Στο ίδιο… λάθος θεατές
Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί η κυβέρνηση πρέπει να απαντά στους πολιτικούς της αντιπάλους για έναν εκ των «υπερθεματιστών» και μάλιστα να επιτρέπει να της τον χρεώνουν…
Όπως ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί η Νέα Δημοκρατία έθεσε υπό την πολιτική της προστασία όλους εκείνους, που έβαλαν στο κεντρικό πλάνο την υπόθεση της Attica Bank, λες και όλα τα δεινά προήλθαν από τους (έως τώρα σχεδόν άπρακτους) κυβερνητικούς και όχι από τα «δικά της» παιδιά, που έβαζε στη διοίκηση της τράπεζας (να θυμίσω την περίπτωση Μάναλη;)
Κι όμως και οι δύο μεγαλύτερες πολιτικές παρατάξεις έκαναν το ίδιο λάθος: Αφενός η κυβέρνηση, επιδεικνύοντας για μία ακόμη φορά την παντελή έλλειψη επικοινωνιακής στρατηγικής, έπεσε στην παγίδα των αντιπάλων της και έδωσε τροφή σε όσους την αντιμάχονται να της «κολλήσουν» την υπόθεση Καλογρίτσα, είτε έχει δίκιο, είτε όχι ο εν λόγω «υπερθεματιστής».
Έτσι, η «υπόθεση περούκα» θα μπορούσε να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά υπέρ της κυβέρνησης, ακριβώς την ώρα που το χρειάζεται, τη στιγμή που οι δανειστές βάζουν και πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θέμα νέων περικοπών και συνέχισης της σκληρής λιτότητας…
Αφετέρου, ο Κυριάκος, έχοντας εντελώς άδειο το πολιτικό του «οπλοστάσιο» από πειστικά επιχειρήματα και με τη ρετσινιά των δεινών που προκάλεσε τη διακυβέρνηση Σαμαρά (στην οποία και ο ίδιος συμμετείχε ενεργά), επιχειρεί να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία, ώστε να αποδομήσει το ηθικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης, αλλά στο βάθος δεν καταλαβαίνει ότι κάνει ζημιά στο ίδιο του το κόμμα, καθώς εμφανίζεται ο υπερασπιστής των «λίγων» και των διαπλεκόμενων.
Ο απλός πολίτης, ωστόσο, δεν έχει ξεχάσει και μάλιστα είναι πλήρως ενημερωμένος για το «πάρτι των γαλάζιων» στη διετία Σαμαρά-Βενιζέλου, τη στιγμή που οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι πλήρωναν τα σπασμένα της κρίσης, που έφεραν οι γαλαζο-πράσινες κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Όλοι γνωρίζουν ότι τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, μέχρι και παραμονές των εκλογών του Γενάρη του 2015, είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλες τις λοβιτούρες και σε όλα τα «σκοτεινά συμπλέγματα». Παραδείγματα ουκ ολίγα, από Παπασταύρου έως και Χαρδούβελη…
Το σίγουρο είναι ένα και μοναδικό: Ούτε ο Αλέξης θα καταφέρει να προχωρήσει στον μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας, που έχει σχεδιάσει, εάν δεν αλλάξει άρδην δομές, πρόσωπα και καταστάσεις, που ταλανίζουν την κυβέρνηση… Ούτε ο Κυριάκος θα δει ποτέ τα (πρωθυπουργικά) όνειρά του να γίνονται πραγματικότητα, εάν δεν αποκόψει τον ομφάλιο λώρο που ενώνει το αμαρτωλό χθες με το σήμερα του κόμματός του. Το πρώτο είναι σχετικά εύκολο. Το δεύτερο, πολύ δύσκολο, έως αδύνατο!
