Το σποτάκι της ήττας Μητσοτάκη

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

Στην πολιτική επικοινωνία, είτε made in USA είτε made in Greece, μερικά στάνταρ είναι ευαγγέλιο. Όπως ας πούμε ότι δεν ξύνεις πληγές που ο ίδιος άνοιξες. Δεν ρίχνεις δηλαδή γραμμή στους δικούς σου δημοσκόπους να λένε -σαν ηχογραφημένο μήνυμα- ότι «η κυβέρνηση δείχνει να ανακάμπτει μετά τα Τέμπη»!

Που σε ελεύθερη μετάφραση, θα πει όσο κλάψαμε, κλάψαμε, όσο θυμώσαμε, θυμώσαμε, καιρός να ξεμπερδεύουμε με την ζημιά που μας προκάλεσε η τραγωδία. Τι άλλο νόημα εκτός από ύβρη και παλιανθρωπιά μπορεί να προσδώσει κανείς σε μια τέτοια «γραμμή»; Επιπλέον ομολογούν εμμέσως ότι ο μόνος καημός του Μαξίμου για την τραγωδία σχετίζεται αποκλειστικά με το πολιτικό κόστος.

Επίσης δεν προβάλλεις τον εαυτό σου παρά μόνον εάν «πουλάει» το πρόσωπο. Τα φυσιογνωμικά στοιχεία του Κυρ. Μητσοτάκη με τις χαρακτηριστικές γκριμάτσες που παραπέμπουν συχνά στον Μίστερ Μπιν, είναι εξόχως αντιεμπορικά και πάντως ακατάλληλα ως επικοινωνιακό εργαλείο. Εντούτοις στο πρώτο προεκλογικό σποτάκι της Ν.Δ. πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός και μάλιστα με ένα αφήγημα κενό πολιτικού και προγραμματικού περιεχομένου.

Αφού τα παρουσίασε όλα ρόδινα στην κυβερνητική του θητεία, η οποία έφερε συμφορά στον τόπο σε όλα τα πεδία -από το κοινωνικό μέχρι το οικονομικό και από το θεσμικό μέχρι το αισθητικό- ο κακοήθης ναρκισσισμός του, υποχώρησε για κάπως με τρόπο κραυγαλέα προσχηματικό εννοείται. «Κάναμε και λάθη, γιατί κάποιες φορές δεν τολμήσαμε αρκετά», λέει με το ανάλογα σκηνοθετημένο ύφος στο σποτάκι.

Ως εκ τούτου ακολουθούν οι εύλογοι συνειρμοί. Δεν τόλμησαν να ξηλώσουν κι άλλο το ΕΣΥ, να φτωχοποιήσουν ακόμη πιο βίαια την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, να καταστρέψουν περισσότερο την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα προς όφελος των μεγάλων πολυεθνικών αλυσίδων στο λιανεμπόριο, να ολοκληρώσουν την διασπάθιση των κρατικών πόρων, να επεκτείνουν τις απευθείας αναθέσεις πέρα από τα 10 δισ., ή να συντρίψουν ο,τιδήποτε δημόσιο έχει απομείνει από την λαίλαπα της τετραετίας. Με κουπόνια πάντα…

Όσο για τον προγραμματικό του λόγο, σ’ αυτό το σποτάκι της ήττας, είναι η επιτομή της ένδειας. Ψηφίστε με για να μην έρθουν οι άλλοι.