Στέλιος Αγγελούδης στην One Voice: «Αόρατος δήμαρχος ο Κ. Ζέρβας»

Συνέντευξη στη Ντίνα Σύρπου

Η διαδρομή του Στέλιου Αγγελούδη, από την οδό Μουσών στην Άνω Πόλη όπου γεννήθηκε, μέχρι τη διεκδίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης, είχε πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς: Την Αθήνα, το λιμάνι, τον αθλητισμό. Όπου, όμως, κι αν βρισκόταν, όποια θέση κι αν υπηρετούσε, όσα χιλιόμετρα κι αν έπρεπε κατά καιρούς να διανύσει, στην ουσία δεν έφυγε ποτέ από τη Θεσσαλονίκη. Εδώ παρέμεινε η οικογένειά του, το σπίτι του, οι φίλοι του, οι «γωνιές» του για σκέψεις, όνειρα, συναισθήματα. Άλλωστε, όπως λέει ο ίδιος, «εμείς οι Θεσσαλονικείς βγάζουμε πάντα μία υπερβολική αγάπη για την πόλη μας, γιατί η πολύχρονη ιστορία της έχει καταφέρει να διεισδύσει στο DNA μας».

«Μεγάλωσα παίζοντας μέσα σε βυζαντινούς ναούς, όπου ήταν διάσπαρτα ελληνιστικού χαρακτήρα μάρμαρα και έχω την αίσθηση ότι μετά, διαβάζοντας ιστορία, όλο αυτό πέρασε μέσα μου», μας εξηγεί. «Αυτή όμως η αγάπη που έκανε εμάς, τους Θεσσαλονικείς, να ονειρευόμαστε ωραία πράγματα ξαφνικά σταμάτησε να υπάρχει γιατί… σκόνταψε σε σκουπίδια και σπασμένα πεζοδρόμια».

Ήταν αυτή ακριβώς η διαπίστωση, που τον ώθησε να σκεφθεί σοβαρά τις προτροπές των φίλων και γνωστών του να μπει στον αγώνα των δημοτικών εκλογών. Έτσι άρχισε να συζητά και να ακούει την άποψη σκεπτόμενων πολιτών αλλά και στελεχών διαφόρων πολιτικών κομμάτων. Ένας απ’ αυτούς ήταν, φυσικά, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, με τον οποίο είναι γνωστό ότι διατηρούν φιλικές σχέσεις από τα φοιτητικά τους χρόνια.

«Ο Βαγγέλης είναι φίλος μου. Ίσως, από τους καλύτερους. Πάντοτε ακούει πολύ γλυκά και ζεστά τους ανθρώπους με τους οποίους μιλάει. Τον ενημέρωσα γι’ αυτό που σκέφτομαι να κάνω και μου ευχήθηκε καλή επιτυχία», μας ενημερώνει ο ίδιος.

Την τελική απόφαση βέβαια, όπως λέει, την πήρε όταν, παρατηρώντας καλύτερα την πόλη και τη ζωή της, συνειδητοποίησε με… τρόμο ότι, είχε αρχίσει να «συνηθίζει» την εικόνα εγκατάλειψης που έβλεπε γύρω του.

«Απέναντι από το σπίτι μου υπάρχουν 8 κάδοι», σημειώνει ο κ. Αγγελούδης. «Κάθε δυο μέρες οι κάδοι αυτοί είναι ξέχειλοι βρωμιάς και απορριμμάτων. Την πρώτη μέρα είπα “ρε γαμώτο, τι είναι αυτό εδώ πέρα”. Τη δεύτερη, “κοίταξε να δεις, πάλι τα σκουπίδια”. Την τρίτη και την τέταρτη, αυτή η εικόνα είχε αρχίσει να γίνεται… οικεία. Τότε τρομοκρατήθηκα γιατί διαπίστωσα ότι, είχα αρχίσει να συνηθίζω την εικόνα ασχήμιας και εγκατάλειψης της Θεσσαλονίκης. Εκεί όμως, που θύμωσα πραγματικά, ήταν όταν χρειάστηκα 1 ώρα και 10 λεπτά για να μετακινηθώ, Σάββατο μεσημέρι, από την Καλαμαριά μέχρι το λιμάνι».

Η «γέννηση», λοιπόν, λίγο καιρό αργότερα, του συνδυασμού «Ομάδα για τη Θεσσαλονίκη» ήταν σχεδόν «μονόδρομος» και ο Στέλιος Αγγελούδης ρίχτηκε στη μάχη για τη διεκδίκηση του δημαρχιακού θώκου.

Εμείς τον συναντήσαμε, το πρωί της περασμένης Τρίτης, στην 1η προβλήτα του λιμανιού, ένα έργο για το οποίο καμαρώνει αφού φέρει την υπογραφή του, από την εποχή που βρισκόταν στο «τιμόνι» του ΟΛΘ. «Το είχα πει και τότε», μας λέει χαριτολογώντας, «εγώ δεν θα φύγω ποτέ από το λιμάνι γιατί έκανα την 1η προβλήτα, άρα λοιπόν, μαζί με τους χιλιάδες Θεσσαλονικείς που έρχονται κι αράζουν εδώ, θα έρχομαι κι εγώ»!

Με θέα λοιπόν την παλιά παραλία ο Στέλιος Αγγελούδης μάς μίλησε για το πρόγραμμά του, τους συνεργάτες του, για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Θεσσαλονίκης και της ιστορίας της, που «έχτισαν» την προσωπικότητά του αλλά και για τον νυν δήμαρχο και τις ευθύνες του για τα τεράστια προβλήματα που ταλαιπωρούν την πόλη.

«Είμαστε σε μία φάση που αντί αυτή η πόλη να μιλά για ωραία και μεγάλα πράγματα, όπως το πώς θα συνδέσει το δίκτυο μνημείων με μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα που θα την καθιστά, κάθε μήνα, επίκεντρο του πολιτιστικού ενδιαφέροντος της Ευρώπης, η συζήτηση των συμπολιτών μας είναι “γιατί δεν καθαρίζετε;”, “πήρα τηλέφωνο και δεν έρχεται κανένας”, μηδέν προσβασιμότητα στα πεζοδρόμια και δεν αναφέρομαι καν στα άτομα με αναπηρία», επισημαίνει στη Voice προσθέτοντας: «Αναλύοντας την αιτία όλων αυτών κατέληξα ότι, το 50% των προβλημάτων οφείλεται καθαρά στην απουσία διάθεσης, γνώσης ή εργασίας σχετικά με το management, τη διαχείριση της πόλης. Οι άνθρωποι ή δεν ξέρουν ή δεν μπορούν ή βαριούνται να δουλέψουν ή και τα τρία μαζί. Το γεγονός ότι, αυτή τη στιγμή δεν έχουμε μία καθαρή πόλη είναι γιατί, αντί να διαθέτουμε 100 απορριμματοφόρα, έχουμε 70 από τα οποία λειτουργούν μόνο τα 24, τόσο απλά».

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον Κωνσταντίνο Ζέρβα ως δήμαρχο;

Είναι ένας αόρατος δήμαρχος. Θα σας περιγράψω μία εικόνα. Ήμουν στην οδό Κρύσπου και περπατούσα στο πλακόστρωτο, όταν βλέπω απέναντί μου 4 κάδους και γύρω, 15 μέτρα σκουπίδια. Εκείνη ακριβώς την ώρα ανεβαίνει στο fb μία φωτογραφία του Ζέρβα, μέσα στην τρελή χαρά, να φωτογραφίζεται με την ποδιά του στην εκδήλωση γευσιγνωσίας στο Λονδίνο. Και σκέφτομαι “βρε αθεόφοβε, την ώρα που εσύ φωτογραφίζεσαι, υπάρχουν συμπολίτες σου που δεν μπορούν να ανοίξουν τα παράθυρα με 40 βαθμούς, γιατί βρωμάει η γειτονιά τους. Προχθές άκουσα να λέει ότι, δεν λύθηκαν αυτά τα θέματα γιατί δεν είχε ομάδα να διοικήσει και, λόγω του εκλογικού συστήματος, αναγκάστηκε να πάρει άλλα άτομα, από άλλες παρατάξεις. Αυτό είναι ένα επιχείρημα που μπορώ να το δεχθώ. Όταν όμως βλέπω ότι, αυτούς στους οποίους επιρρίπτει την ευθύνη, τους ξαναβάζει υποψήφιους στο ψηφοδέλτιό του, σημαίνει ότι δεν ισχύει και ότι μας δουλεύει. Το δεύτερο ήταν αυτό που λέει ότι, ήρθε ο Covid και δεν είχε κονδύλια. Αναρωτιέμαι, σε όλο τον κόσμο, λόγω Covid μοίραζαν άπλετα χρήματα και μάλιστα είχαν συντμήσει και τις διαγωνιστικές διαδικασίες, με τις λεγόμενες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, μόνο εδώ δεν είχαμε χρήματα; Δηλαδή, αντί να δώσει τα 500.000 στα ακατάλληλα λεωφορεία της Λειψίας που το έκανε για επικοινωνιακούς λόγους, και τώρα δεν λειτουργούν, γιατί δεν τα έδωσε να πάρει 10, 20, ανάλογα με το κόστος, απορριμματοφόρα για να καθαρίζουν την πόλη; Γιατί περίμενε να πλησιάσουν οι εκλογές για να μας ταράξει με ασφαλτοστρώσεις και να είναι όλη η πόλη μπλοκαρισμένη; Γιατί δεν φύτεψε ένα δένδρο; Πήγε κι έκοψε 4.000 δένδρα, τα οποία τα καρατόμησε και αφού τα καρατόμησε, άρχισε, με χορηγία ενός ξενοδοχειακού συγκροτήματος, να φυτεύει κάποια. Δεν το καταλαβαίνω. Τι εμποδίζει έναν δήμαρχο να λέει, θα φυτεύω 3.000 δένδρα κάθε χρόνο; Η πρώτη μου κίνηση, όταν είχα έρθει στο λιμάνι, ήταν ότι πήρα 1.200 δένδρα από το φυτώριο του δασαρχείου και τα φύτεψα μέσα στη ζώνη λιμένος, πρώτον για να πρασινίσει όσο μπορεί η περιοχή και δεύτερον για να μπορεί να απορροφά τα σωματίδια, την επιβάρυνση από την φορτοεκφόρτωση. Τόσο απλά. Τι έκανα; Τρία έγγραφα, ένα τηλεφώνημα και το προσωπικό του λιμένος, όλοι μαζί φυτέψαμε τα δένδρα. Φύτεψα 1.200 δένδρα με το «καλημέρα». Τι είναι αυτό που τον εμπόδιζε να το κάνει;

Το γεγονός ότι, πήρε πλέον το χρίσμα από τη Ν.Δ., καθιστά τον κ. Ζέρβα πιο δύσκολο αντίπαλο;

Δεν τον κάνει καθόλου δύσκολο αντίπαλο. Κατ’ αρχάς έχει καταγραφεί ότι, όποιος παίρνει το χρίσμα, χάνει. Αλλά ήταν αναγκασμένος να επιδιώξει να πάρει χρίσμα γιατί, όταν βλέπει ότι η αντίδραση είναι μεγάλη, η μόνη περίπτωση για να σώσει την κατάσταση είναι να μπορέσει ένα μέρος του εκλογικού σώματος, κάτω από κάποια πολιτική ώθηση, να μετακινηθεί σ’ αυτόν. Δεν έχει άλλη επιλογή. Αλλά να θυμίσω ότι, τα χρίσματα δεν βοηθούν στο να υπάρχουν αποτελεσματικές διοικήσεις και γι αυτό το λόγο εμείς στην «Ομάδα» είπαμε από την αρχή ότι, ο καθένας μας είναι ανεξάρτητος, είμαστε μία αδέσμευτη κίνηση. Έχουμε πάρα πολλούς ανθρώπους που προέρχονται από τον χώρο της κεντροδεξιάς, άλλους από τον χώρο της κεντροαριστεράς, όμως έχουμε συμφωνήσει ότι η πολιτική τοποθέτησή μας κρατιέται έξω από την κίνηση. Η πόλη θα πρέπει να πάει μπροστά έχοντας βάλει στο προσκήνιο την κοινωνία των πολιτών, δηλαδή ανθρώπους δημιουργικούς, αποτελεσματικούς, οι οποίοι έχουν πετύχει πράγματα ο καθένας με τη δουλειά του και δεν είναι αποτέλεσμα κομματικών συγκλίσεων ή δεσμεύσεων.

Κύριε Αγγελούδη, ποιό είναι το δικό σας όραμα για τη Θεσσαλονίκη;

Έχουμε καταρτίσει ένα πρόγραμμα πολύ λεπτομερές και πολύ τεκμηριωμένο, για να καταφέρει η πόλη να αποκτήσει ξανά έναν κανονικό ρυθμό και πλαίσιο στην καθημερινότητά της. Να μπορέσει να γίνει καθαρή, πράσινη, βιώσιμη. Μία πόλη που θα αντιμετωπίσει το κυκλοφοριακό της -στο πρώτο στάδιο με μία εκτονωτική θετική εξέλιξη και αμέσως μετά να βρει τις μόνιμες λύσεις. Στη συνέχεια όμως, την ονειρεύομαι ως μία πόλη του πολιτισμού, του αθλητισμού και των δικτύων. Ένα από τα προγράμματά μας είναι η σύνδεση όλων των μνημείων της με μεγάλα πολιτιστικά και επικοινωνιακά γεγονότα, σαν ένα διαρκές φεστιβάλ της πόλης. Θα φέρνουμε τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες, οι οποίοι θα έρχονται και θα συνδέονται με ένα μνημείο. Μπορούμε τα 6-7 εμβληματικά μνημεία της πόλης -όπως τη Ροτόντα, τη Ρωμαϊκή Αγορά, το Επταπύργιο ή τον Λευκό Πύργο- να τα συνδέσουμε με μεγάλα επικοινωνιακά και πολιτιστικά γεγονότα, τα οποία θα φέρουν όχι μόνο έσοδα για την πόλη, αλλά θα την καθιστούν γνωστή διεθνώς. Το δεύτερο είναι η μεγάλη μου αγάπη για τον αθλητισμό. Εκεί δεν χρειάζεται να πω τίποτε, νομίζω πως, χωρίς λόγια, μπορούν οι συμπολίτες μου να με εμπιστευτούν. Ό,τι αθλητικά έργα έχουν γίνει στη Θεσσαλονίκη, φέρουν τη σφραγίδα μου. Στόχος μου είναι η μετατροπή της πόλης σε αθλητική Θεσσαλονίκη. Η σύνδεσή της με μεγάλα αθλητικά γεγονότα, τα οποία μπορούν να φέρουν έσοδα.

Οι πολίτες σε πρόσφατη έρευνα ανέφεραν ότι, τα βασικά προβλήματα της πόλης είναι η καθαριότητα, η έλλειψη χώρων στάθμευσης και οι συγκοινωνίες. Ποια είναι η δική σας ιεράρχηση των προβλημάτων;

Απορρίμματα, στάθμευση, δημόσιοι χώροι, κυκλοφοριακό. Επειδή βέβαια δεν λύνονται όλα με «μαγικό ραβδάκι», σε πρώτη φάση, οι λύσεις θα είναι συμπτωματικού χαρακτήρα, όπως λέγεται στην ιατρική και μετά θα έρθουν οι μόνιμες λύσεις με τα προγράμματα. Εμείς πιστεύουμε και προτάσσουμε το μότο, η «Θεσσαλονίκη της γειτονιάς». Έχουμε μοιράσει την πόλη σε 24 γειτονιές. Θα συνεχίσουν να υπάρχουν οι κοινότητες, με ενίσχυση των αρμοδιοτήτων, αλλά στις 24 γειτονιές της πόλης θα δημιουργήσουμε ένα σώμα εκπαιδευμένων στελεχών, το οποίο θα υπάγεται απευθείας σε μένα. Αυτοί θα είναι οι επόπτες δημόσιου χώρου. Θα υπάρχουν 1, 2, 3 -ανάλογα με το μέγεθος της κάθε γειτονιάς- επόπτες, οι οποίοι θα έχουν την ευθύνη για την καθαριότητα, το πράσινο, τους δημόσιους χώρους, την ασφάλεια. Θα είναι 100 υπηρεσιακά στελέχη, τα οποία θα επιλέξουμε από το ήδη υπάρχον προσωπικό. Θα διερευνήσουμε βέβαια και τις δυνατότητες νέων προσλήψεων, αλλά θεωρώ ότι υπάρχουν ήδη πολλά ικανά στελέχη. Θα αλλάξουμε όλη τη λογική, δημιουργώντας τους όρους αυθεντικής σχέσης της γειτονιάς με τον δήμο. Ο δήμαρχος πρέπει να είναι στο δρόμο, όχι κλεισμένος στα γραφεία. Αόρατοι δήμαρχοι σταμάτησαν να υπάρχουν. Δεν είμαι ούτε χαρισματικός, ούτε κάποιος ιδιαίτερος άνθρωπος. Είμαι ένας άνθρωπος, που έχει μάθει να δουλεύει και να δουλεύει με τους συνεργάτες του. Όπως επίσης, για να είμαι ξεκάθαρος και με τους εργαζόμενους, με το που θα πάμε -αν θέλει ο Θεός και οι πολίτες- στον δήμο, θα έχουμε ήδη έναν έτοιμο, σύγχρονο, νέο οργανισμό υπηρεσιών του δήμου και το προσωπικό του δήμου δεν θα το κρίνει ο εκάστοτε δήμαρχος, όπως γίνεται τα τελευταία αρκετά χρόνια, αλλά η αξιολόγησή τους θα γίνεται αξιοκρατικά από υπηρεσιακά συμβούλια, όπως προβλέπει ο νόμος. Δεν θα υπάρχουν «φίλοι του δημάρχου» όπως τώρα. Αν νομίζουν οι Θεσσαλονικείς ότι, εμένα θα με βλέπουν συχνά στις πίτες, στις εκδηλώσεις, σε γάμους και πανηγύρια, είναι γελασμένοι. Στο δρόμο όμως θα με βλέπουν συνεχώς.

Σε παλιότερο άρθρο σας, σε μία αναφορά στον αναπτυξιακό προσανατολισμό της πόλης, είχατε αναφερθεί στη «Θεσσαλονίκη που άργησε». Ποιος θεωρείτε ότι μπορεί να είναι ο ρόλος του δημάρχου σ’ αυτή την κατεύθυνση ή -αν και δεν ανήκει στις αρμοδιότητές του- η στάση του απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν διάφοροι επαγγελματικοί κλάδοι;

Ο δήμαρχος έχει τη δυνατότητα, αλλά και την υποχρέωση, να ασχολείται με όλα. Υπάρχουν θέματα που είναι της αρμοδιότητάς του και εκεί έχει την αποκλειστική ευθύνη. Όλα τα θέματα όμως της πόλης του, ο δήμαρχος μπορεί να τα «πάρει επάνω του» και να λειτουργήσει υποστηρικτικά. Δεν πρέπει ο δήμαρχος να δείχνει ενδιαφέρον, αν κάποιες επαγγελματικές ομάδες έχουν πρόβλημα; Εγώ λέω πως πρέπει. Όπως πρέπει να δείχνουν όλοι οι σκεπτόμενοι πολίτες. Μπορεί να είναι αρωγός; Βεβαίως και μπορεί διότι σ’ αυτή την περίπτωση, θα μπορούσε να πάρει τη διοίκηση κάποιου επιμελητηρίου και να κατέβει -αν του το ζητήσουν- μαζί στον τάδε υπουργό και να παρουσιάσουν τις προτάσεις τους για ειδικά θέματα της Θεσσαλονίκης. Δεν θα λειτουργούσε προσθετικά η ιστορία αυτή; Όπως επίσης ο δήμαρχος δεν πρέπει να ενδιαφερθεί, αν το δικαστικό μέγαρο στο οποίο πηγαίνουν οι δημότες του έχει προβλήματα ή για το χάλι του αστυνομικού κτιρίου στην Πλατεία Δημοκρατίας, που πρέπει να αλλάξει… χθες; Ακόμη δεν μπορεί ο δήμαρχος της πόλης να πάρει τον ομόλογό του στα Σκόπια, στη Σόφια, στο Βελιγράδι ή στην Κωνσταντινούπολη και -αξιοποιώντας τις σχέσεις του μαζί τους- να  ετοιμάσει, σε συνεννόηση με τους αντίστοιχους φορείς, αποστολές επιχειρηματικές με τους εκπροσώπους των επιχειρηματικών δικτύων της πόλης του; Όλα αυτά όμως, θέλουν δουλειά. Δεν θέλουν πίτες, ρεβεράντζες και επικοινωνία. Θέλει κάποιος να ξέρει τη δουλειά και να έχει διάθεση να δουλέψει.

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που επικαλούνται οι δήμαρχοι, συνήθως βέβαια κατόπιν εκλογής, είναι ότι τα χέρια τους είναι «δεμένα» είτε ελλείψει κονδυλίων είτε εξ αιτίας της δυστοκίας των αρμόδιων υπουργών. Πώς μπορεί να ξεπεραστεί αυτός ο σκόπελος;

Θα τρελαθούμε σ’ αυτή την πόλη! Ένας ακόμη λόγος για τον οποίο πρέπει να είμαι υποψήφιος είναι διότι δεν επιτρέπω σε κανέναν να παραβιάζει την κοινή λογική των Θεσσαλονικέων. Πρώτον, μέχρι τώρα μιλούσαν για υπουργούς που δεν εγκρίνουν και τώρα ξαφνικά, στην ίδια κυβέρνηση, οι υπουργοί έγιναν φιλικοί και φωτογραφιζόμαστε μαζί τους. Οι προηγούμενοι υπουργοί δεν μας βοηθούσαν, αυτοί ξαφνικά θα μας βοηθήσουν. Δηλαδή μιλάμε για δούλεμα κανονικό τώρα… Δεύτερον, δεν υπάρχει υπουργός σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, που θα πάει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης ο οποίος θα έχει μελέτη έτοιμη και τεκμηριωμένη και δεν θα πάρει κάτι. Δεν υπάρχει. Αυτό το λέω και από την εμπειρία μου ως γενικός γραμματέας σε δύο υπουργεία, Ανάπτυξης και Πολιτισμού, όπου έρχονταν οι μισοί δήμαρχοι της χώρας. Αυτός που ήταν διεκδικητικός και τεκμηριωμένος έπαιρνε αυτά που ήθελε ή τουλάχιστον ένα μέρος.

Ήταν όμως και άλλες εποχές και υπήρχαν περισσότερα χρήματα…

Έχω να σας πω ότι, τώρα τα χρήματα είναι περισσότερα. Έχουμε χρηματοδοτικά εργαλεία τα οποία δημιουργήθηκαν στην εποχή του Covid που είναι απείρως περισσότερα. Δηλαδή Ταμείο Ανάκαμψης, ΕΣΠΑ, νέο ΕΣΠΑ, πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, προγράμματα από την Ε.Ε. Ας πάνε κάποιοι να ρωτήσουν εδώ στον δήμο, το Γραφείο Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων τί αποδόσεις έχει; Δεν θέλετε ούτε να ξέρετε την απορροφητικότητα αυτών που έχουν εγκριθεί. Από τα περίπου 35 εκατομμύρια που έχουν βγει από διάφορα προγράμματα και έχουν εγκριθεί για συγκεκριμένα έργα, υπάρχει μηδενική απορρόφηση. Δηλαδή, έχουν εγκριθεί και δεν τα έχουν απορροφήσει. Τραγικό. Είναι απλή ανικανότητα, τίποτε άλλο. Δεν δουλεύουν.

Επειδή έχετε θητεύσει στον ΟΛΘ, το λιμάνι αποτελεί βασικό κομμάτι της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της Θεσσαλονίκης. Με ποιο τρόπο πιστεύετε ότι, μπορεί να ενταχθεί πιο ενεργά και στην καθημερινότητα των πολιτών;

Το λιμάνι είναι η μεγάλη μου αγάπη. Όταν έφευγα, θεώρησα ότι έκλεινε ένας κύκλος που ήταν ακόμη μία προσωπική επιχειρησιακή προσπάθεια. Σχεδόν 10 χρόνια μετά, δεν υπάρχει μέρα που να μην το έχω στο μυαλό μου. Χαίρομαι γιατί το λιμάνι προοδεύει, ιδιαίτερα στο θέμα της κρουαζιέρας. Και θέλω να δώσω συγχαρητήρια στον Θανάση Λιάγκο και τη Θεοδώρα Ρήγα γιατί η κρουαζιέρα επί της εποχής μου είχε φθάσει στα 37-40 πλοία, μετά έκανε μία μεγάλη «κοιλιά» και σήμερα βλέπω ότι, τα πλοία κρουαζιέρας έχουν ξεπεράσει τα 80-90 και του χρόνου θα φθάσουν τα 100. Γιατί, κακά τα ψέματα, τα πλοία κρουαζιέρας έρχονται μόνο με δουλειά και όχι με τα κουλουράκια που μοίραζε ο δήμαρχος. Το λιμάνι πρέπει να έχει υποδομές και να βοηθάει την προσέλκυση εταιριών και αυτό το κάνει με τον καλύτερο τρόπο. Οι φορείς όμως, πρέπει να δώσουν έξυπνες λύσεις με το που θα φθάνει το πλοίο, πέρα από τις εκδρομές και τις οργανωμένες περιηγήσεις, θα πρέπει να τους δίνεται η δυνατότητα να κινούνται έξυπνα μέσα στην πόλη μέσα από ενημερώσεις, SMS κ.λπ. Για παράδειγμα, εγώ μένω στην ανατολική πλευρά της Άνω πόλης. Κάθε εβδομάδα συναντώ τουλάχιστον 2-3 τουρίστες που -επειδή δεν υπάρχουν σημάνσεις- με ρωτάνε πώς θα πάνε στη δυτική πλευρά, στον Όσιο Δαυίδ. Και επί τη ευκαιρία, προχθές συνάντησα κάποιους Γάλλους, που όταν τους εξήγησα πώς πρέπει να κινηθούν, μου λένε «Να σας ρωτήσουμε κάτι άσχετο; Έχετε κι εσείς απεργία στην καθαριότητα; Γιατί, τις τελευταίες μέρες, εμείς στο Παρίσι, λόγω της απεργίας, ζούμε με τα σκουπίδια». Ντράπηκα, μ’ έπιασαν και τα γέλια και τους είπα «δυστυχώς εμείς ζούμε μήνες και χρόνια μ’ αυτή την ιστορία».

Τι λέει ο Στέλιος Αγγελούδης για…

…ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ: Θα έπρεπε να είχε γίνει πλατεία ελευθερίας και μνήμης… χθες. Τα 200 αυτοκίνητα που φιλοξενούνται στο πάρκινγκ μπορούν να απορροφηθούν στους γύρω χώρους ή, μετά από συζήτηση, και μέσα στο λιμάνι. Επίσης ο κ. Ζέρβας, ως μηχανικός, θα έπρεπε να ξέρει ότι, το κόστος για το τριώροφο υπόγειο πάρκινγκ, μέσα στη θάλασσα, το καθιστά δύσκολο έως απαγορευτικό για την παραχώρηση σε ιδιώτη. Άρα ή έχεις τα χρήματα και το κάνεις μόνος σου και μπράβο σου ή δεν τα έχεις και τελειώνεις μ’ αυτό το θέμα. Ελπίζω -λέω ελπίζω, όχι ότι συμβαίνει- όλη αυτή η ιστορία να μην γίνεται για να «κλείσουν το μάτι» στο τραγικό, μειοψηφικό αντισημιτικό πνεύμα που υπάρχει σε κάποιους σ’ αυτή την πόλη. Ελπίζω, γιατί δεν βρίσκω άλλο λόγο. Είναι αίτημα της εβραϊκής κοινότητας, αίτημα των Θεσσαλονικέων, αίτημα όλων μας. Παρακαλάμε εδώ και 4 χρόνια να γίνει η πλατεία Ελευθερίας. Το έργο αυτό θα είναι από τις πρώτες ενέργειές μας, αφού δούμε λιγάκι αν έχουμε νομικά βάρη.

…ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΙΟΙΚΗΤΗΡΙΟΥ: Ντρέπομαι πραγματικά. Έχω μεγαλώσει εκεί και μένω λίγο παραπάνω. Έχω επισκεφθεί την Εγνατία Οδό και έχω δει ποιο είναι το πρόβλημα. Ο δήμος έχει πάρει τα χρήματα γι’ αυτήν, αλλά δεν ασχολείται κανένας. Όποιος πάει να ρίξει τις ευθύνες στην Εγνατία ή στην Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων, θα είναι άδικος και δεν θα έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.

…ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ: Εδώ και 4 χρόνια ακούμε για το έργο αυτό και τώρα, προεκλογικά, πάλι την προκήρυξη μελέτης βλέπω και τίποτε άλλο. Έχω όμως μία άποψη. Όποιο έργο έχει αποφασισθεί, προκηρυχθεί ή εκτελείται, είμαι υποχρεωμένος, από σεβασμό στους πολίτες που ψήφισαν την προηγούμενη δημοτική αρχή, να το εκτελέσω. Θεωρώ τραγικό λάθος αυτό που έκανε ο Ζέρβας με έτοιμα έργα του Γιάννη Μπουτάρη, όπως η πεζοδρόμηση της Αγίας Σοφίας, που δεν τα εκτέλεσε. Άρα λοιπόν, ό,τι υπάρχει -κι αν είναι δυνατόν να γίνουν διορθωτικές παρεμβάσεις χωρίς να υπονομευτεί το έργο, θα γίνουν- θα το κάνουμε.

…ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ ΔΕΘ: Θέλω να πάω να ενημερωθώ από τη διοίκηση της ΔΕΘ για το πού βρίσκεται το project αυτό. Είναι γεγονός ότι, θα ήθελα ο χώρος αυτός να είναι ένας χώρος ατέλειωτου πρασίνου, χώρος αθλοπαιδιών και αναψυχής, που θα συνδέει το Σέιχ Σου με την παραλία. Αλλά, έχω ένα άλλο πρόβλημα. Αυτή η πόλη είναι η πόλη των ματαιωμένων σχεδίων και έργων γιατί γίνεται ένας διάλογος συνεχής με αποτέλεσμα τίποτε να μην γίνεται στο τέλος. Σας είπα πώς βλέπω εγώ την περιοχή, η τελική θέση μας όμως θα διαμορφωθεί έπειτα από τη συνάντηση με τη διοίκηση της ΔΕΘ.

…ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ: Γιατί φοβούνται να μετονομασθεί μία πλατεία σε Ποντιακής Γενοκτονίας; Έτσι τιμούμε την πολύχρονη ιστορία αυτής της πόλης.