Το όνειδος Μητσοτάκη

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

Είναι ίσως η χυδαιότερη φράση της προεκλογικής περιόδου. Η δήλωση του πρωθυπουργού σε πρόσφατη συνέντευξη του, ότι η κυβέρνηση υπέστη μια… προσωρινή φθορά λόγω της τραγωδίας των Τεμπών, συμπυκνώνει με τον πιο αποκρουστικό τρόπο τον κυνισμό του συστήματος, την μισανθρωπία των ευνοημένων, τον αμοραλισμό των αυλικών, την ανηθικότητα της αντίληψης για το πολιτικό κόστος, την κοινωνιοπάθεια του καθεστώτος και τον κακοήθη ναρκισσισμό του ίδιου του Κυρ. Μητσοτάκη που δεν διστάζει να προσβάλλει κατάμουτρα και κατ’ εξακολούθηση ακόμη και τα θύματα των Τεμπών, όταν τον ενοχλούν.

Το έκανε από την πρώτη μέρα με το ανεκδιήγητο διάγγελμα για την ευθύνη του σταθμάρχη, πριν ξεκινήσει καν η έρευνα. Το επανέλαβε στην εκπομπή του Στ. Θεοδωράκη, όταν με αυθάδεια παρότρυνε την κοπέλα που γλύτωσε κατά τύχη από την τραγωδία, να βάλει πλάτη! Σε τι άραγε; Στην συγκάλυψη για την προστασία του ίδιου, στην σιωπή για να μην κυριαρχήσουν τα Τέμπη στην προεκλογική ατζέντα, ή μήπως στην εμπέδωση του δόγματος για ατομική ευθύνη;

Το ενορχήστρωσε μεθοδικά με τα φιλικά ΜΜΕ και την δημοσκοπική κομπανία που αμέσως μετά το Πάσχα, έβγαλαν από το ρεπερτόριο το θέμα Τέμπη, ώστε να μπορεί ο απερχόμενος να μιλάει ξετσίπωτα για προσωρινή φθορά. Προσωρινός ο θάνατος 57 ανθρώπων, προσωρινός ο πόνος και η οργή των συγγενών, αλλά μόνιμη η αλητεία.

Χθες όμως το τερμάτισε. Έφτασε στην υπέρτατη ύβρη να κατηγορήσει τους συγγενείς των θυμάτων ότι παραμονές των εκλογών εργαλειοποιούν λέει την τραγωδία, επειδή έκαναν μήνυση εναντίον των υπαιτίων. Με δυο λόγια βλέπει πολιτική σκοπιμότητα στον πόνο, στην οργή και στην ζωτική ανάγκη των συγγενών για απόδοση Δικαιοσύνης, ο άνθρωπος που βγήκε πρωθυπουργός με τυμβωρυχία.

Πόσο αντέχεται το όνειδος;