλωσε η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Ολίβια Ντάλτον, «τα γεγονότα στη βόρεια Γάζα, είναι εξαιρετικά ανησυχητικά»…

Τι μπορεί να σταματήσει αυτή τη νέα σφαγή των αμάχων; Τίποτα; Ο 3ος γύρος του Bed-In, ίσως; Πριν ακριβώς 55 χρόνια, στην προεδρική σουίτα του ξενοδοχείου Χίλτον στο Άμστερνταμ, ο Τζον Λένον και η Γιόκο Όνο κάλεσαν τους φωτορεπόρτερ στο νυφικό τους κρεβάτι σε μια μη βίαιη διαμαρτυρία ενάντια τον πόλεμο του Βιετνάμ. Από τις 25 έως την 31η Μαρτίου του 1969, 9 το πρωί με 9 το βράδυ, ήταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι και δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο τραβούσαν φωτογραφίες και έκαναν ερωτήσεις. Κάποιοι περίμεναν ότι το Bed-In θα σόκαρε με τις ερωτικές περιπτύξεις του ζευγαριού, προπαγανδίζοντας τον ελεύθερο έρωτα. Όμως, απλώς φωτογραφίζονταν στο κρεβάτι, μιλώντας για ειρήνη με τα συνθήματα «Hair Peace» και «Bed Peace» στους τοίχους του δωματίου.

Ο δεύτερος γύρος του Bed-In ήταν προγραμματισμένος να γίνει στη Νέα Υόρκη, να ζητήσουν το τέλος του πολέμου του Βιετνάμ μέσα στην καρδιά της Αμερικής. Όμως, η είσοδος στη χώρα είχε απαγορευτεί στον Λένον, λόγω της καταδίκης σε βάρος του για κατοχή κάνναβης το 1968. Έτσι η διαμαρτυρία μεταφέρθηκε στις Μπαχάμες και μετά στο Μόντρεαλ. Εκεί έμειναν στα δωμάτια 1738 και 1742 του ξενοδοχείου Queen Elizabeth και για επτά ημέρες έκαναν ό,τι και στο Χίλτον του Άμστερνταμ…

Ένα από τα δημοφιλέστερα τραγούδια όλων των εποχών ηχογραφήθηκε στα δωμάτια αυτού του ξενοδοχείου, δίπλα στο κρεβάτι – σύμβολο διαμαρτυρίας. Ο ύμνος της Ειρήνης, το περίφημο «Give Peace a Chance» τραγουδήθηκε εκεί από τον Λένον, την Όνο και τους Timothy Leary, Tommy Smothers και Dick Gregory, οι οποίοι τους επισκέφθηκαν στη διάρκεια της πιο πρωτότυπης διαμαρτυρίας τους για την ειρήνη. Τον Αύγουστο του 1969, που έγινε το θρυλικό τετραήμερο ροκ μουσικό φεστιβάλ του Γούντστοκ, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν επέτρεψε στον Τζον Λένον να μπει στη χώρα.

Ο δημοσιογράφος Σέιμουρ Χερς πήρε το βραβείο Πούλιτζερ με το αποκαλυπτικό του ρεπορτάζ για τη σφαγή γυναικόπαιδων στο χωριό Μάι Τάι του Βιετνάμ. Ο αρχηγός της Αστυνομίας εκτελεί έναν Βιετκόνγκ στην επίθεση του Τετ, 1η Φεβρουαρίου 1968 στη Σαϊγκόν και ο φωτογράφος Έντι Άνταμς που το αποθανατίζει παίρνει, επίσης, το βραβείο Πούλιτζερ. Οι Αμερικάνοι δημοσιογράφοι νίκησαν τον Κίσινγκερ μέσα στην Αμερική! Και τα Πούλιτζερ επέβαλαν την ειρήνη… Μόνο έτσι γίνεται.