Πώς διευκόλυνε η αντιπολίτευση τον Ερντογάν

Του Ηλία Τασόπουλου*
Ο Ταγίπ Ερντογάν είχε διαμορφώσει ένα πλαίσιο το οποίο ήταν κατάλληλο για την επικράτησή του. Η αντιπολίτευση, ουσιαστικά, διευκόλυνε αυτό το πλάνο του Ερντογάν, αντιπαρατάσσοντας τον Κεμάλ Κιλιντσάρογλου απέναντί του.

Ο τελευταίος ήταν σαφές ότι δεν μπορούσε να αποτελέσει ένα αντίπαλο δέος για τον Τούρκο Πρόεδρο, ούτε να προσφέρει μία διαφορετική εναλλακτική. Αντιθέτως φάνηκε πως η επιλογή του ήταν ένα αποτέλεσμα εσωτερικών διεργασιών και συμβιβασμών εντός των κόλπων της αντιπολίτευσης.

Δεν υπήρχε δηλαδή ένας αντίπαλος, όπως για παράδειγμα θα ήταν ο Ιμάμογλου, ή κάποιος άλλος, που θα έδειχνε ικανός να δημιουργήσει μία παράσταση νίκης. Σε κάθε περίπτωση ο Ερντογάν ήταν αποφασισμένος να κερδίσει. Είτε με τον θεσμικό τρόπο, είτε με τις μεθόδους που εικάζεται πως χρησιμοποιούνται στα βάθη της Ανατολίας.

Ο Ερντογάν βρέθηκε απέναντι σε δύο βασικές κρίσεις. Την οικονομική και το σοκ των σεισμών. Φαίνεται να υπερβαίνει αυτούς τους σκοπέλους και να συνεχίζει απτόητος το σχέδιό του για την Τουρκία.

Στο μυαλό του Ερντογάν, βεβαίως, η Τουρκία είναι μία ακμάζουσα χώρα που σκοπεύει να γιορτάσει την είσοδό της στις 10 πιο ισχυρές οικονομίες του κόσμου και να ενδυναμώσει το αφήγημά του περί επιτυχίας αγνοώντας τις κατηγορίες για αυταρχισμό.

Απέναντί του δεν βρίσκεται μόνο η Ελλάδα, αλλά και η Δύση στο σύνολό της. Ενδεικτικό για αυτό ήταν η χείρα φιλίας προς την Ελλάδα την προεκλογική περίοδο αλλά και ταυτόχρονα η επιθετικότητα απέναντι στην Κύπρο. Άρα, από εδώ και πέρα αναμένουμε μία Τουρκία του Ερντογάν με τις διαρκείς παλινδρομήσεις της μεταξύ Ανατολής και Δύσης.

*Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης & Διεθνών Σχέσεων,
Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου