Ρένα Δούρου: Ελεύθερη χωρίς όρους μετά την απολογία της για τη Μάνδρα

Ελεύθερη χωρίς περιοριστικούς όρους αφέθηκε η απερχόμενη περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου, μετά τη σημερινή της απολογία της στην ανακρίτρια για τις πλημμύρες του 2017 στη Μάνδρα Αττικής, που άφησαν πίσω τους 25 νεκρούς.

Η απόφαση της ανακρίτριας συνιστά μία πρώτη μικρή δικαίωση για την κ. Δούρου, η οποία παράλληλα με την δια ζώσης απολογία της κατέθεσε και υπόμνημα στο οποίο επιρρίπτει, μεταξύ άλλων, ευθύνες στην προηγούμενη ηγεσία της Περιφέρειας Αττικής (διοίκηση Γιάννη Σγουρού).

Σύμφωνα με πληροφορίες, υποστήριξε ότι οι δυο πραγματογνωμοσύνες, τις οποίες υπογράφουν 8 Ελεγκτές της Δημόσιας Διοίκησης και 3 μηχανικοί ορισμένοι από το ΤΕΕ, αντίστοιχα, δεν επιρρίπτουν καμία ευθύνη στις υπηρεσίες της Περιφέρειας ούτε στην ίδια.

Φαινόμενο σπάνιας έντασης

Αναφερόμενη στις πλημμύρες του Νοεμβρίου του 2017 επικαλέστηκε τη σφοδρότητα του φαινομένου, σημειώνοντας ότι σύμφωνα με τους επιστήμονες συμβαίνει μία φορά στα 200 χρόνια.

Φέρεται ακόμη να υποστήριξε πως «ήταν εκείνη που προσέφυγε πρώτη, το ίδιο βράδυ της τραγωδίας, στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου καταθέτοντας αναφορά με την οποία ζητούσε τη διερεύνηση των αιτίων της καταστροφής, τονίζοντας ότι «πρέπει να μπει τέλος στην κουλτούρα της ατιμωρησίας και της ανευθυνότητας».

Μάλιστα η κ. Δούρου φέρεται να είπε πως κατά τη διάρκεια της θητείας της μπήκαν, για πρώτη φορά, οι βάσεις σοβαρής αντιπλημμυρικής θωράκισης, τονίζοντας ότι έχουν ολοκληρωθεί ή βρίσκονται σε εξέλιξη, με ίδιους ή ευρωπαϊκούς πόρους, 163 αντιπλημμυρικά έργα, προϋπολογισμού περίπου μισού δισ. ευρώ την ώρα που η προηγούμενη διοίκηση, το 2014, είχε 57 αντιπλημμυρικά έργα, προϋπολογισμού μόλις 60 εκατ. ευρώ.

Τι δήλωσε η Περιφερειάρχης

Κατά την έξοδο της από το γραφείο της ανακρίτριας η κ. Δούρου δήλωσε:

“Η απλή έκφραση συλλυπητηρίων υπολείπεται της οδύνης για την απώλεια τόσων ζωών. Με την πεποίθηση αυτή, προσήλθα η ίδια στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου τη νύχτα της εθνικής τραγωδίας.

Γιατί πιστεύω ότι ο σεβασμός στη μνήμη των νεκρών και στην οδύνη των οικείων τους, απαιτεί πράξεις και όχι λόγια. Απαιτεί τη διερεύνηση των πραγματικών αιτίων και επιβάλλει να μπει επιτέλους τέλος στην κουλτούρα της ατιμωρησίας.

Την ίδια στιγμή οι δικονομικές διαδικασίες δεν θα πρέπει να εξυπηρετούν οιεσδήποτε σκοπιμότητες. Και εξαρχής, με τη στάση μου έδειξα ότι πράγματι πιστεύω ότι η Δικαιοσύνη δεν τις εξυπηρετεί. Και πράγματι απέδειξε ότι δεν τις εξυπηρετεί.

Παράλληλα όμως εκφράζω την ιδιαίτερη ανησυχία μου για την τύχη όσων ασχολούνται με την Αυτοδιοίκηση γιατί η γενίκευση τέτοιου είδους κατηγορητηρίων θα μπορούσε να καταστήσει οποιονδήποτε από αυτούς, οποτεδήποτε, κατηγορούμενο με εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες για τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης”.