Προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας: Τόσο μακριά, αλλά τόσο… κοντά

Σε νέα φάση εισέρχεται η προοπτική της κυβέρνησης συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, λίγο πριν μπούμε στην τελική ευθεία προς τις κάλπες.

Η πιο ξεκάθαρη, πλέον, στάση του Ν. Ανδρουλάκη έναντι της πρόσκλησης Τσίπρα αλλά και οι ιδιαιτερότητες στο «φλερτ» με το ΜέΡΑ 25 δημιουργούν νέες συνθήκες από πλευράς Κουμουνδούρου σε ό,τι αφορά στις προ των εκλογών συζητήσεις. Αντίστοιχη είναι και η εικόνα στα άλλα κομματικά επιτελεία με το πιθανότερο σενάριο να παραπέμπει σε οποιαδήποτε «συνταίριασμα» μετά τη λαϊκή ετυμηγορία.

Το ενδεχόμενο σχηματισμού μιας προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και ΜέΡΑ 25 έχει περάσει «από σαράντα κύματα», τόσο σε επίπεδο «εσωτερικών» διεργασιών όσο και σε επίπεδο τοποθέτησης από τα άλλα πολιτικά κόμματα και κυρίως το κυβερνητικό. Ο χαρακτηρισμός «τερατογένεση» δια στόματος Κ. Μητσοτάκη και οι απαντήσεις που δόθηκαν από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ στον πρωθυπουργό, ξανάφεραν τη προοδευτική διακυβέρνηση στο τραπέζι και πολλοί από τους εμπλεκόμενους άδραξαν την ευκαιρία να την προσδιορίσουν.

Όπως για παράδειγμα, ο Π. Σκουρλέτης, ο οποίος απαντώντας στον Κ. Μητσοτάκη έθεσε τη βασική προϋπόθεση της συνεργασίας στο «να υπάρχει προγραμματική σύγκλιση. Με αυτή την έννοια, όλα αυτά τα οποία συζητάμε για την ακρίβεια, για την υγεία, για την οικονομία, είναι σοβαρά ζητήματα τα οποία θέτουν ερωτήματα και οι πολιτικές δυνάμεις καλούμαστε να εστιάσουμε πάνω σε αυτά, να δώσουμε απαντήσεις. Αυτή, πράγματι, μπορεί να είναι η βάση μιας προγραμματικής σύγκλισης των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων. Δεν είναι τερατογένεση, είναι η λογική της δημοκρατίας η σύναψη συμμαχιών».

Για να το πάμε στα ενδότερα της Κουμουνδούρου, «σκόρπιες» και αθέατες συζητήσεις μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για την «ατζέντα των συγκλήσεων» λαμβάνουν χώρα εδώ και καιρό. Ωστόσο, θεωρούν πως όλο αυτό υπονομεύεται από τις δημόσιες τοποθετήσεις περί διμέτωπου κατά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και αυτών που υποστηρίζουν τη διαδικασία σύγκλισης, βλέποντας παράλληλα να υπερισχύει σε πολλές περιπτώσεις επικοινωνιακά η άποψη αυτών που «λοξοκοιτάζουν» προς τα δεξιά.

Και σε αυτό οι ευθύνες στρέφονται προς τον ίδιο τον πρόεδρο Ανδρουλάκη για δυο λόγους: Αφενός ότι στο δημόσιο λόγο του βάζει ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο τσουβάλι με αποστροφές του τύπου «ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θέλουν και οι δυο τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ», αφετέρου, και υπό το βάρος των δημοσκοπικών πιέσεων, εξελίσσει και την τακτική των ίσων αποστάσεων με εκ προοιμίου όρους, όπως το να μην είναι πρωθυπουργός ο Τσίπρας σε κυβέρνηση συνεργασίας, κι ας είναι αρχηγός του πρώτου κόμματος. Κι εκεί υποδεικνύουν τα ευρωπαϊκά παράδειγματα, όπως την περίπτωση της Ισπανίας με πρωθυπουργό τον Σοσιαλιστή Π. Σάντσες και την πρώτη θέση αντιπροέδρου στο PSOE, την περίπτωση της Γερμανίας του Ολ. Σόλτς κλπ.

Οι «αγαπημένοι» από το ΜέΡΑ 25

Η τελευταία συνέντευξη του Γ. Βαρουφάκη και οι αναφορές του στο 2015 ήχησαν παράταιρα στον ΣΥΡΙΖΑ και δυσκόλεψαν την προοπτική μιας προεκλογικής συνεργασίας ανάμεσα στα κόμματα. Εξάλλου και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας επεφύλαξε το φαρμακερό σχόλιο «δεν ξέρω αν στην επόμενη βουλή θα είναι ο κ. Βαρουφάκης» ως απάντηση στις κατά καιρούς επιθέσεις από πλευράς Γιάνη.

Κατά πηγές της Κουμουνδούρου δυο πρόσωπα θα παίξουν ρόλο στην προσέγγιση των δυο κομμάτων, οι Κλέων Γρηγοριάδης και Κρίτων Αρσένης. Και οι δυο έχουν ισχυρές συμπάθειες στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά είναι και πολύ κοντά στον Βαρουφάκη, και ως εκ τούτου μπορούν να παίξουν ρόλο «γεφυροποιών» στα δυο κόμματα.