Σπυράκη: Μία αριβίστρια πρώην ΠΑΣΟΚα που δολοφόνησε τη δημοσιογραφία
Από την Σπουδάζουζα του ΠΑΣΟΚ και την αγκάλη του Άκη Τσοχατζόπουλου στο επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη και την ευρωβουλή, η διαδρομή της Μαρίας Σπυράκη στην δημοσιογραφική και πολιτική ζωή του τόπου θα μπορούσε να περιγραφεί με μία μόνο λέξη:
Αριβισμός.
Όταν, όμως, κάποιος χρησιμοποιεί οποιοδήποτε μέσα για τη γρήγορη ανέλιξή του, και αυτά τα μέσα είναι κυρίως αθέμιτα, τότε μόνο έκπληξη δεν αποτελεί το γεγονός πως το τέλος του μπορεί να είναι εκκωφαντικό, όπως και η φρενήρης πορεία του προς την κορυφή, παρά το γεγονός ότι τα προσόντα του δεν είναι για τόσο ψηλά…
Το πιο αισχρό από όλα, είναι πως εκμεταλλεύτηκε την δημοσιογραφική της ιδιότητα για να γίνει βουλευτής. Επομένως, ο κάθε υγιώς σκεπτόμενος πολίτης μπορεί να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι όσα έλεγε στο γυαλί του Mega δεν ήταν τίποτα περισσότερο από αισχρή προπαγάνδα υπέρ της ΝΔ, ώστε να κερδίσει την εύνοια του Μητσοτάκη και την υποψηφιότητά της για την ευρωβουλή.
Και αυτό αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος.
Όσο ελεεινή είναι η συγκεκριμένη στάση της κας Σπυράκη, άλλο τόσο ελεεινή είναι η στάση και όλων των δημοσιογράφων που κρύβουν την αισχρή προπαγάνδα πίσω από το προσωπείο του δήθεν αντικειμενικού και μετά τους βλέπεις να βρίσκονται στα ψηφοδέλτια αστικών κομμάτων.
Και, επειδή εμείς εδώ δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτα και δεν φοβόμαστε κανέναν, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι τα ψηφοδέλτια της ΝΔ το 2019 είχαν… φισκάρει από τέτοιους αντικειμενικούς – Παπαδημητρίου, Μαρκόπουλος, Λοβέρδος και άλλα φρούτα του ίδιου, σάπιου δένδρου.
«Γνώριζα ότι τροφοδοτούνταν οι τράπεζες, από τον Μάιο έως τον Ιούνιο (2012), με μετρητά που μετέφεραν C-130 διότι υπήρχε μεγάλη απόσυρση χρημάτων. Η συνείδησή μου δεν μου επέτρεψε να δω το δημοσιογραφικό μου συμφέρον. Εκτίμησα ότι δεν έπρεπε να το πω και το πήρα στο μαξιλάρι μου», δήλωνε τον Μάη του 2014 σε εκπομπή η κα. Σπυράκη. Ενώ, δηλαδή, η Ελλάδα βρισκόταν ακόμη υπό μία σκληρή οικονομική κρίση στην διάρκεια της οποίας ο λαός είχε … γονατίσει.
Μάλιστα.
Ως δημοσιογράφος, αντί να πληροφορήσει τον ελληνικό λαό η κα. Σπυράκη τον άφησε στα σκοτάδια, όχι όμως γιατί έτσι επέβαλε η συνείδησή της, αλλά γιατί αυτό επέβαλε το συμφέρον. Κάτι που αποδείχθηκε στην συνέχεια καθώς αυτό το μαξιλάρι της συνείδησής της –όχι το δημοσιογραφικό της συμφέρον (προσοχή, όχι καθήκον)– την οδήγησε στην Ευρωβουλή.
Τον Οκτώβρη του 2018, ένα χρόνο πριν τις εκλογές που έφεραν την ΝΔ στην εξουσία εν μέσω ενός πρωτοφανούς κύματος προπαγάνδας κατά κάθε ανθρώπου που είχε άλλη άποψη με αυτή των υποστηρικτών του Μητσοτάκη, η Μαρία Σπυράκη, ούσα ευρωβουλευτής, βρίσκεται απέναντι σε μία άλλη αποκάλυψη.
Η έγκυρη γερμανική εφημερίδα Franfurter Allgemeine Zeitung φέρνει στο φως δύο άγνωστες έως τότε συναντήσεις της, με την ιδιότητα της εκπροσώπου Τύπου της ΝΔ, με τον πρωθυπουργό της πΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ, που έγιναν με ΕΝΤΟΛΗ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οι αποκαλύψεις βασίσθηκαν σε έγγραφα από πρακτικά συνεδριάσεων της κυβέρνησης των Σκοπίων και των πολιτικών ηγεσιών, καθώς και του προέδρου της πΓΔΜ. Οι συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν τον Δεκέμβριο του 2017 και πριν από τον Μάιο του 2018.
Συγκεκριμένα η έγκυρη γερμανική εφημερίδα γράφει:
«Αυστηρά εμπιστευτικά στενογραφήματα αποδεικνύουν πώς Ελλάδα και ‘Μακεδονία’ (sic) προσπαθούσαν επί μήνες να επιλύσουν τη μεταξύ τους διένεξη για το ονοματολογικό. Και ο φόβος έναντι των ρωσικών προσπαθειών παρέμβασης έπαιξε ένα ρόλο στην εν λόγω διαδικασία. Στις 31 Ιανουαρίου 2018, η πολιτική ηγεσία της ‘Μακεδονίας’ συναντήθηκε για μια σημαντική συνεδρία. Σύμφωνα με το 19σέλιδο έγγραφο πρακτικών της συνάντησης, στη συνομιλία συμμετείχαν όλοι οι σημαντικοί πολιτικοί του βαλκανικού κράτους: Ο Πρόεδρος της ‘Μακεδονίας’ Γκιόρκι Ιβάνοφ, ο επικεφαλής της κυβέρνηση Ζόραν Ζάεφ, ο Υπουργός Εξωτερικών Νικόλα Ντιμιτρόφ και η Υπουργός Άμυνας Ραντμίλα Σεκερίνσκα, καθώς κι ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης Χρίστιαν Μίσκοφσκι και ο πάλαι ποτέ επικεφαλής ομάδων ανταρτών, Αλί Αχμέτι. Μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι ο Zάεφ προτρέπει να βιαστούν: «Προς το παρόν είναι συμφέρουσες οι συνθήκες, στην Ελλάδα βρίσκονται στην εξουσία οι Αριστεροί». Όλοι οι παρευρισκόμενοι στην αίθουσα ήξεραν τι εννοούσε με αυτό: Όσο στην Αθήνα κυβερνούν ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του ‘Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς – ΣΥΡΙΖΑ’, υπάρχει σημαντική πιθανότητα για την επίτευξη συμβιβασμού. Εάν ο Τσίπρας χάσει τις εκλογές τον επόμενο χρόνο, όπως αναμένεται να συμβεί, το παράθυρο ευκαιρίας κινδυνεύει να ξανακλείσει, διότι τότε, το συντηρητικό – εθνικιστικό κόμμα της «Νέας Δημοκρατίας» θα αναδειχθεί πιθανότατα ισχυρότερη πολιτική δύναμη. Ο αρχηγός της, Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι μεν ένας φιλελεύθερος, επιδιώκει όμως την εύνοια της δεξιάς πτέρυγας του κόμματός του και για το λόγο αυτό, αποδέχεται εθνικιστικές θέσεις στο ζήτημα της Μακεδονίας. Αυτό του είπε και ο Τσίπρας, ενημερώνει ο Zaev: «(Ο Τσίπρας) Δεν αναμένει ότι η Νέα Δημοκρατία θα είναι πλήρως εποικοδομητική, διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να κερδίσει πόντους σε πολιτικό επίπεδο». Το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης στην πραγματικότητα δεν ανήκει στους οπαδούς της σκληρής γραμμής και αναζητά τις συνομιλίες με τους Μακεδόνες, αποδεικνύεται παρασκηνιακά. Όπως δηλώνει ο Zaev, ο Μητσοτάκης του είχε στείλει ήδη από το Δεκέμβριο του 2017, την έμπιστη του, ευρωβουλευτή Μαρία Σπυράκη, προκειμένου, πέρα από τα φώτα της δημοσιότητας, να του ανακοινώσει ποια είναι η θέση των Ελλήνων συντηρητικών για την επίλυση της «διαμάχης για την ονομασία».
Το όλο θέμα αποτελεί κόλαφο για τον Μητσοτάκη και μία συμμετοχή της Σπυράκη σε μία ελεεινή πράξη, καθώς τότε, τόσο εκείνη όσο και ο σημερινός πρωθυπουργός φορούσαν την περικεφαλαία του Μακεδονομάχου, κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ για την συνθήκη των Πρεσπών, την οποία θα καταργούσε με την άφιξή του στην εξουσία.
Η Μαρία Σπυράκη πίστεψε πως κάνοντας αυτές τις τιποτένιες, ποταπές εξυπηρετήσεις στον διάδοχο του θρόνου των Μητσοτάκηδων, θα κέρδιζε την εύνοιά του.
Τι βλέπει τώρα, στο δείλη του πολιτικού της βίου;
Πως τελικά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα πιόνι στα χέρια ενός μεγαλύτερου αριβίστα από εκείνην.
Κατά πως λέει ο σοφός λαός, «όλα εδώ πληρώνονται».
